De waarheid hoog in het vaandel

Twintig jaar geleden stopte de van oorsprong Duits-Joodse fotojournalist Ludwig Schneider met zijn journalistieke werk voor Duitse kranten en persagentschappen. Vele jaren versloeg hij de situatie in Israël, trok hij mee met de soldaten naar het front en stond hij vooraan bij persconferenties van politieke kopstukken. Maar het frustreerde hem steeds meer dat de krantenredacties kozen voor het nieuws dat ze graag wilden horen. Negatieve, provocerende uitspraken van de PLO, van Arafat, Arabische leiders en zelfs van terroristen deden het beter dan berichten die de waarheid over Israël lieten zien.

In 1990 besloot Ludwig om een eigen blad op te richten dat ‘het nieuws brengt dat anderen verzwijgen’. Zo ontstond Israel Heuteen in de jaren daarna ook edities in andere talen. De uitstraling van het full colour maandblad laat er geen twijfel over bestaan dat het hier gaat om uitgevers die actualiteit en waarheid hoog in het vaandel dragen. Journalistieke onafhankelijkheid is de belangrijkste pijler onder het werk.

Geboren in nazi-Duitsland

Ludwig werd geboren in 1941 in nazi-Duitsland als oudste zoon in een welgesteld Joods gezin in Maagdenburg. Ze waren volledig geassimileerd en vergaten het liefst hun Joodse achtergrond. Maar daar hield Hitler geen rekening mee. Dus moesten ze halsoverkop onderduiken. Na de oorlog keerden ze terug naar Maagdenburg dat in Oost-Duitsland kwam te liggen en waar Ludwigs vader diverse huizen bezat. Onder het communisme werden rijke families gebrandmerkt als kapitalisten. Dus opnieuw dreigde het gevaar.

In 1950 wisten ze nog net voor een razzia, waarin alle vijanden van het communisme naar Siberië zouden worden afgevoerd, te ontsnappen naar West-Duitsland. Het gezin Schneider werd ondergebracht in een vluchtelingenkamp in een oude kazerne in Siegen, bij Keulen. Daar hoorde Ludwig voor het eerst het evangelie. Iedere woensdagmiddag werd er een dienst georganiseerd voor de kinderen, die werd afgesloten met het lied Gott ist die Liebe.

Messias van Israël

Toen hij later een keer op straat langs een groepje evangeliserende christenen liep, hoorde hij precies hetzelfde lied. Hij bleef staan en hoorde de evangelist zeggen: “Jezus is niet alleen de Heiland van de wereld, maar ook de Messias van Israël.” Dat raakte Ludwig diep in zijn hart. Hij sprak de evangelist aan en diezelfde dag kwam hij tot geloof in Jezus, de Messias.

In 1964 trouwde Ludwig met Barbara en hun huwelijksreis ging – hoe kan het anders – naar Israël. Ze werkten een tijd lang in een kibboets, hij als druivenplukker en zij als kinderoppas. Aviel werd geboren, en omdat ze het kind aan hun ouders wilden laten zien, gingen ze terug naar Duitsland, met de bedoeling om weer snel terug te keren naar Israël. Het zou dertien jaar duren, maar dat had alles te maken met Ludwigs radicale bekering. Want hij ging bijna dagelijks naar Düsseldorf, niet ver van zijn ouderlijke woning, om in het uitgaanscentrum te evangeliseren. En God zegende dit werk…

Oude Mercedes

In 1978 besloten Ludwig en Barbara met hun vijf kinderen definitief naar Israël te vertrekken. Ze arriveerden met de boot in Haifa, hadden geen verblijfplaats, alleen de oude Mercedes die ze uit Duitsland hadden meegenomen en 210 marken. Ze parkeerden de auto in de schaduw van een boom en baden met de kinderen om onderdak voor de eerste nachten.

Daarna besloten ze nog even een brief af te geven. Ze belden aan en even later verzocht de bewoner ze allervriendelijkst om binnen te komen. Maar omdat de kinderen in de auto wachtten, bleven ze bij de deur staan. ‘Waar gaan jullie dan naartoe?’, vroeg de man. Toen moesten ze wel zeggend dat ze geen onderdak hadden. De man leek blij verrast en vertelde dat ze juist het verzoek van vrienden hadden gehad om uit te kijken naar mensen die voorlopig op hun huis wilden passen, omdat zij voor enige tijd naar het buitenland gingen. Dezelfde dag voorzag God dus in onderdak.

Journalist

Ludwig vertelt: “Eenmaal in Haifa, kwam ik op het idee om mijn diensten aan te bieden aan Duitse kranten, bladen en persdiensten. Het was mijn manier om te voorzien in ons levensonderhoud. Er was veel te schrijven over de situatie in Israël en veel kranten namen mijn artikelen op. Al snel kreeg ik een officiële accreditatie als journalist en persfotograaf bij het officiële Israëlische persbureau. Het is een boeiende, maar ook moeilijke job, vooral als je naar het front moet tijdens oorlogen en conflicten. Ik heb verschrikkelijke dingen gezien waar ik liever niet over praat. Maar ik heb ook gemerkt hoe moeilijk het is om de waarheid te schrijven als de mensen in het Westen vanwege politieke correctheid die waarheid niet willen horen.

Ik ben toen op mijn knieën gegaan en heb besloten alleen nog te schrijven wat waar is. En zo is Israel Heuteontstaan, waar het blad Israel Todayuit is gegroeid. Ik wilde niet meer dansen naar de pijpen van de Westerse media. Als zij de waarheid niet willen publiceren, dan is dat hun verantwoordelijkheid. Maar ik wil als volgeling van Jezus alleen de waarheid dienen. Ik heb gemerkt dat wanneer je begint met de waarheid te verdraaien achter de komma, je al snel de feiten vóór de komma gaat verdraaien. Ik ben God heel dankbaar dat ik toen die beslissing heb genomen, en dat nu mijn zoon Aviel met precies dezelfde integriteit dit werk voortzet.”