Hoe was het afgelopen jaar voor jou en het team?

“Het was moeilijk, slopend, en er waren bijna geen vrolijke momenten, maar wel veel dankbare momenten. Op dinsdag 19 november herdacht Oekraïne ‘duizend dagen' oorlog. Wat was er te herdenken zou je je dan kunnen afvragen? Al het slechtste dat een oorlog kan voortbrengen?

Zoals honderdduizenden jonge Oekraïense soldaten die zijn omgekomen, de tienduizenden onschuldige burgers die gestorven zijn, de zwaargewonden, de koude winter, dat er in grote delen vlak bij het oorlogsgebied geen verwarming en elektriciteit is? Je zou de moed verliezen.

Maar toch zijn we dankbaar om verder te mogen helpen bij vooral het evacueren van ouderen, zwakken, minder mobiele ouderen, jonge moeders met baby's, allemaal op weg naar Israël. Ook dat is een land in oorlog, maar elke nieuwe immigrant is er welkom! En het advies wat we aan elke familie die vertrekt meegeven, komt uit de Bijbel, uit Jesaja 43:6: ‘Vrees niet want Ik ben met u', een tekst die 365 maal voorkomt in de Bijbel!"

Wat is je bijgebleven van afgelopen jaar?

“Er waren dit jaar veel opmerkelijke gebeurtenissen die we met jullie hebben gedeeld in de krant en op de website. Wat mij getroffen heeft, waren de drie groepen jonge kinderen van veertien tot zestien jaar oud, die we begin september, eind september en begin november vanuit heel Oekraïne naar Moldavië brachten voor hun vlucht naar Israël, om in Israël verder te studeren.

Die bezorgde blikken bij het afscheid! Wat als…? Maar daar ook het blije gezicht van de veertienjarige Adel die vertrok naar het land van haar voorvaderen en de traantjes van mama Chaya uit Marioepol! Bijzonder aangrijpende en emotionele momenten!”

Kijkend naar het komende jaar en de omstandigheden in Oekraïne, wat inspireert en motiveert dan om door te gaan?

“We kijken niet te ver vooruit. De oorlogssituatie ziet er naar mijn mening niet goed uit. Rusland zal proberen komende wintermaanden Oekraïne letterlijk in het donker en de kou te zetten met voortdurende raket- en drone-aanvallen op de toch al kwetsbare infrastructuur!

Wat ons motiveert, is om er in tijden van nood juist te zijn voor degenen die hulp nodig hebben, vooral praktische hulp, als men besluit voorgoed naar Israël te vertrekken. We horen telkens van degenen die we helpen: ‘Jullie zorg en de opvang zijn top, en de chauffeurs zijn zo behulpzaam, een droom om door jullie geholpen te worden!’ En bovenal is het de Bijbel die inspireert en motiveert ons om met dit werk door te gaan. Daarbij weten we ons gesteund door jullie gebeden.”

“Gaat door, gaat door, door de poorten, bereidt den weg des volks; verhoogt, verhoogt een baan, ruimt de stenen weg, steekt een banier omhoog tot de volken!” (Jesaja 62:10)