Frankijk, Engeland, Rusland, Colombia, Argentinië,….. De studenten op de Hebreeuwse talenschool (Ulpan) vertellen ons waar ze vandaan komen. De hele wereld zit hier in een klas. Wat ze gemeen hebben is dat ze in de twintig zijn, Joods zijn en dat ze besloten hebben om te emigreren naar Israël.

De meesten voelen zich veiliger in een land in oorlog dan in het land waar ze opgegroeid zijn. Als we tulpenbollen op tafel leggen en vertellen dat er vele Christenen in de wereld zijn die Israël steunen zijn ze stil, dat wisten ze niet. We voegen er aan toe, dat we ons schamen voor wat in Amsterdam gebeurd is. Iedereen weet hier dat er een jodenjacht is geweest.

‘En weet je hoe ik me voelde?' zegt Ziva de directrice, ‘vernederd. Op straat iemand schoppen omdat hij Jood is’.

Het besef dringt tot me door, dat terwijl in Nederland gepoogd wordt om de aanval op Joden in Amsterdam te bagatelliseren, diezelfde gebeurtenis een volk in haar ziel geraakt heeft.

Een paar minuten later zijn we met elkaar de tulpenbollen in de grond aan het stoppen. Met de belofte dat ze over een paar maanden zullen bloeien. Ik hoop dat in Nederland duizenden mensen de moed zullen hebben om naar de manifestatie op de Dam te gaan op 28 november. Om de mensen hier te bemoedigen.

Kibboets Beeri

Een paar uur later verdwijnen er nog meer tulpenbollen de grond in. Maar nu op een heel beladen plek: Kibboets Beeri. Het dorp op de grens met Gaza dat zwaar getroffen is door de Hamas aanval van 7 oktober 2023. Sommige bewoners zijn weer teruggekeerd naar hun huizen. Samen zitten we op de grond bij de ingang van de kibboets en leggen we de tulpen zo neer dat als ze gaan bloeien ze een hart vormen.

Minutieus worden hier de tulpen een voor een naast elkaar gelegd. ‘Als iemand over een paar maanden de kibboets binnenkomt, dan willen we dat ze liefde zien. De bloeiende tulpen die jullie brachten.’ Twee jonge meiden zijn aan het helpen. ‘We laten ons door terreur niet wegjagen’, zeggen ze.

Tekst gaat verder onder de foto's.

Foto's: CvI

Kibboets Or Ha Ner

We laten Beeri achter ons en spoeden ons naar Kibboets Or Ha Ner. Nog zo’n plek naast Gaza, waar nieuwe immigrantengezinnen de taal machtig proberen te worden. De koffie staat klaar.

Engels, Russisch en Hebreeuws, op tal van manieren leggen de nieuwe immigranten uit dat ze het heerlijk vinden om hier te wonen. Dat het spannend is om als gezin alles achter te laten en opnieuw te beginnen. Maar dat ze heel goed geholpen worden in een van de projecten van Christenen voor Israël ‘First Home in the Homeland.’

In de verte horen we knallen van raketten in Gaza. De begeleider van de immigranten is gewapend. Zijn M16 bungelt losjes naast hem, als hij tulpenbollen in de grond aan het stoppen is.

Ibim

Onze laatste stop vandaag is in Ibim. Een dorp waar Ethiopische immigranten worden opgevangen. Galya die ons ontvangt, vertelt ons dat ze graag tulpen wil planten bij het monumentje voor Smuel Golima. Smuel, een politieman van Ethiopisch Joodse komaf, werd op 7 oktober 2023 gedood in Sderot.

In Ibim kwam hij vaak helpen als vrijwilliger die Ethiopische immigranten, vooral de pubers leerde, hoe je je hoort te gedragen op straat. Binnen een mum van tijd zijn vele kinderen de harde grond aan het omwoelen om de tulpenbollen te planten. Het is donker als we klaar zijn. We lopen nog een rondje door het dorp.

In de synagoge zijn de mannen bij elkaar gekomen voor het avondgebed ‘Hoor oh Israël, de Heer onze God, de Heer is één’, klinkt het uit de mond van een stam die duizenden jaren afgesloten was van het volk Israël. En al die tijd God en hun tradities trouw zijn gebleven.

Bekijk hier een korte video over de eerste dag van de tulpentour!