De Here Jezus is gestorven voor de zonden van Israël en van de wereld. Johannes de Doper noemt Hem het Lam Gods en ik denk dat dat een verwijzing is naar de zondebok uit Leviticus 16. Op de Grote Verzoendag worden de zonden van het volk als het ware overgedragen op een lam en het lam sterft daarmee. Het sterven van Jezus is ook de bekrachtiging van het Nieuwe Verbond dat God beloofd heeft te sluiten met Juda en Israël (Jeremia 31:31).

En zoals in de woestijn Mozes bloed van stieren bij de instelling van het Sinaïverbond uitspatte op Israël, zo wordt ook in het Evangelie gezegd dat het bloed van Christus over het volk komt (Matth.27:25). Het bloed van de Here Jezus heeft ook reinigende kracht. Vandaar dat de Hebreeënbrief zegt dat de Zoon teruggekeerd is naar de hemel nadat Hij de reiniging volbracht heeft (1:3). Johannes schrijft dat het bloed van Jezus ons reinigt van alle zonden (1 Johannes 1:7). Maar er is nog iets!

Goede herder

In Johannes 10 lezen we dat Jezus zichzelf de Goede Herder noemt. Hij gaat dat doen wat God beloofde te doen (Ezechiël 34): het weiden van de schapen van Israël, de kudde die door wanbestuur en valse herders verstrooid is geraakt over heel de aarde, gaat God zelf inzamelen. Als Jezus zegt dat Hij die herder is, beseft Hij dat God zijn werk door Hem heen doet.

In Johannes 11 lezen we over de opwekking van Lazarus en dat brengt zoveel mensen in beweging dat de leiders van het Joodse volk klagen dat heel de wereld achter Jezus aanloopt. Omdat ze bang zijn voor een confrontatie met de Romeinen besluiten ze in een aparte zitting van het Sanhedrin Jezus ter dood te veroordelen. De hogepriester Kajafas zegt dat het beter is dat één mens sterft dan dat het hele volk eraan gaat als Rome deze beweging verkeerd interpreteert en ingrijpt.

De evangelist Johannes voegt echter iets toe aan de woorden van Kajafas. Hij zegt dat Kajafas een profetie uitspreekt en de inhoud van die profetie is dat Jezus inderdaad zal sterven voor het volk – maar dan op een diepere manier – en om de verstrooide kinderen van God bijeen te verzamelen (Johannes 11:51,52). Dat laatste was nieuw voor mij. En dan zette ook het lijden van Jezus in opnieuw een ander licht.

Als Jezus vervolgens als Koning der Joden door een grote menigte vanuit Jeruzalem is ingehaald, gaat Hij zijn weg naar het kruis. En het opvallende is dat Jezus dan zegt als Hij de stad binnengaat dat er nu een oordeel door de wereld gaat en dat de overste van de wereld wordt buitengeworpen (Johannes 12:31) en dat Hij door zijn kruisdood allen tot zich zal trekken.

Ik vind dat zo’n eye-opener! Wat er in feite bedoeld wordt, is dat de kinderen van Israël verstrooid zijn over de wereld en dat de vorst van de duisternis hen vasthoudt met een beroep op de zonde (zie ook Jesaja 49:24). Jezus verbreekt die macht door te sterven met de zonde. Daardoor heeft de overste van de wereld geen poot meer om op te staan (zie ook: Openbaring 12).

Terugkeer van de kudde

Er zou nog veel meer over te zeggen zijn: over de relatie tussen Johannes en Kajafas, over de terughoudendheid van Pilatus om Jezus te veroordelen, over Jezus zelf die in de weg van het lijden de regie blijft bewaren en je kunt dat ook allemaal lezen in de studie De Zoon van de Gezegende. Maar voor nu is dit toch het belangrijkste: Het lijden en sterven van Jezus maakt het mogelijk dat de kinderen van Israël, de kudde van Israël terugkeert naar Sion en in een nieuwe verbondenheid met God kan leven.

Het sterven van Jezus is groter dan alleen de verzoening van mijn zonden. De Heilsgeschiedenis zal erdoor voltooid kunnen worden. Het is wat Jesaja schreef: Als Hij zijn leven tot een schuldoffer gesteld zal hebben, dan zal het voornemen van de Heere door zijn hand voortgang hebben (Jesaja 53:10)