Rechtstreekse directe onderhandelingen met Israël waarbij alle partijen (dus ook de Palestijnen) keiharde compromissen sluiten, vormen de enige realistische weg tot Palestijnse soevereiniteit, die levensvatbaar is en kan blijven bestaan.
Een overeenkomst (met compromissen) tussen Israël en de Palestijnen is nodig: aangaande wederkerige erkenning, veiligheidsgaranties, een einde aan geweld en ophitsing, nederzettingen, grenzen, Jeruzalem, vluchtelingen, dagelijks terugkerende handel en andere wijzen van contact en veel andere zaken.
De soevereiniteitsverklaring via de VN negeert al deze zaken. Het voorziet in onafhankelijkheid zonder verantwoordelijkheid. Het is grotendeels een symbolische stap waaraan werkelijkheidszin en pragmatisme ontbreken.
Het is waar dat onderhandelingen tot dusver niet een vredesovereenkomst op lange termijn hebben voortgebracht. Dat geeft echter aan dat de partijen hun inspanningen daartoe moeten verdubbelen, en niet de onderhandelingstafel de rug moeten toekeren.

Versterken van Palestijnse onbuigzaamheid en best mogelijke posities
Een onafhankelijkheidsverklaring door de VN zal feitelijk de Palestijnse onbuigzaamheid versterken en de Palestijnen helpen op veel essentiële zaken in de best mogelijke positie te komen die zij zullen weigeren op te geven.
VN soevereiniteit zal de Palestijnen ook een podium verschaffen waarop zij Israël kunnen aanvallen en proberen het wereldwijd te isoleren d.m.v. wettelijke acties en boycotcampagnes. In een geruchtmakend artikel in The New York Times in mei 2011 was Mahmoud Abbas hieroverheel open: dat is het doel. Deze strategie zal een onderhandelde tweestatenoplossing nog moeilijker bereikbaar maken.

Ontwijken van internationale wetgeving en diplomatie
De VN Veiligheidsraadresoluties 242 en 338 voorzien in een goed gefundeerd internationaalrechtelijk raamwerk voor een tweestatenoplossing en stellen rechtstreekse persoonlijke onderhandelingen verplicht. Israëlische terugtrekking uit gebied en de definitieve status van de Westelijke Jordaanoever zijn gekoppeld aan een onderhandelde vredesovereenkomst. Maar de voorgestelde VN-verklaring ontwijkt deze resoluties. Bovendien zijn veel hoofdrolspelers in de internationale gemeenschap – de Verenigde Staten en veel Europese landen – gekant tegen de VN-verklaring. Die gaat dus in zowel tegen internationale wetgeving als effectieve internationale diplomatie.

Goedkeuren van Palestijnse verwerping van nationale rechten van het Joodse volk
Het huidige leiderschap van het Palestijnse volk – zowel Fatah als Hamas – verwerpt het wettelijke bestaansrecht van Israël als een Joodse staat. En zij eisen openlijk dat geen enkele Jood mag worden toegestaan te wonen in een toekomstige staat Palestina. Beide standpunten zijn een zwaktebod en richten schade aan. Maar een VN-verklaring van onafhankelijkheid zou deze standpunten als stilzwijgende gevolgtrekkingen goedkeuren en (zelfs) belonen.

Kunstmatig beperkt zicht op ‘klaar zijn voor onafhankelijkheid’
Internationale organisaties als de Wereldbank en het Internationale Monetaire Fonds menen dat de Palestijnen ‘klaar zijn voor onafhankelijkheid’. Hierbij houden ze echter alleen rekening met economische en administratieve criteria. Ongelukkigerwijs negeerden beide organisaties diplomatieke, wettelijke en veiligheidsoverwegingen bij het vaststellen van hun conclusies. Alle genoemde factoren zijn vitaal, daarom kunnen hun conclusies niet gebruikt worden als een goedkeuring van een VN-verklaring van onafhankelijkheid.

Wekken van valse verwachtingen en startschot voor geweld
Tenslotte is het zeer waarschijnlijk dat een VN-verklaring valse verwachtingen schept onder de Palestijnse burgers,terwijl er in de werkelijkheid nog niets verandert. Aan die verwachtingen kan eenvoudigweg niet voldaan worden omdat zo’n verklaring alleen een symbolische stap is.
De onafhankelijkheidsverklaring zou kunnen uitlopen op een golf van spontaan Palestijns protest en geweld in de gebieden. Hierdoor worden de in recente jaren bereikte sociale en economische verworvenheden van het leven van alle dag om zeep geholpen.

em>Dit artikel is een vertaling van BRIEFING 294, op 19 augustus 2011 gepubliceerd op beyondimages.info. | Vertaling: Evelien van Dis