Bovenaan de agenda van de besprekingen stond opnieuw de Iraanse opmars in Syriё en de voortdurende militaire opbouw door de Quds Brigade van de Iraanse Revolutionaire Garde (IRG) in zowel Syriё en Libanon. Na afloop van de discussie tussen Putin en Netanyahu’s team werd duidelijk dat de relaties tussen Israёl en Rusland met betrekking tot de Syrische oorlog weer terug waren op het niveau van vóór de crisis over een neergeschoten Russisch verkenningsvliegtuig in september 2018.

De Russen beschuldigden de Israёlische Luchtmacht (IAF) van het veroorzaken van de ramp met het IL-20 vliegtuig waarbij 15 Russische militairen om het leven kwamen, iets dat in alle toonaarden door Israёl werd ontkend. De politieke crisis die daarna ontstond beperkte de IAF in acties tegen aan Iran gerelateerde doelen in Syriё. In plaats van aanvallen tot zelfs diep in Syriё was de IAF nu gedwongen om luchtacties tegen Iran in het door oorlog geteisterde land uit te voeren vanuit het Libanese luchtruim.

Frontenoorlog

Zoals ondergetekende eerder deze week meldde voert Iran haar oorlogsretoriek tegen Israёl voortdurend op en beweert dat de IAF er niet in is geslaagd om de militaire opbouw van de Quds Brigade van de IRG in Syriё effectief te stoppen. Israёl van haar kant, bereidt zich voor op een meervoudige frontenoorlog tegen Iran en haar bondgenoten Hezbollah, Hamas, Islamitische Jihad en de in Syriё gestationeerde Golan Bevrijdingsbrigade die door Qassem Soleimani, de commandant van Quds Brigade, werd opgericht in 2018.

De IDF hield onlangs een onverwachte, grote exercitie op de Golan Hoogvlakte en vorige week werd bekend dat Rafael Defense Systems in Israёl een raket heeft ontwikkeld die doelen tot diep in de grond kan vernietigen.

Dat is van grote betekenis wanneer we kijken naar de wijze waarop Iran en Hezbollah bezig zijn om zich voor te bereiden op een toekomstige oorlog tegen Israёl.

Hezbollah heeft met Iraanse hulp ondergrondse raketsilo’s en fabrieken voor de opwaardering van bestaande raketten in Libanon gebouwd. Hetzelfde gebeurt in Syriё, waar Iran al dan niet met hulp van Hezbollah ondergrondse militaire faciliteiten heeft geconstrueerd in vooral in West- en Noord-Syriё.

Premier Netanyahu beweerde onlangs dat Israёl erin is geslaagd om Hezbollah te dwingen om sommige van deze faciliteiten te sluiten en dat de door Iran gesponsorde en getrainde Libanese terreurgroep slechts enkele tientallen geleide raketten bezit.

Iran geeft echter niet op en blijft proberen om de noodzakelijke componenten en apparatuur voor het opwaarderen van bestaande raketten naar Libanon te smokkelen. Israёl is beducht voor deze ontwikkeling, omdat het omvormen van bestaande raketten zoals de Zelzal-2 en de Zelzal-3 kan betekenen dat Hezbollah het vermogen krijgt om precisieaanvallen uit te voeren op strategische doelen, zoals het hoofdkwartier van de IDF in centrum Tel Aviv.

Burgervluchten

Een aantal maanden geleden werd verder duidelijk dat de Islamitische Republiek burgervliegtuigen gebruikt om wapens direct naar de Internationale Luchthaven van Beiroet te transporteren.

Vorige week werd bekend dat Iran de benodigde GPS-apparatuur voor het omvormen van raketten via koffers op burgervluchten naar Libanon smokkelt. De GPS-kits zijn relatief klein en de levering aan Hezbollah is zonder risico, omdat de IAF geen aanvallen op burgervliegtuigen of luchthavens zal uitvoeren om de levering onmogelijk te maken.

De GPS-apparatuur stelt Iran en Hezbollah in staat om ca. 14.000 Zelzal-2 en -3 raketten van de in totaal 140.000 projectielen die Hezbollah bezit, te veranderen in geleide precisieraketten. Het opwaarderen van de Zelzal raketten neemt niet meer dan een paar uur in beslag en daarna heeft de raket het vermogen om een doel met precisie te raken. De foutmarge is minder dan tien meter. De opwaardering kost niet meer dan tussen de 5.000 en 10.000 dollar per raket, een schijntje vergeleken met de prijs van een nieuwe geleide raket.

Iran en Hezbollah maken gebruik van GPS-systemen en het Russische GLONASS geleidingssysteem om de Zelzal raketten om te vormen in zogenaamde Fateh 110 raketten, een middenlange afstandsraket met een reikwijdte van 300 kilometer; genoeg om ook de nucleaire reactor in Dimona onder het bereik van Hezbollah te brengen. De Fateh 110 heeft een explosieve lading van 500 kilo en is in staat om een heel gebouw te verwoesten.

Bescherming

Het feit dat het militaire hoofdkwartier van de IDF zich in het centrum van Tel Aviv bevindt, brengt de bevolking van de stad in groot gevaar bij aanvallen met Fateh 110 raketten.

Israёl heeft weliswaar de beschikking over ultramoderne anti-raketschilden zoals Arrow, Iron Dome en David Sling, maar de verwachting is dat deze systemen niet in staat zullen zijn om effectieve bescherming te bieden in het geval van een multi-fronten rakettenoorlog. Tijdens een dergelijke oorlog zal de IDF rekening moeten houden met honderden raketaanvallen per dag vanuit drie lokaties: Gaza, Syriё en Libanon.

Israёl zal doorgaan met haar aanvallen op aan Iran gerelateerde doelen in Syriё, vertelde Netanyahu aan Putin op woensdag en de Russische president lijkt geen bezwaren te hebben tegen het beteugelen van Iran in Syriё. Per slot van rekening besloot Putin tot de interventie in Syriё om de al aanwezige Russische haven in Tartus, Syriё, te beschermen en om de Russische invloed in het Midden-Oosten te herstellen.

De Iraanse plannen om Syriё om te vormen in een vazalstaat gebaseerd op het Libanese model druisen in tegen de Russische aspiraties. De verwachting is nu dat de IAF opnieuw het Syrische luchtruim zal gebruiken om de Iraanse opmars in het land te stoppen. Die opmars is nog steeds gaande, zoals bleek uit een een rapport van Chatham House deze week.

De Iraniёrs maken gebruik van de chaotische situatie in vooral Oost-Syriё en hebben Sjiitische milities gestationeerd op de grens met Irak en ten westen van de rivier de Eufraat. Deir ez-Zur, de provincie waar een vacuüm ontstond na de val van het ISIS Kalifaat, is de beste plaats om Iran aan te pakken, schreven de Chatham analisten. Israёl heeft naar verluidt al eerder aanvallen op Iraanse doelen in Deir ez-Zur uitgevoerd.