Vorige week, op 4 april, maakten Vladimir en Tatyana vanuit Oekraïne Alijah naar Israël. Beiden komen uit families van Holocaustslachtoffers en getto-overlevenden. Beiden hebben trieste familieverhalen, maar ook veel bereikt in hun leven.

De dochter van Vladimir en Tatyana is lang geleden via Na’aleh, een project voor Joodse tieners die gratis in Israël kunnen studeren, naar Israël gegaan. Ook andere naaste familieleden, zoals de ouders van Tatyana, vertrokken in de afgelopen jaren naar het Beloofde Land. Vladimir en Tatyana bleven echter achter om voor hun oude en zieke (schoon)vader te zorgen, die inmiddels is overleden.

Hun dochter vertelde hen keer op keer: “Ik ben niet van plan om terug te keren naar Oekraïne of naar een ander land te verhuizen. Israël is mijn thuisland sinds de dag dat ik hier aankwam, twintig jaar geleden. Dus als je me wilt ‘vinden’, moet je naar Israël verhuizen.” En dat deden ze. Op woensdag 3 april brachten we hen van Oekraïne naar Moldavië, en de volgende dag vertrokken ze per vlucht, samen met andere families die Aliyah maakten. Voor Vladimir en Tatyana was gisteren dus hun eerste Aliyah-dag in Israël.

Daarnaast maakte de 87-jarige Nataniella uit Oekraïne twee maanden geleden Aliyah. Ze is een slachtoffer van de Holocaust. Toen de Tweede Wereldoorlog begon, werd ze samen met haar familie per goederentrein naar Oezbekistan gestuurd. Haar jongere broer en oma stierven onderweg. Ze spreekt nog altijd met veel pijn en verdriet over deze zware periode.

Ondanks alle moeilijkheden en het verlies van familieleden werd Nataniella een uitstekende lerares. Ze trouwde en kreeg twee kinderen en vijf kleinkinderen. Israël heeft altijd in haar hart gezeten, maar er was altijd iets dat haar ervan weerhield om erheen te gaan. Uiteindelijk besloot ze toch Aliyah te maken, samen met het gezin van haar zoon.

Begin 2021 kreeg ze haar visum, maar door een ongeluk moest de verhuizing worden uitgesteld. Ook door het uitbreken van de oorlog in 2022 verliep het Aliyah-proces moeizaam. Uiteindelijk kon Nataniella toch het vliegtuig instappen. Op de dag van vertrek reciteerde ze Jeremia 31, om ons te herinneren aan Gods beloften die voor onze ogen in vervulling gaan.