We bellen aan bij het huis van Simon de Leerlooier. Het bordje op de deur zegt dat het huis tegenwoordig aan de Armeense Zakarian familie behoort. Daaronder hangt een verroest bordje met de melding dat de toegang verboden is. Kans om deze regel te overtreden krijgen we niet, want het huis waar de apostel Petrus geweest moet zijn, blijft potdicht. Het Ministerie van Toerisme schrijft op een website dat de plek wordt gerenoveerd en heropend.

Niet dat we veel missen, want uit archeologische gidsen – als ze Jaffa al vermelden – begrijpen we dat achter de deur toch niet veel te zien is. In het huis moet zich een put bevinden en een sarcofaag. Verder staat hier een moskee, die boven het huis uittorent. We bezoeken echter wel de franciscaner St. Petruskerk, die vele katholieke pelgrims zullen waarderen.

De tel biedt een fraai uitzicht op het strand en de stad Tel Aviv. We leren hier over de lange, vaak bloedige geschiedenis. De stad werd meerdere malen verwoest en weer opgebouwd. Bij de opgravingen die archeologen uitvoerden op een klein gedeelte van de tel, zijn verschillende archeologische lagen blootgelegd. De stad was 3800 jaar geleden al een belangrijke stad. De Kanaänieten woonden hier, maar zij werden onderworpen door de Egyptenaren. Die moesten het veld ruimen voor de Filistijnen, die er weer om streden met de Israëlieten.

De Makkabeeën veroverden de stad. Deze viel later in handen van de Romeinen, die hem weer aan Herodes de Grote gaven. De koning besloot een nieuwe haven in Caesarea aan te leggen. Daarna verloor Jaffa zijn belang als havenstad.

Deze haven uit de Bijbelse tijd is helemaal weggespoeld. Wel is er nog een stukje te zien van de Andromedarots, een natuurlijke golfbreker. In het bezoekerscentrum kan men overblijfselen zien uit de hellenistische periode (derde eeuw v.Chr.), maar dat blijkt gesloten als wij er zijn.

In Handelingen lezen we dat in Joppe (de nieuwtestamentische naam voor Jaffa) Petrus Tabita uit de dood opwekte. Op dezelfde plaats kreeg hij een visioen, waaruit bleek dat hij het evangelie niet aan heidenen mocht onthouden.

Op 6 maart 1799 ondernam Napoleon een aanval op Jaffa. De Franse troepen vermoordden de twee- tot drieduizend gevangenen, want de Franse leider wist niet wat hij met hen moest doen.

Een bezoek aan Jaffa is de moeite waard voor wie de winkeltjes van artiesten wil bekijken of wat wil kopen, foto’s wil maken van de haven, over de boulevard wil wandelen die ten zuiden van de oude stad is aangelegd of in een van de restaurants wil eten.

Maar wie zich wil concentreren op Bijbelse geografie, kan beter plaatsen bezoeken waar veel meer te zien en te leren is. En waar ook vaak veel minder toeristen komen.