“Het is ontspannend om de reacties op dit bericht te lezen”, schreef mijn kennis uit Israël. En inderdaad, na maanden van eenzijdige, negatieve beeldvorming over Israël, waren de reacties op dit bericht een verademing. Vrijwel unaniem waren de X’ers (noem je die nu zo?) in hun oordeel. Wat een belachelijke geschiedvervalsing. Wat een trieste toestand dat de NRC-opinieredactie zo’n stuk überhaupt publiceert… Heerlijk om eens een veelheid aan Nederlanders te lezen die de Palestijnse propaganda doorprikken.

Die ‘Jezus was een Palestijn’-propaganda is trouwens niet nieuw. Die klinkt al jaren. Veel Palestijnse christenen zijn daarmee vergroeid. Elke band tussen Jezus en Israël is doorgesneden. Sterker nog: Israël vormt in die Palestijnse theologie de vijand van Jezus. Zo schreef de Palestijnse bevrijdingstheoloog Naim Ateek in 2001 al: “Palestina is veranderd in één groot Golgotha. Het Israëlische kruisigingsysteem opereert hier dagelijks”.

Oké, u bent nu 203 woorden verder in mijn column. Laten we even pauzeren om de tussenstand op te nemen. Misschien voelt u zich net als ik bij het lezen van ‘Wij Palestijnen hebben jullie Kerstmis gegeven’ boos over de brutaliteit waarmee Israëls vijanden leugens presenteren als waarheid. En ontsteld dat zoveel mensen dit soort doorzichtige leugens serieus lijken te nemen.

Ik kan nog 203 woorden doorschrijven om dat gevoel verder aan te wakkeren. Dan legt u deze column straks terzijde met dezelfde verademing die ik voelde bij het lezen van al die reacties. Eindelijk iemand die er ook zo over denkt! Toch ga ik dat niet doen. Want Umayya Abu-Hanna is maar een bliksemafleider. Handig om de stroomstoot van onze afkeuring op te vangen, zodat ons huis die schok gespaard blijft. Maar bekijk ons huis eens goed. We geven lekker af op Palestijnen die Jezus presenteren als één van hen, maar hoe staat het met ons? Hoe denkt de kerk over Jezus?

Hebben we Jezus ook niet ingelijfd bij het christendom? Of zien we Jezus nog echt als Jood? Verwachten we Hem met gebedskleed, gebedsriemen en schouwdraden aan zijn kleding? Verwachten we Hem in Jeruzalem? En als Hij komt, zal Hij dan weer spreken in de synagoge? Of verwachten we Hem eigenlijk bij ons in de kerk?

En hoe kijken wij aan tegen Israël? Zien we het Joodse volk als de broeders van Jezus? Of geldt dat alleen voor die Joden die Hem erkennen als Messias? Nemen we God serieus in Zijn belofte aan Abraham dat Hij Zijn nakomelingen eeuwig tot God zou zijn? Of hebben we een theologisch geitenpaadje gevonden waarmee wij de rechter zijn geworden over wie zich tot Abrahams nageslacht mag rekenen? Zien wij Joden die Jezus niet als Messias erkennen niet nog steeds een beetje als ‘vijand’?

Laten we daar eens eerlijk over nadenken. Want als wij zo denken, wat hebben we dan op Ummaya Abu-Hanna aan te merken? Wat zou het heerlijk zijn als veel christenen die ‘propaganda’ óók leren doorprikken.