Laat het u dan bekend zijn, mannenbroeders, dat door Hem aan u vergeving van de zonden verkondigd wordt en dat ieder die gelooft, door Hem gerechtvaardigd wordt van alles waarvan u door de wet van Mozes niet gerechtvaardigd kon worden.

In dit deel gaan we verder waar we gebleven waren. Wat wordt hier nou precies bedoelt? Het vorige deel kunt u hier lezen.

Leven in een nieuwe werkelijkheid

Het is misschien goed om in dit verband te kijken naar de belofte van God in Jeremia 31: 31. Daar staat dat God een nieuw verbond zal geven aan Juda en Israël en dat dit verbond de vergeving van alle zonden behelst en het geschenk van Gods geest zodat Israël de Torah van binnen uit zal gehoorzamen. Op zijn minst geeft deze belofte voor de eindtijd aan dat er een nog grotere vergeving zal plaats vinden. Is het dat wat doorklinkt in de woorden van Paulus en wat de mensen begrijpen?

Gaat het er niet om dat we ons afvragen in welk geval de Torah dan geen antwoord heeft, maar dat we beseffen dat er een nieuwe tijd is aangebroken. Zegt Paulus met zoveel woorden dat de eindtijd nu begonnen is, dat we leven op de rand van het Koninkrijk, waarin Israël volkomen gereinigd zal worden. Ik denk aan de profetieën van Jesaja en Jeremia, die vertellen dat straks Israël geheel uit rechtvaardigen zal bestaan (Jes. 60:21) en dat men de zonde van Israël zal zoeken, maar dat die er niet zal zijn (Jer. 50: 20). Verkondigt Paulus een nieuwe werkelijkheid, die van het eschathon dat is aangebroken, waarbij de grenzen van de genade binnen het verbond met Israël zullen worden opgerekt? Is het wat Johannes schrijft in de proloog van het evangelie: God heeft uit zijn volheid genade gegeven in de Torah maar nu geeft Hij zelfs genade bovenop genade? Is de tijd nu aangebroken van de overvloed van genade, waarin mensen van bovenaf geboren worden en gereed gemaakt worden om het Koninkrijk binnen te gaan, zonder enige vlek of rimpel.

Is het dat wat de Joden in de synagoge met vreugde aanhoren. Het gaat niet om de afschaffing van de Torah, maar als dat al een groot geschenk was, het wordt nu alleen nog maar groter. Of is het misschien nog iets anders, zonder het vorige weer terug te nemen? In de synagoge zitten ook niet-Joden. Godvrezenden worden ze genoemd (vers 26). Ze staan dichtbij maar niet binnen het verbond! En zolang zij daar staan, heeft de Torah niet echt een antwoord op hun bestaan. En raakt Paulus, als apostel van de heidenen, met zijn woorden in feite de kern van zijn evangelie: heidenen behoeven geen Jood te worden, behoeven niet door proseliet te worden binnen de verbonden van God met Israël te treden. Door het geloof in Jezus mogen ook zij delen in het heil van de toekomende eeuw!

Wat we hebben ontvangen en wat wij krijgen

Ik geloof dat het laatste zeker de kern raakt. Niet voor niets staat er vervolgens dat de volgende sabbat bijna de hele stad de boodschap wil horen. En wij? Ik ben een niet-Jood. Ik besef dat Jeremia 31 niet gelijk op mij betrekking heeft. Wij zijn ook niet gelijk mensen van het Nieuwe Verbond, maar ik deel wel in Gods beloften. Voor Israël is het genade op genade. En voor mij? Ik mag drinken uit de bron. Ik mag leven uit het geloof, de liefde, de toewijding, de gehoorzaamheid, de heiligheid van Jezus, de Zoon van de Vader, de Zoon van Israël. Ik mag deel hebben, participeren in zijn leven. Zo ook ik mag deel hebben aan een leven van heiliging en het is ook een onderpand van mijn behoud. Hoewel ik de woorden van Paulus beaam dat wij met de schepping zuchten in de verwachting van ons zoonschap (Rom 8: 23).

Het mooiste moet nog komen.