Als op maandagmorgen om 10.00 uur de sirenes afgaan, sta ik met een aantal medelanders twee minuten stil op ons balkon in Jeruzalem. Met het Joodse volk herdenken we de Holocaustslachtoffers.

Direct na Pesach beginnen in Israël de voorbereidingen voor de herdenkingsdagen – Jom haSjoa, een week later gevolgd door Jom haZikaron – waarin de gevallen soldaten en terreurslachtoffers herdacht worden. Een heel moeilijke tijd voor Israëli’s wiens familie tijdens de Sjoa werden uitgeroeid. En daarna al dat verdriet om gesneuvelde familieleden in Israëls vele oorlogen.

Ook al is er vanwege al dat gedenken opnieuw de pijn en het verdriet, voor het Joodse volk betekent vergeten: sterven, maar herinneren: leven! Daarom groeien er overal in Israël rozemarijnstruiken, omdat wetenschappelijk bewezen is dat de geur van deze plant een effectieve geheugenstimulans is.

Dit jaar, bezoeken wij op Jom haSjoa de Fountain of Tears in Arad. De kunstenaar, Rick Wienecke, werd door de Heere God geïnspireerd om een, voor Israël, zeer ‘gewaagd’ kunstwerk te maken: een lijdensdialoog tussen de Heere Jezus aan het kruis en een overlevende van de Holocaust. Zijn laatste zeven kruisigingswoorden komen nauw overeen met wat de Joden in de kampen doormaakten.

De panelen maken heel wat emoties los. Rick’s kunst gaat het intellect voorbij en spreekt rechtstreeks tot het hart – ook die van Holocaustoverlevenden die daar komen. “Hoe wist je dat?” vragen ze Rick bij het paneel van “Mijn God, mijn God, waarom heeft U mij verlaten?”

Het nummer ‘1534’ dat hij op de arm van de gekruisigde Heer moest zetten was voor hem een symbolisch nummer: 1+5 =6 (de zes miljoen) en 3+4=7 (de zeven ‘kruiswoorden’). Hij wist niet dat het nummer ‘1534’ correspondeerde met Markus 15:34, waarin staat: “En op het negende uur riep Jezus met luide stem: Eloï, Eloï, lama sabachtani, dat is vertaald: Mijn God, Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten?” Deze tekst uit Psalm 22 werd door miljoenen Joodse mensen tot God uitgeschreeuwd terwijl ze de gaskamers ingedreven werden.

“Hoe wist je dat?” vraagt de diep geraakte overlevende opnieuw. En dan vertelt Rick dat het de Heere God was die hem inspireerde. Hij was alleen maar een werktuig in Zijn hand om door dit kunstwerk te laten zien dat Hij al de mensen die we nu gedenken, bij name kent.