Deze week kondigden Noorwegen, Ierland en Spanje aan dat ze Palestina erkennen als staat. "De Noorse regering heeft besloten dat Noorwegen Palestina als staat erkent", zei premier Jonas Gahr Støre, terwijl hij uitlegde dat de stap de reactie van zijn land was op de Gaza-oorlog.
“Erkenning is een daad van krachtige politieke en symbolische waarde,” zei de Ierse premier Simon Harris op een speciale persconferentie in Dublin. “Het is een uitdrukking van ons standpunt dat Palestina de volledige rechten van de staat heeft en moet kunnen doen gelden, inclusief zelfbeschikking, zelfbestuur, territoriale integriteit en veiligheid, en het erkent ook de verplichtingen van Palestina onder het internationaal recht”, benadrukte hij.
Dit zijn erg naïeve uitspraken die getuigen van weinig begrip voor de realiteit in de regio.
In 2012 stemden 138 staten om Palestina de status van “niet-lid waarnemende staat” toe te kennen in de Verenigde Naties. Dit betekent niet dat al deze staten Palestina erkennen als staat. De meeste staten houden vol dat een Palestijnse staat alleen tot stand kan komen door middel van onderhandelingen met Israël.
De staat Palestina bestaat in feite niet. Dat komt omdat het niet voldoet aan de internationaalrechtelijke criteria voor een staat. Een van de belangrijkste criteria is dat een staat een effectieve en onafhankelijke regering moet hebben die exclusief gezag kan uitoefenen over een gebied. De Palestijnse Autoriteit oefent slechts beperkt gezag uit (in gebieden A en B op de Westelijke Jordaanoever).
“De staat Palestina bestaat in feite niet. Dit komt omdat het niet voldoet aan de internationaalrechtelijke criteria voor de status van staat.”
Dit is een zeer belangrijke vereiste, omdat het ervoor probeert te zorgen dat er geen mislukte staten worden gecreëerd.
Wat wel bestaat is de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO), een entiteit die het bestaansrecht van Israël als Joodse staat verwerpt. De PLO sloot in de jaren negentig de Oslo-akkoorden met Israël. Sinds 2011 probeert de PLO de onderhandelingen te omzeilen en een onafhankelijke staat te stichten via de Verenigde Naties. Daarom wil de PLO lid worden van de VN en heeft ze claims tegen Israël ingediend bij het Internationaal Gerechtshof (ICJ) en het Strafhof (ICC).
Het erkennen van een staat die nog niet in staat is om een stabiele rechtsstaat te vormen is erg gevaarlijk. Het geeft de PLO het idee dat het niet hoeft te hervormen of territoriale of andere concessies hoeft te doen om de veiligheid van Israël te garanderen. De PLO moet onder druk worden gezet om ervoor te zorgen dat extremistische entiteiten zoals Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad de controle over een toekomstige Palestijnse staat niet kunnen en zullen overnemen.
De realiteit is dat de PLO en de Palestijnse Autoriteit niet in staat zijn om controle uit te oefenen op de Westelijke Jordaanoever of in Gaza. Hamas en andere islamistische jihadgroepen winnen aan populariteit en macht.
Een Palestijnse staat is onlosmakelijk verbonden met de machtsstrijd in de regio, vooral met Iran. Naast de steun aan bondgenoten in Syrië, Irak en Jemen, is Iran de hoofdsponsor van Hezbollah en Hamas, die beide uit zijn op de vernietiging van Israël. Deze week was de Iraanse president Raisi een van de leiders die omkwamen bij een helikopterongeluk in Iran. Bij een begrafenis op de Universiteit van Teheran voor president Raisi, waar tienduizenden aanwezig waren, herhaalde de Iraanse Opperste Leider Ali Khamenei opnieuw de steun van Iran voor de Palestijnse zaak. Terwijl hij Hamas-leider Ismail Haniyeh toesprak, verklaarde Khamenei: “De belofte om Israël te elimineren zal worden nagekomen en we zullen de dag meemaken waarop Palestina zich uitstrekt van de zee tot de rivier.”
“De belofte om Israël te elimineren zal worden nagekomen en we zullen de dag meemaken waarop Palestina zich uitstrekt van de zee tot de rivier.”
Het is dan ook niet verrassend dat Israël fel reageerde op de aankondiging van Noorwegen, Ierland en Spanje. Minister van Buitenlandse Zaken Katz verklaarde:
"Deze verdraaide stap van deze landen is een onrecht voor de nagedachtenis van de slachtoffers van 7/10, een klap voor de inspanningen om de 128 gijzelaars terug te brengen en een stimulans voor de jihadisten van Hamas en Iran, die de kans op vrede ondermijnt en het recht op zelfverdediging van Israël in twijfel trekt. Israël zal niet zwijgen - er zullen nog meer ernstige gevolgen volgen. De Iers-Noorse dwaasheid schrikt ons niet af; we zijn vastbesloten om onze doelen te bereiken: de veiligheid van onze burgers herstellen, Hamas ontmantelen en de gijzelaars thuisbrengen. Er zijn geen rechtvaardiger doelen dan deze."
The Editorial team
Israel & Christians Today