De Bijbelse voorvader Jozua ‘stopte de zon’ op 30 oktober 1207 v.Chr. met een zoneclips die mogelijk de eerst vermelde in de geschiedenis is geweest. Dit maakten onderzoekers aan Engelands Universiteit van Cambridge vorige week bekend.

In een eerder artikel gepubliceerd in het wetenschappelijke tijdschrift Astronomy and Geophysics bevestigden onderzoekers aan de Universiteit van Cambridge een theorie die als eerste door onderzoekers van de Ben Gurion Universiteit afgelopen januari 2017 naar voren gebracht was: Jozua’s ‘stoppen van de zon’ tijdens de strijd om de Israëlieten meer tijd te geven hun vijanden te verslaan, was feitelijk een ringvormige zonsverduistering.

Zij kwamen uit op precies dezelfde datum: op de middag van 30 oktober 1207, precies 3224 jaar geleden.

In het Bijbelse verslag voerde Jozua de Israëlieten aan in de strijd tegen de legers van vijf koningen om de belegerde Gibeonieten te helpen waarmee ze een verdrag hadden gesloten. Terwijl de Israëlieten de overhand begonnen te krijgen, bad Jozua dat de zon en de maan zouden stoppen om de vijanden volledig te verslaan. Zijn gebed werd beantwoord.

“En de zon stond stil en de maan bleef staan, totdat het volk zich aan zijn vijanden had gewroken. Is dit niet opgeschreven in het Boek van de Oprechte? De zon stond stil in het midden van de hemel en haastte zich niet om onder te gaan, ongeveer een volle dag.” – Jozua 10:13

De onderzoekers van Cambridge verstonden deze passage als een belangrijk historisch verslag. “Als deze woorden een werkelijke observatie beschrijven, dan werd er verslag gedaan van een belangrijke astronomische gebeurtenis,”zei medeauteur van het artikel, professor Sir Colin Humphrey van het universiteitsinstituut Materials Science and Metalurgy. “De vraag voor ons is om erachter te komen wat de tekst feitelijk bedoelt.”

De Engelse onderzoekers gebruikten de originele Hebreeuwse Bijbel om de precieze (bij)betekenis van het vers te begrijpen.

“Moderne Engelse vertalingen die de King James vertaling uit 1611 volgen, interpreteren gewoonlijk de tekst als zouden de zon en maan ophouden te bewegen,” verklaarde Humphreys. “Maar toen we terugkeerden naar de oorspronkelijke Hebreeuwse tekst, stelden we vast dat een alternatieve betekenis zou kunnen zijn dat zon en maan nu net ophielden dat te doen wat zij normaal doen: zij hielden op te schijnen.”

“In deze context zouden de Hebreeuwse woorden een zonsverduistering aangeven, wanneer de maan tussen de aarde en de zon staat en het lijkt dat de zon ophoudt te schijnen.“ Hij voegde eraan toe dat deze interpretatie ondersteund wordt door het feit dat het Hebreeuwse woord dat ‘stil staan’, ‘stoppen’ betekent, eenzelfde wortel heeft als een Babylonisch woord dat zonsverduisteringen beschrijft in oude astronomische teksten.

Terwijl historici reeds lang vermoedden dat Jozua’s ‘gebedsdaad’ een astronomisch verschijnsel teweegbracht, kon niemand de mogelijke zonsverduistering dateren omdat men alleen op zoek was naar algehele zonsverduisteringen. Echter de zonsverduistering van Jozua was een ringvormige zonsverduistering. Dat betekent dat de zon niet helemaal verduisterd was omdat het voorbijgaan van de maan langs de zon op zo’n grote afstand was dat de maan de zon niet helemaal bedekte, en er bleef een kenmerkende ‘ring van vuur’ zichtbaar.

Met behulp van de Mernephtah Stèle – een Egyptische grafzuil met inscripties die de aanwezigheid van de Israëlieten in Kanaān onafhankelijk bevestigt -, hebben historici het binnentrekken van Jozua in het land gedateerd tussen 1500 en 1050 v.Chr. Met gebruikmaking van ingewikkelde berekeningen hebben de onderzoekers vastgesteld dat de enige in Kanaān zichtbare ringvormige zonsverduistering tijdens die periode moet hebben plaatsgevonden in oktober 1207 v.Chr. Het pad van deze zonsverduistering liep direct over Kanaān.

De wetenschappelijke onderzoekers waren dus in staat om het precieze tijdstip van Jozua’s wonderlijke ‘gebedsdaad’ te dateren: dat moet tussen 15.27 en 16.53 in de middag plaatselijke tijd begonnen zijn (bepaald met de zonnewijzer).

Hoewel er een natuurwetenschappelijke verklaring voor het Bijbelse wonder kan bestaan, spreekt dit op geen enkele manier de goddelijkheid van het wonder tegen, zei rabbi Arieh Trugman tegen Breaking Israel News toen eerder dit jaar het Israëlische onderzoek was aangekondigd.

“Ondanks het feit dat op veel verschillende gebieden mensen wetenschap willen uitspelen tegen de Thora, ligt het dichter bij de waarheid dat in de meeste gevallen er geen conflict bestaat tussen wetenschap en Thora,” zei rabbi Trugman. “Het is zeer algemeen dat veel gebieden te vinden zijn waar er een verbazingwekkend samenkomen bestaat van seculiere kennis en Thora wijsheid.”

De Cambridge onderzoekers merkten ook op dat als de datum door algemene historici zou worden aanvaard, het dan ook zou helpen de data van de regeerperiodes van de farao’s te verduidelijken, daarbij in begrepen die van Ramses de Grote.

Volgens de berekeningen en bewaarheid door Egyptische verslagen, begon de regering van farao Mernephta in 1210 of 1209 v.Chr. Zo zou de datum van de regering van zijn vader, de beroemde Egyptische farao Ramses de Grote, te dateren zijn op 1276 tot 1210 v.Chr. of een jaar meer of minder, zo stelden de onderzoekers vast.