Nergens wordt zo duidelijk het verband tussen vervulling van Gods Wet, de Thora, en het geheim van kruisiging en opstanding zo duidelijk verkondigd, als deze paar regels uit het Lucasevangelie.

Als de genoemde vrouwen het sabbatsgebod niet hadden gehouden, dan waren zij nooit vroeg in de morgen van de eerste dag op weg gegaan met hun specerijen om de ‘laatste eer’ te bewijzen.

Denkt u zich de situatie eens in; uw heer, steun en toeverlaat, ja, die u van harte liefhebt is overleden. Vermoord. U zou de laatste eer willen bewijzen, als teken van verbondenheid en liefde. Uit machteloosheid, want meer kan je niet meer doen. En dan horen we: “zij rusten naar het gebod.” Zou u dat doen? Of zou het uitzonderlijke van de omstandigheden u ertoe brengen om de regel toch voor die ene keer te overtreden?

Wat uw antwoord ook is; deze vrouwen rusten naar het gebod. Daar ligt hier echt accent op. Het gebod van de rustdag is misschien wel een van de belangrijkste in de Bijbel. Onder welke omstandigheden de Israëlieten ook hebben geleefd in de loop der eeuwen, de sabbat was er altijd. Als een heilige dag. Het heeft het volk overeind gehouden in tijden dat alles was verwoest.

Op de Paasmorgen, nog voordat de eerste lichtstraal op de eerste dag van de week er was, bleek de Heere Jezus opgestaan! Zo heeft Hij die sabbat, die rust gedragen. Door gehoorzaam te zijn geweest, mochten deze vrouwen de eerste getuigen van het grootste heilsgeheim zijn.

Om over na te denken: wat zou u gedaan hebben? De regels overtreden, of vasthouden aan het gebod dat God heeft gegeven?