Toen twee jaar geleden het onvoorstelbare gebeurde en de oorlog in Oekraïne losbarstte, nam ik meteen contact op met Koen Carlier, veldwerker bij Christenen voor Israël. Deze Vlaming woont en werkt sinds begin jaren 90 in Oekraïne. Ik hoopte dat hij en zijn gezin het land tijdig hadden verlaten, maar dat was buiten Koen gerekend...

Hij trof de nodige maatregelen om zijn kinderen in België in veiligheid te brengen, maar bleef op zijn post, meer dan ooit vastberaden om de nood te lenigen waar hij kon. Reeds maanden voor het conflict uitbrak hadden hij en zijn medewerkers zich op het ergste voorbereid. Ze voorzagen opvangplaatsen voor vluchtelingen, voedselvoorraad, brandstof, generatoren en meer.

Opengereten wonden

Ook tijdens deze tweede barre oorlogswinter zet Koen met zijn team zijn werk onvermoeibaar verder. In Kiev zijn er vier grote gaarkeukens actief waar elke week honderden Joodse ouderen een warme maaltijd krijgen. Velen van hen overleefden de Holocaust. Ik kan me niet inbeelden welke oude wonden opengereten worden nu ze opnieuw in een land in oorlog leven. Velen zijn niet in staat te vluchten of zijn te bang om hun woning te verlaten, zelfs om boodschappen te doen.

Daarom bezorgen vrijwilligers voedselpakketten bij hulpbehoevenden thuis in hun flatjes, zoals Svetlana uit Bela Tserkov. Haar oudere broers sneuvelden in de Tweede Wereldoorlog. Haar jongere broers stierven als gevolg van medische experimenten die ze in het concentratiekamp ondergingen. Svetlana zelf overleefde deze gruwel, maar toen haar moeder aan het einde van de oorlog naar een stalinistisch kamp werd gestuurd, groeide ze op in kindertehuizen. Ze is nu 93 jaar oud en staat er helemaal alleen voor.

Het verleden dichtbij

Ik was erg ontroerd om een tijdje terug Koens dochter bij mij thuis te ontmoeten. Ze had voor een leesopdracht mijn boek ‘Samuels dochter’ gekozen. Ze had veel vragen over het verhaal van mijn vader en het mijne. Het bracht ook voor mij het verleden weer heel dichtbij.

Mijn vader, Samuel, verliet in 1933 zijn geboorteland Oekraïne om met zijn gezin een betere toekomst op te bouwen in Antwerpen. Ze werden door de oorlog ingehaald.

Nu sprak ik met een zestienjarig meisje dat zelf haar geboorteland moest ontvluchten en van haar ouders gescheiden is. Niemand weet hoelang dit conflict nog zal duren. De menselijke tol is hoog. Oorlog brengt het slechtste en het beste in mensen naar boven.

Het moedige werk van Koen en zijn team verdient meer dan ooit respect en vooral steun.

Koen vertelde me dat er voor de komende maanden nog ruim 10.000 voedselpakketten nodig zijn en dat er vele verzoeken blijven komen, vooral uit het oosten en zuiden van Oekraïne. Denk maar aan plaatsen Kharkiv, Kremenchug, Poltava, Sumy, Zaporohze, Kherson, Mykolajiv, Odessa...

De voedselpakketten zijn vooral voor Joodse ouderen, Holocaustoverlevenden en interne vluchtelingen! Lees meer in deze update.