Sluiten

Zoeken.

De Dode Zee is stervende

28 augustus 2015

F090527MT04-1024x573

Zinkgaten bij de Dode Zee. - Foto: Matanya Tausig/Flash90

In januari 2015, maakte ik een verslag op de Israëlisch-Egyptische grens over de snel verslechterende veiligheidssituatie in het Sinaï-schiereiland, waar het Islamitische Staat filiaal Wayilat Sinaï zijn aanvallen op het Egyptische leger had opgevoerd en vervolgens dreigde Israël aan te vallen.

Op de weg terug naar het noorden van Israël reed ik via route 90, de snelweg van Eilat naar de meest noordelijke stad-Kiryat Shemona in Israël. Aangekomen bij het kruispunt in de buurt van de Dode Zee, zag ik een politie-auto die de weg blokkeerde in de richting van Ein Bokek, de Israëlische badplaats aan de Dode Zee. Een politieagent legde uit dat de weg was afgesloten voor onbepaalde tijd, maar zei niet wat de oorzaak was. Hij adviseerde snelweg 6 naar het noorden te nemen.

Tijdens de rit naar de woestijnstad Be’er Sheva, meldde de Israëlische radio dat een gigantisch zinkgat de weg in de buurt van de onlangs gerenoveerde brug over Nahal Arugot had vernietigd. De 15 miljoen dollar kostende renovatie was uitgevoerd nadat de brug instortte tijdens een grote overstroming in de winter van 2005. De brug is niet meer heropend, omdat vanwege het gevaar van een nieuw zinkgat in de bodem dat op elk moment zou kunnen verschijnen.

Het zal echter niet genoeg zijn om de zee te redden.

Het fenomeen van de zinkgaten in de bodem van het Ein Gedi en Mitzpeh Shalem gebied is niet nieuw. Het verschijnsel is dertig jaar oud en is door de mens veroorzaakt. De problemen begonnen pas echt in 1998 toen de eerste zinkgaten verschenen in de buurt van de camping in Ein Gedi die toen een belangrijke attractie voor Israëlische toeristen was. Nadat een schoonmaker in een drie meter diep gat viel tijdens het werk werd de camping gesloten en omheind met prikkeldraad.

Het mineraalstrand van Kibbutz Mitzpeh Shalem werd in januari van dit jaar gesloten als gevolg van hetzelfde probleem, en de cosmetica fabriek van Ahava zou de volgende in de rij kunnen zijn. Er zijn nu naar schatting 5000 zinkgaten aan de Israëlische kant van de Dode Zee

Het ontstaan van de zinkgaten is een gevolg van de sterke daling van het waterpeil van de Dode Zee. Het waterniveau is meer dan 25 meter gedaald in de afgelopen 50 jaar. In januari 2014, was het waterpeil van de zee 416.77 meter onder zeeniveau, 11.05 meter lager dan het niveau in januari 2004. Wanneer de zee verdwijnt, sijpelt zoet grondwater in het gat en lost het zout van de laag aan de oppervlakte op, waarna een onderdruk wordt gecreëerd die ervoor zorgt dat de grond instort.

Als er niets wordt gedaan, dan zal alles wat er van van de Dode Zee overblijft een enorme hoop zout zijn, en wel binnen 50 jaar, zeggen experts. Vandaag de dag is de zee al gesplitst in twee delen door de sterke daling van het waterpeil. Een kanaal in de buurt van Massada verbindt nu de twee delen van de zee.

Er zijn drie belangrijke factoren die verantwoordelijk zijn voor de huidige catastrofe.

Ten eerste is er de natuurlijke verdamping die altijd al plaatsvond.

Dit is echter pas echt een groot probleem geworden nadat grote hoeveelheden water werden afgetapt van de rivier de Jordaan en Kinneret (Meer van Galilea) in het noorden van Israël. Vroeger stroomde twee miljard kubieke meter water per jaar van de Jordaan in de Dode Zee. Vandaag de dag stroomt slechts tussen de twee honderd en drie honderd miljoen kubieke meter water vanuit de Jordaan in de zee.

De derde factor is het gebruik van water door de grote chemische industrieen aan de Dode Zee. De Dode Zee Werken in Israel en het Jordaanse bedrijf Potash gebruiken ongeveer 600 miljoen kubieke meter water van de zee voor het winnen van mineralen voor meststoffen, slechts een deel van dit water stroomt terug in de zee.

Aan het begin van dit jaar kwamen Jordanië en Israël eindelijk in actie. Na jaren van gesprekken, discussies en onderzoek sloten Israël en Jordanië een akkoord over een plan om de Dode Zee te redden.

In februari 2015, kondigden de partijen aan dat zij een pijpleiding van de Rode Zee zouden aanleggen om de Dode Zee van de ondergang te redden. De bouw van een ontziltingsinstallatie en van een hydro-elektriciteits centrale die twintig procent van de energie zal genereren die nodig is voor het project, zijn onderdeel van het plan dat meer 950 miljoen dollar gaat kosten.

De ontziltingsinstallatie zal 130 miljoen kubieke meter zout water produceren die in de Dode Zee zal worden gepompt. De fabriek zal ook 85 miljoen kubieke meter zoet water produceren dat zal worden verkocht aan Israël en Aqaba, de havenstad in het zuiden van Jordanië.

Aanbestedingen voor het project reeds zijn uitgegeven. De aanleg zal naar verwachting beginnen in 2017. Het eerste water zal van de Rode Zee naar de Dode Zee stromen aan het einde van 2019.

Het zal echter niet genoeg zijn om de zee te redden.

Om te overleven moet er 2 miljard kubieke meter water per jaar te in de Dode Zee gepompt worden.

Hoewel de latere fasen van het project in totaal 1.2 miljard kubieke meter zout water naar de Dode Zee zullen gaan brengen zal het niet genoeg zijn om de daling van het waterpeil te stoppen. De zee zou kunnen ophouden te bestaan tegen de tijd dat het laatste project wordt gerealiseerd.

De enige oplossing lijkt te zijn om het aftappen van water van de rivier de Jordaan te stoppen. Dit kan worden gedaan wanneer Jordanië en Israël extra ontziltingsinstallaties bouwen die het mogelijk maken om de oorspronkelijke instroom van het water van Kinneret in de rivier de Jordaan te herstellen, en van daaruit in de Dode Zee.

Op dit moment lijken echter zowel de Israëlische en Jordaanse regering nog steeds niet doordrongen van het belang van het conserveren en restaureren van dit natuurwonder dat niet alleen een gezichtsbepalende kenmerken van het Midden-Oosten is, maar ook religieuze en historische betekenis heeft voor honderden miljoenen mensen.

Leden van Kibbutz Ein Gedi, die een recente vergadering van de commissie Binnenlandse Zaken van de Knesset bijwoonden, klaagden over de eindeloze discussies en het gebrek aan actie van de Commissie. Sommige kibboetsleden zeiden dat de wetgevers volledig onwetend waren, en dat ze moeten begrijpen dat het probleem van de zinkgaten alleen maar erger zal worden. Het probleem zou de Israëlische gemeenschappen in de getroffen gebieden, evenals de toeristische sector kunnen vernietigen, zeiden de inwoners van Ein Gedi.

Doneren
Abonneren
Agenda