Slechts enkele maanden geleden trok Australië zijn erkenning van Jeruzalem als hoofdstad van Israël in. Afgelopen dinsdag 8 augustus verklaarde Penny Wong, minister van Buitenlandse Zaken, dat Australië voortaan 'Oost-Jeruzalem', samen met de 'Westelijke Jordaanoever' (Judea en Samaria) en de door Hamas gecontroleerde Gazastrook zal aanduiden als 'bezet Palestijns gebied'.

Volgens Wong zijn alle Joodse steden en buurten in Judea en Samaria, waar meer dan een half miljoen Joden wonen, volgens het internationaal recht "illegale nederzettingen".

Dit is typisch misbruik van juridische retoriek door diegenen in het Westen die Israël beschouwen als de oorzaak van alle conflicten in de regio. Dit zijn mensen die:

• of naïef denken dat het onder druk zetten van Israël om concessies te doen aan de Palestijnen op de een of andere manier een einde zal maken aan de terreur en haat in de regio;
• of die moedwillig de veiligheid van Israël opofferen als de prijs voor het sussen van diegenen die hen haten.

Tegengeluid

Australische christelijke groeperingen, waaronder de Australische afdeling van Christenen voor Israël, reageerden met een krachtige verklaring waarin ze het nieuwe beleid veroordeelden.

De term Bezet Palestijns Gebied, schreven ze, impliceert ten onrechte dat Israël geen wettelijke titel heeft in Judea, Samaria of Jeruzalem en dat Gaza bezet is door Israël. De term "suggereert ook dat elke Joodse aanwezigheid op plaatsen waar Joden al duizenden jaren wonen, de Joodse wijk van de Oude Stad van Jeruzalem inclusief [waar] de meest heilige, oude en heilige plaats van het Jodendom, de Kotel en de Tempelberg [liggen] 'illegaal' is, simpelweg omdat Jordaanse troepen het tussen 1948 en 1967 etnisch 'gezuiverd' hebben van Joden."

De auteurs stellen dat Judea en Samaria beter omschreven kunnen worden als “betwist gebied” omdat Israël er controle over kreeg in een defensieve oorlog en het opgeven van alle controle een existentiële bedreiging zou vormen [voor Israël].

"Het is absurd dat Australië de vredesonderhandelingen wil schaden door unilateraal grenzen te verklaren in een betwist gebied en het zal de Arabische onverzettelijkheid alleen maar versterken," concludeerden ze.

Existentiële bedreigingen

Een eenzijdige terugtrekking uit Judea en Samaria zou natuurlijk suïcidaal zijn voor Israël. Israël wordt geconfronteerd met existentiële bedreigingen van Iran, die dreigt met de vernietiging van Israël. Haar proxy Hezbollah heeft meer dan 150.000 raketten gericht op Israël in Libanon. Iran bewapent militante groeperingen zoals Hamas in zowel de Gazastrook als Judea en Samaria (West Bank).

Het idee dat alleen al het bestaan van Joodse gemeenschappen in Judea en Samaria de vrede in de regio in de weg staat, is natuurlijk absurd. Israëls conflict met de Palestijnen kan niet worden gereduceerd tot het simplistische verhaal van een kolonialistisch regime dat land bezet dat toebehoort aan een ander volk. Als dat het geval was, zou het allang zijn opgelost.

De Palestijnen hebben zeker recht op zelfbeschikking. En er moet op de een of andere manier een einde komen aan het Israëlische militaire bestuur van de Westelijke Jordaanoever.

Maar dat is slechts een deel van het plaatje. De Palestijnen hebben geen recht op een eigen staat en de controle van Israël over de Westelijke Jordaanoever is niet illegaal. De Palestijnen hebben niet alleen rechten, maar ook plichten. Israël heeft niet alleen plichten, maar ook rechten.

Van Israël kan alleen worden verwacht dat het de controle over de Westelijke Jordaanoever opgeeft als en wanneer de Palestijnse leiders hun verklaarde intentie opgeven om Israël te vernietigen, en bewijzen dat zij een democratische regering kunnen opbouwen en terreuraanslagen tegen Israëli's voorkomen.

Complexer probleem

Palestijnse oorlogszucht en Israëlische onverzettelijkheid zijn op hun beurt het bewijs van een veel complexer en moeilijker onderliggend probleem: Israël is verwikkeld in een existentiële oorlog - met islamistische jihadkrachten in het algemeen, en in het bijzonder met het revolutionaire islamistische regime in Iran en zijn gevolmachtigden, die niet alleen uit zijn op de vernietiging van Israël, maar ook op de vernietiging van de westerse beschaving.

De verdere ontwikkeling en uitkomst van dat onderliggende conflict heeft daarom enorme gevolgen voor de Westerse wereld, inclusief Australië. Hun belangen zijn beter gediend door de strijd van Israël tegen haat en terreur te steunen, niet te ondermijnen.

Voor Israël is de verklaring van Australië het zoveelste bewijs dat de Joodse staat voor zijn verdediging niet op andere naties kan vertrouwen. Uiteindelijk zal alleen de God van Abraham, Izaäk en Jakob het Joodse volk verdedigen tegen hen die hen willen vernietigen.

Hij is het die hen naar huis brengt en Hij is het die hen zal beschermen.