Beste Mirjam, de laatste hoofdstukken van het boek “Ik hoop dat alles weer gewoon wordt” waaraan je tien jaar hebt gewerkt, heb ik gelezen. Het drama als bij zovelen van onze ouders. Mijn moeder was ook ondergedoken op vele plaatsen in Friesland en ze moest ook een aantal keren met de trein reizen en zelfs werd ze een keer herkend door medereizigers, maar ze heeft globaal hetzelfde meegemaakt. Ik word erg verdrietig als ik lees hoe schrijnend meedogenloos en plichtsgetrouw B&W en Politie zich hebben opgesteld en hoe weinigen van hen na de oorlog vervolgd werden. Als ik dan nu kijk hoe de Raad van Kerken, de PKN en de RK zich opstellen richting Israël … dan vraag ik me af of … ben ik bezorgd dat … Ik wil niet verder schrijven wat ik nu denk. Dat zou voor niemand goed zijn en hopelijk ook niet terecht.

Bovenstaande heb ik zojuist geschreven aan de voorzitter van de Joodse Gemeente Winterswijk. De voorzitter, Mirjam Schwarz, is de auteur van het boek dat de geschiedenis van Joods Winterswijk beschrijft. Beter kan ik trouwens niet spreken over de ‘geschiedenis’ van Joods Winterswijk, maar over de ‘uitroeiing’ van Joods Winterswijk. De Joden waren volledig geïntegreerd en waren een zegen voor Winterswijk in zijn volle breedte. En als dank: uitgeroeid, vergast!

Vandaag was ik uren bezig met de brief van de Raad van Kerken. Ik mag niet uit het oog verliezen, zeg ik tegen mezelf, dat ik enorm goede, vriendschappelijke en hechte contacten heb mogen opbouwen met zowel leden van de PKN alsook met katholieken. Als ik goed nadenk dan is mijn zorg niet zozeer dat de Raad van Kerken kiest voor een politieke visie die ook door 50% van de bewoners van Israël wordt gedragen. Mijn verdriet is dat hierdoor de goede verhoudingen tussen onze geloofsgemeenschappen onder druk komen te staan. Antizionisme is immers antisemitisme, het is onlosmakelijk aan elkaar gekoppeld. Waarom beperkt de Raad van Kerken zich niet tot religie, ze zijn toch immers een Raad van Kerken?! Ik sprak een topper binnen rooms-katholiek Nederland die faliekant anti-Netanyahu is, maar tegelijkertijd aangeeft dat deze opstelling van de Raad van Kerken de BDS in de hand speelt en dat is volgens deze RK-topper antisemitisme pur sang.

Vannacht, net voordat ik in slaap viel, vroeg ik mezelf af of ik niet beter toch maar naar Israël kan verhuizen. En zojuist ontving ik van mijn dochter, aan de andere kant van de Oceaan, een pamflet dat uitgedeeld werd op de universiteit van Illinois (Chicago). Lees het s.v.p hieronder. Laat ik heel duidelijk zijn: ik ben duizend procent tegen iedere vorm van discriminatie. Toch geloof ik niet dat er in Nederland sprake is van grootschalig racisme, maar ook kleinschalig racisme moet uitgeroeid worden.

Maar die volksmenigte die op sommige plaatsen gedisciplineerd en oprecht overkomt (zoals op de Dam), zien we elders in de wereld grimmig. Waartegen is hun protest? Tégen racisme of vóór anarchie? Natuurlijk kan en mag er geen buitensporig geweld van politieagenten zijn. Maar die politieagent, die wordt overgoten met spiritus en vervolgens in brand gestoken, vind ik niet te verenigen met het belangrijke en vreedzame protest tegen discriminatie.

Genoeg politiek. Rabbijn, houd je bij je leest! Ik neem de telefoon en begin mijn bezoekjes te regelen. Morgenmiddag eerst Bussum, dan Laren en daarna Naarden. Vooraf waarschijnlijk een onderhoud met een vertegenwoordiger van de Rooms-Katholieke kerk.

De telefoon gaat: een mijnheer aan de lijn die aangeeft dat we elkaar goed kennen en die me uitlegt dat corona veroorzaakt is door de Joden die niet koosjer eten en de Sjabbat overtreden. Bovendien vindt hij het onaanvaardbaar dat hij een half jaar in de cel heeft gezeten voor nagenoeg niets, maar dat de grote boeven niet gearresteerd worden. Na precies een kwartier braaf te hebben geluisterd geef ik hem aan dat ik in vergadering moet, of dat ik op mijn bestemming ben aangekomen of dat de batterij van mijn telefoon bijna leeg is … Ik geef zo’n gesprek nooit meer dan een kwartier. O ja, hij wilde ook graag Joods worden en vroeg wanneer hij me weer mag bellen. We hebben afgesproken niet vaker dan een keer per week. Hij blij en ik minder.

Telefoon: Bas Belder, de voormalig EU-parlementariër die me belt naar aanleiding van mijn dagboek/column van vrijdag jl. over de Raad van Kerken. Of ze al naar mij gebeld hebben en zo niet, dan gaat hij aan de slag, want hij vindt het onaanvaardbaar dat de RvK, dus ook namens hem, zich zo anti-Israël opstelt.

Voor donderdag ben ik de bezoekjes al aan het vastleggen. Het is hartverwarmend dat een bezoekje van ons (want mijn Blouma en ik gaan samen) zo gewaardeerd wordt. Ik heb flessen wijn aangeschaft, wijn uit Israël. Voor ieder adres een fles. En raad eens wat er op iedere fles staat: ‘Product uit een Israëlisch dorp in Judea en Samaria’. Hoewel een rabbijn zich niet met politiek moet bemoeien (rabbijn, houd je bij je leest), vind ik dat dit flesje wijn met opschrift moet kunnen.

Lechajim!