Met name het argument van selectieve verontwaardiging is veelvuldig genoemd. Waar de rechten van christenen in veel landen niet worden geëerbiedigd, waar er in landen rondom Israël voortdurend wordt opgeroepen tot haat tegen en vernietiging van Israël, koos de Raad van Kerken juist Israël uit, tegen wie een boycot moest worden ingesteld.

Een stap te ver

Inmiddels heeft de Protestantse Kerk in Nederland een verklaring uitgebracht, waarin wordt gezegd dat de oproep tot economische sancties inderdaad een stap te ver is. Ook de Raad van Kerken heeft haar spijt betuigd dat het dreigen met sancties te ver ging. Daar zijn we dankbaar voor. De brief aan minister Blok is echter niet teruggenomen en dat is wel heel bedroevend, gezien het feit dat schuld erkend wordt maar daaruit geen consequenties worden getrokken.

Distantiëren

Het Leger des Heils, de Verenigde Pinksterkerken (VPE) en de bond van vrije evangelische gemeenten hebben aangegeven dat zij zich van de brief en verklaring van de Raad van Kerken distantiëren. Het is dan ook niet te begrijpen dat de brief aan het ministerie gehandhaafd wordt.

Terugziende betreuren we ook de schade die is aangericht. Het is jammer dat de Raad van Kerken zich niet tot de Israëlische staat heeft gericht, maar naar derden, i.c. de minister van Buitenlandse Zaken, is gestapt. Daardoor is vertrouwen geschonden, met name aan de kant van de Joodse gemeenschap. We hopen dat dat vertrouwen hersteld kan worden.

Duidelijker keuzes

Tegelijk zouden we ook lessen moeten leren voor de toekomst. Het lijkt erop dat de kerk duidelijker keuzes moet maken. Het kritiekloos steunen van Palestijnse theologen die zich fel tegen de staat Israël keren, gaat moeilijk samen met verbondenheid met het Joodse volk.

In de pas willen lopen met kerken in het Midden-Oosten, die de vervangingstheologie leren en oproepen doen tot sancties tegen Israël, en tegelijk goede contacten onderhouden met de Joodse gemeenschap in ons eigen land leidt tot een spagaat. Dan dreigt de diepe verbondenheid met Israël lippendienst te worden.

Bijbels getuigenis

Het is juist de roeping van de kerk om dat Bijbels getuigenis te laten klinken. We hebben als kerk meer om ons op te beroepen, dan alleen het internationale recht, waaraan volgens sommigen Israël zich niet zou houden. Het Woord van God spreekt over het land dat God aan Abraham en zijn nageslacht beloofd heeft. Ezechiël heeft het over de belofte van terugkeer van het volk naar het land van hun vaderen, voordat het vrederijk aanbreekt:

‘Zij zullen wonen in het land dat Ik aan Mijn knecht, aan Jakob, gegeven heb, waarin uw vaderen gewoond hebben. Zij zullen daarin wonen, zij met hun kinderen en hun kleinkinderen, tot in eeuwigheid, en Mijn Knecht David zal tot in eeuwigheid hun Vorst zijn.”

In Jesaja 2 de prachtige profetie dat de volken zullen opgaan naar Jeruzalem om daar Gods wet te leren.

Dank

We danken alle vrienden van Israël en het Joodse volk voor de vele reacties die gestuurd zijn naar de kerken, waarvan ze lid zijn. Mooi dat het niet zonder gevolgen is gebleven en er gehoord is naar al deze stemmen. Aan de andere kant is hiermee niet een hoofdstuk afgesloten, maar is het duidelijk geworden dat in de kerken er helaas veel onwetendheid is over de positie van Israël en het Joodse volk.

U en onze opdracht is om onze stem te laten horen. In de eerste plaats in de binnenkamer voor de troon van de God van Israël, maar daarnaast mogen en zullen we om Sions en Jeruzalems wil niet zwijgen totdat haar heil opgaat, zoals zo mooi in Jesaja 62 staat.

Vrede over Israël.