Terugkijkend verbaast het mij dat ik al zo lang de Bijbel las en toch geen besef had van hoe belangrijk Israël is.

In mijn tienerjaren kwam ik tot levend geloof. Op negentienjarige leeftijd riep God mij het evangelie te gaan prediken. Na zeven jaar fulltime theologie en de Bijbel te hebben bestudeerd werd ik predikant. Maar pas zeven jaar daarna begon het tot mij door te dringen dat we niet meer om Israël heen moeten gaan. Het was door de Bijbel, Gods Woord, dat mijn ogen opengingen. Mijn eigen preken (vooral die waarin ik dicht bij de tekst bleef) begonnen mijzelf te overtuigen.

Eenvoudig advies

Een eenvoudig advies kan veel veranderen in ons lezen van de Bijbel: als er Israël staat lees dan ook in eerste instantie gewoon Israël. We zijn zo getraind om gelijk onszelf als gelovigen uit de volkeren daarin te lezen en alles direct op onszelf en ons eigen leven hier en nu te willen toepassen. Laat Israël in de Bijbel Israël zijn, zowel wat betreft het toen en daar als wat betreft de profetieën die voor onze ogen in vervulling gaan of nog in vervulling zullen gaan. Wij zijn niet Israël. Wel mogen wij deelhebben aan de vele geestelijke goederen die God aan Israël heeft gegeven. Het heil dat er is in de Joodse Messias is ook gekomen tot de niet-Joden. God heeft op een gegeven moment voor de heidenen de deur van het geloof geopend (Handelingen 14:27).

Inmiddels kan ik niet meer begrijpen dat er zo veel christenen zijn die voortdurend in de Bijbel lezen en toch geen liefde en bewogenheid hebben voor Israël. Het gaat in zowel Oude als Nieuwe Testament toch grotendeels over dat volk en land? Je wordt toch bijna elke keer als je Gods Woord openslaat bepaald bij Israël? Het betreft toch het volk waar onze Heere Jezus Christus bij hoort? Israël wordt talloze malen door God Zelf ‘Mijn uitverkoren volk’ genoemd waar Hij onvoorwaardelijke verbonden mee heeft gesloten.

Een relatie met Israël

Mijn vrouw heet Loïs. Zij komt uit een betrekkelijk grote familie. Stel je voor dat ik tegen Loïs zou zeggen: ‘Lieverd, ik hou van je. Maar met je familie heb ik helemaal niets en wil ik niets te maken hebben.’ Dan zou ik haar verdriet doen. Door met haar te trouwen heb ik natuurlijk ook een relatie gekregen met haar ouders, broers en zussen en overige familieleden. Als wij tegen Jezus zeggen dat wij van Hem houden en bij Hem willen horen, maar daarbij zeggen dat wij niets met Zijn volk te maken willen hebben, doen wij Hem verdriet.

Jezus was niet anti-Israël. Hij was uiterst bewogen met Zijn volk en huilde om de aanstaande verwoesting van Jeruzalem. Een niet-Jood die met Jezus wil gaan optrekken behoort tegen Hem hetzelfde te zeggen als wat Ruth tegen Naomi zei: “Uw volk is mijn volk, en Uw God is mijn God” (Ruth 1:16). Voor mensen die in de God van de Bijbel zijn gaan geloven geldt dat de God van Israël hun God is geworden.

Prototype van het Koninkrijk

Het bijzondere van de Gemeente van Jezus Christus is juist dat daarin Joden en niet-Joden samen optrekken en één zijn geworden (Efeziërs 2:11-22). Dat is namelijk een prototype van Gods bedoeling op lange termijn met de wereld. Uiteindelijke zullen alle heidenvolken optrekken naar Jeruzalem om in de wegen van de God van Israël onderwezen te worden en te gaan wandelen in Zijn licht (Jesaja 2:1-5). Het vrederijk zal aanbreken als Israël en de volkeren samen zullen optrekken. “En zij zullen hun zwaarden omsmeden tot ploegscharen en hun speren tot snoeimessen. Geen volk zal tegen een ander volk het zwaard opheffen.

Oorlog voeren zullen zij niet meer leren” (vers 4). Het Koninkrijk van God zal niet komen buiten Israël om. De volkeren zullen optrekken naar Jeruzalem, naar het huis van de God van Jakob om door Hem onderwezen te worden. Jood en niet-Jood samen, Israël en de volkeren tezamen. Omdat satan dit niet wil heeft hij door de eeuwen heen geprobeerd dit volk te vernietigen. Laat ons, als volgelingen van de Joodse Messias, oog hebben voor Gods plan en leren hoe we Israël tot zegen kunnen zijn.