Sluiten

Zoeken.

40 jaar koude vrede met Egypte

23 november 2019

F171015YN01-300x169

De grens tussen Israël en Egypte. - Foto: Yaniv Nadav/FLASH90

Het is deze maand veertig jaar geleden dat de Egyptische president Anwar Sadat een historisch bezoek bracht aan Israël, daarmee de weg vrijmakend voor een vredesovereenkomst tussen de twee landen. Sadat kwam naar Israël nadat hij officieel was uitgenodigd door de toenmalige Israëlische premier Menachem Begin die bekend stond als een havik.

Het ongeloof over Sadat’s acceptatie van de Israëlische uitnodiging was zo groot dat de toenmalige Israëlische stafchef van de IDF serieus dacht dat de Egyptenaren een nieuw bedrieglijk plot tegen Israël aan het voorbereiden waren, net zoals in 1973 aan de vooravond van de Jom Kipoeroorlog. Sadat’s bezoek werd echter een groot succes en culmineerde in het Camp David vredesakkoord dat in 1979 werd gesloten.

Terugtrekking

Israël trok zich volledig terug uit de Sinai-woestijn en ontmantelde de stad Yamit die na 1967 in de het Sinai schiereiland was gebouwd. Een meerderheid van de Israëli’s (51%) denkt nog steeds dat de prijs die Israël voor vrede met Egypte moest betalen te hoog was en dat Yamit niet ontruimd had moeten worden. Die opvatting zal ook te maken hebben met het ontbreken van normale relaties tussen Egypte en Israël. Er is sprake van een koude vrede en zelfs handelsbetrekkingen tussen de twee voormalige vijanden ontbreken nagenoeg.

De enige keer dat deze verslaggever een Egyptisch product in een supermarkt in Israel aantrof was in Beit Jallah naast Bethlehem in een winkel van een Christelijke Arabier. Die verkocht tot mijn verbazing Egyptisch bier van het merk Sakala. Verbazing omdat het drinken van alcohol in Egypte taboe is.

Aan de andere kant zegt 83 procent van de Israëlische bevolking dat het Camp David akkoord met Egypte de veiligheid van Israël verbeterd heeft. Al tijdens het bewind van ex-president Hosni Mubarak was er sprake van een voorzichtig begin van Israëlische Egyptische samenwerking op het gebied van veiligheidszaken zoals het beteugelen van Hamas in Gaza. Onder de huidige president Abdel Fateh al-Sisi is deze samenwerking uitgebreid en er is nu zelfs sprake van ongekende coöperatie op het gebied van de veiligheid. Dit heeft ook te maken met de opkomst van ISIS in de Sinai woestijn en met de toenemende Iraanse dreiging voor Israël en de Arabische landen..

Het ISIS filiaal Wilayat Sinai voert al geruime tijd oorlog tegen het Egyptische leger en voert van tijd tot tijd ook aanvallen uit op Israël zoals eerder deze week toen een Israëlische patrouille onder vuur kwam vanuit Egypte. Eén Israëlische soldaat werd bij dit incident licht gewond.

Volgens Egyptische en andere Arabische media voert de IDF geheime missies uit in Egypte, iets dat door Israël wordt ontkend, maar andere berichten over het gebruik van onbemande vliegtuigen tegen Wilayat Sinai zijn waarschijnlijk wel waar.

Leugens

“Fake news” is nu een ingeburgerde term sinds Donald Trump in het Witte Huis de scepter zwaait, maar Egypte is de bakermat van dit fenomeen. De meest wilde verhalen over Israël doen de rondte op de Egyptische sociale media en leugens over Israël worden gretig door de Egyptische media tot waarheid verheven.

Journalist en Midden-Oostenkenner Michael Totten noemde Egypte ooit het meest antisemitische land ter wereld en hij had waarschijnlijk gelijk. Het meest hilarische voorbeeld van deze antisemitische leugens is waarschijnlijk het verhaal van de Mossad en de haaientraining in de Rode Zee.

