De jongeren werden door ons eerst naar Vinnitsa gebracht, waar we hun documenten controleerden en de laatste instructies gaven. Ze kwamen uit verschillende steden in Oekraïne, waaronder Zaporohze, Dnipro en Kiev. Twee jongeren uit Odessa gingen rechtstreeks naar Kishenov, de hoofdstad van Moldavië vanwaar het vliegtuig naar Israël zou vertrekken.

Het was een spannende, maar ook beangstigende ervaring voor de jongeren. In het hele land klonk namelijk het luchtalarm. Er werden tientallen raketten en drones gelanceerd die grote schade aanrichtten in tal van steden, met tientallen dodelijke slachtoffers en honderden gewonden tot gevolg. Die verwoestende oorlog duurt nu al ruim tweeënhalf jaar en het einde is nog lang niet in zicht!

Terugkeer stimuleren

Waarom vertrekken deze jongeren al op zo’n jonge leeftijd naar Israël? Het Joods Agentschap geeft elk jaar honderden Joodse jongeren de mogelijkheid testen en examens af te leggen en degenen die slagen, kunnen dan vier jaar gratis in Israël studeren – als de ouders daarmee akkoord gaan uiteraard. Op die manier wil Israël de terugkeer naar Israël stimuleren: eerst de kinderen, en daarna de rest van de familie. En in de praktijk gaat het ook zo!

Emotioneel moment

Zo hadden we een goed gesprek met Chaya en haar veertien jaar oude dochter Adel. Jaren geleden, tijdens een werkbezoek met opperrabbijn Binyomin Jacobs, hadden we Chaya al eens ontmoet in de Joodse school in Marioepol. We wensten haar ‘mazzeltov’, omdat haar oudste kind met Na’ale naar Israël vertrok. Chaya zei niets, maar er verscheen een trotste glimlach. Voor de ouders is het altijd een emotioneel moment als ze afscheid moeten nemen van hun kinderen, zeker gezien de oorlog in zowel Oekraïne als Israël. Wat als…? Is dit wellicht de laatste keer dat ik mijn zoon of dochter zie? Ook de jongeren hebben ongetwijfeld zulke gedachten. Zie ik mijn ouders of grootouders wel weer terug? Als chauffeurs en reisbegeleiders spelen we op zo’n moment een belangrijke rol, want een vriendelijk woord en behulpzaam zijn, doet wonderen.

Kans aangrijpen

Na vertrek uit Vinnitsa wachtte ons een reis van 330 kilometer met onze grote touringcar, en uiteraard de grensovergang tussen Oekraïne en Moldavië, wat dit keer vier uur kostte. Onderweg spraken we met veel jongeren. Waarom wilden ze juist nu naar Israël? Waren ze niet bang? De meesten waren vastberaden in hun keuze deze kans met beide handen aan te grijpen om in Israël te kunnen leven en studeren. Dat gold ook voor Adel. Haar moeder had haar al van jongs af aan voorbereid op vertrek naar Israël, juist ook omdat de Bijbel zo duidelijk spreekt over terugkeer naar Israël. “Jij zult als eerste van onze vier kinderen naar Israël gaan, en je broertjes komen daarna.” Adel zelf ziet haar vertrek als een droom die werkelijkheid wordt: gaan naar het land van haar voorouders.

Nieuwe toekomst

Op de luchthaven van Kishenov werden we begroet door een vertegenwoordiger van het Joods Agentschap, die Christenen voor Israël bedankte voor de goede zorgen rondom en tijdens het vervoer van de jongeren tijdens de afgelopen dagen. Iets na middernacht vertrok de vlucht met de veertien jongeren, op weg naar een nieuwe toekomst in Israël. De 'kinderen' van Israël’ komen thuis en worden daarbij geholpen door de naties, zoals voorzegd door de profeten van Israël.