Hatzalah heeft een indrukwekkend commandocentrum in Jeruzalem, vanwaaruit ruim 6200 vrijwillige eerstehulpverleners worden aangestuurd door heel het land. Het lijkt een beetje een film. Een enorme landkaart op een groot scherm aan de wand en grote stations vol schermen en telefoons doen een beetje denken aan een militair commandocentrum of ground control bij NASA. Met hulp van deze technologie en ook de vele ambulancescooters en snelle e-bikes, weten de hulpverleners meestal binnen drie minuten op de plaats van het ongeval te arriveren. Een indrukwekkende prestatie die vanuit heel de wereld de interesse heeft gewekt van hulpverleningsdiensten. Zij komen dan ook graag een kijkje nemen hoe Israël dit voor elkaar heeft gekregen.

Mijn vriend werkt bij Hatzalah en heeft zodoende een goed overzicht van wat er allemaal plaatsvindt aan ongevallen in Israël. Hij werkt als redacteur voor de organisatie en heeft een journalistieke achtergrond. “Het is ongelofelijk hoeveel terroristische aanslagen er de laatste tijd plaatsvinden. Maar in de media hoor je er vrijwel niets over.”

Steekincidenten, schietpartijen, het is allemaal te ‘gewoon’ geworden om nog als nieuwsitem in Nederland gebracht te worden. Maar als vele druppels de emmer doen overlopen en Israël een operatie uitvoert om de terreurstructuur die verantwoordelijk is aan te pakken, zijn doden aan Palestijnse zijde wel groot genoeg nieuws om gebracht te worden.

Dit doet de evenwichtigheid van wat we over het conflict tot ons nemen natuurlijk geen goed. Als we niet horen over alle druppels die de emmer doen overlopen en alleen Israëls boze reactie te zien krijgen, voedt dit het beeld dat Israël onschuldige Palestijnen het leven zuur maken.

Dat het leven aan Israëlische zijde ook zuur kan zijn, merk ik als ik ’s avonds van mijn vriend terug wandel naar het appartementje waar ik verblijf. In de Jaffastraat staan een paar Arabische jongens. Terwijl ik daar wandel, nog wat onbewust van de situatie, komen verschillende politie-eenheden aangesneld. De jongens worden omsingeld en gefouilleerd. Omstanders kijken gespannen toe. Er blijkt niets aan de hand. Niet alle Arabieren zijn terroristen. Maar na de vele aanslagen in de afgelopen maanden, leeft het gevoel van onveiligheid sterk onder Israëli’s. Begrijpen we dat nog?

Deze column verscheen afgelopen week in het Family7 Magazine