Een aantal jaren geleden werd een Duitse toerist in de buurt van de Egyptische badplaats Sharm al-Sheikh aangevallen door een haai en overleed ten gevolge van haar verwondingen. Egynews, een Egyptische nieuwssite berichtte vervolgens dat Mohamed Abdel Fadil Shousha, de gouverneur van de zuidelijke Sinaï met een stalen gezicht had beweerd dat de Mossad de haai na een intensieve training (in het aanvallen van toeristen) had uitgezet in de Rode Zee en vervolgens zijn ‘missie’ had uitgevoerd.

Of wat te denken van een kabinetsvergadering van de regering Morsi tijdens het kortstondige bewind van de Moslim Broederschap. Het was ongeveer een maand voor de coup die een einde bracht aan het bewind van Mohammed Morsi en het Egyptische kabinet openlijk bediscussieerde de mogelijkheid om de oorlog te verklaren aan Ethiopië over de aanleg van een dam in de Nijl rivier. Volgens sommige kabinetsleden zat Israël achter het Ethiopische plan en Sheikh Hassan Al-Shafe’i van de Al Ahzar Islamitische Universiteit in Cairo kwam met een nieuwe samenzweringstheorie.

Al-Shafe’i beweerde met een stalen gezicht dat de Nijl niet kon vliegen maar het water van de rivier zou uiteindelijk via een geheime pijplijn onder de zeespiegel toch Israël bereiken, aldus de Sheikh. Het conflict met Ethiopië over de dam in de Nijl is nog steeds niet opgelost maar de huidige regering Sisi in Egypte onthoudt zich tenminste van het verspreiden van dit soort antisemitische en ophitsende verhalen.

Al-Sisi

President Abdel Fateh al-Sisi was zelf ook ooit het onderwerp van een antisemitische aanval. De Moslim Broederschap beweerde indertijd dat al-Sisi Joods was omdat hij als kind in een wijk van Cairo had gewoond waar ook een Joodse gemeenschap was. De Egyptische president heeft recentelijk laten zien dat hij de betrekkingen met Israël verder wil verbeteren en stuurde vorig jaar Sameh Soukry, zijn minister van Buitenlandse Zaken, naar Jeruzalem om vrede met de Palestijnse Arabieren te bespreken.

Afgelopen maandag kwam Hazem Khairat, de Egyptische ambassadeur in Israël, naar de Knesset om te participeren in de herdenking van de veertigste verjaardag van Sadat’s bezoek aan Israël. De Egyptische diplomaat zei dat er nu een reële mogelijkheid is voor Israël om tot normalisering te komen in de betrekkingen met gematigde Arabische landen maar maakte dit opnieuw voorwaardelijk op het bereiken van een vredesregeling met de Palestijnse Arabieren.

Premier Benyamin Netanyahu leek te reageren op Khairat’s opmerkingen m.b.t. de Palestijnse Arabieren toen hij zei dat hij nog altijd wacht op de Palestijnse Anwar Sadat. Met die opmerking gaf hij een voorzet die de voormalige oppositieleider Yitzchak Herzog niet kon missen. Herzog zei dat wachten op een Palestijnse Sadat niet voldoende was en dat Israël zat te springen om een leider van het kaliber Menachem Begin, die overigens lid was van Netanyahu’s Likud partij.

Hierop mengde Tzipi Hotovely, de Israëlische staatssecretaris voor Buitenlandse Zaken, zich in de discussie en zei dat “vrede niet afhankelijk is van het vinden van een Palestijnse Sadat of een nieuwe Begin. Er zal altijd een nieuwe Begin in Israël zijn,” aldus Hotovely die vervolgens uitlegde dat de consequente Palestijnse weigering om Israël als het nationaal tehuis van het Joodse volk te erkennen en het halsstarrig vasthouden aan het zogenaamde ‘recht op terugkeer’ voor meer dan 5 miljoen Palestijnse vluchtelingen en al hun nakomelingen het struikelblok voor vrede is.

Doneren
Abonneren
Agenda