Maar daarover later. De berg Moriah kennen we ook met een andere naam: Sion. Volgens de Joodse traditie is dit het middelpunt van de aarde, hier was het paradijs, hier boetseerde God de eerste mens uit het leem van de aarde naar Zijn beeld en Zijn gelijkenis, en hier daalde God af om met Adam en Eva te wandelen in de avondkoelte (Genesis 3:8).

Later zal Mozes bij de Schelfzee zingen dat de Heere zijn volk daar naartoe brengt. Dat is het uiteindelijke reisdoel van God met zijn volk na de exodus uit Egypte: ‘Gij brengt hen en plant hen op de berg die uw erfdeel is, de plaats die Gij, Here, tot uw woning hebt gemaakt’(Exodus 15:17).

Dat dit de plaats is van de hof van Eden wordt ook duidelijk als we kijken naar de geografie van het paradijs. Genesis 2 vertelt dat hier een bron was die zo krachtig was dat in uit die bron vier rivieren ontsprongen: De Eufraat en de Tigris, de Nijl, die het gehele land Ethiopië omstroomt, hier de Gichon genoemd en nog een rivier, voor sommigen de Rode zee of anders een zijtak van de Nijl.

Wie nu naar de kaart van het Midden-Oosten kijkt ziet dat de loop van deze rivieren veranderd is: Twee van de vier vinden we in het Noorden, in Mesopotamië en de andere twee in het zuiden, bij Egypte en Afrika. Maar, als we in gedachten de rivieren weer terug zouden leggen in hun oude oorspronkelijke bedding, en weer samen terug zouden brengen naar hun oorspronkelijke beginpunt, dan zouden we uitkomen in het land Kanaän en nog preciezer op de bergen van Moriah.

En eigenlijk is deze toelichting niet eens nodig. In de profeten lezen we dat die bron uit het begin nog steeds aanwezig is en verborgen is onder de berg Sion (Ezechiël 47:1, Joël 3:18 en Zacharia 14:8), een bron die zo zuiver en zo krachtig is dat zij zelfs de wateren van de Dode Zee tot leven zal brengen in de eindtijd. En wie de oude stad van Sion bezoekt, komt daar ook vandaag nog een bron tegen met de naam Gichon.

Dit is werkelijk de navel van de aarde (Ezechiël 38:12), hier zal Jeruzalem verrijzen, hier zal de tempel gebouwd worden. Van deze plaats zegt God: “Dit is de plaats van mijn troon en de plaats van mijn voetzolen, waar Ik wonen zal onder de Israëlieten tot in eeuwigheid” (Ezechiël 43:7).

En eigenlijk is het niet meer dan logisch dat de Heere hier begint met het grote plan van de verlossing van de wereld. Hier zullen de grote daden van God in de heilsgeschiedenis plaats vinden, hier zal de Messias verschijnen en de machten van het kwaad hun kracht ontnemen, hier zal Hij terugkeren en hier zal de wereld teruggebracht worden naar de dagen van het paradijs.

In feite is de hele gang van God de heilsgeschiedenis die nu gaat komen, de weg terug naar het begin. God gaat in de toekomt op weg naar de eerste bladzijden van de Bijbel. Logisch is het ook dat deze plaats in de wereld de meest omstreden en aangevochten plek van de wereld is. Hier draait het om!

Maar er is nog een reden waarom God zijn vriend Abram hiermee naartoe neemt: Hier is het niet alleen maar allemaal begonnen. Hier is het ook fout gegaan!