Victoriya kon als jong meisje gratis studeren ten tijde van de Sovjet-Unie, maar moest wel daarna tien jaar gratis werken aan de spoorinfrastructuur in het verre oosten van Rusland. Daar leerde ze haar man, een mijnwerker, kennen. Ze trouwden en kregen twee dochters.

Ze vestigden zich in het stadje Konstantinovskaya in het mijngebied de Donbas. Victoriya was verantwoordelijk voor een voedingswinkel tijdens het communisme. Na de val van het IJzeren Gordijn in 1991 kocht ze de winkel voor een appel en een ei. De winkel runde ze tot voor kort, vijftig jaar lang!

Een dochter vertrok in 2001 met haar negenjarig kind naar Israël. De twee kinderen van haar andere dochter vertrokken in 2003 en 2012 via het studieprogramma Na'aleh naar Israël en daarna vertrok in 2022 ook deze dochter met haar man.

Blijf ik alleen achter?

Al in 2004 had Victoriya een afspraak gemaakt bij de Israëlische consul in Charkiv, maar haar man werd ziek en stierf. Vervolgens brak plaatselijk in Oost-Oekraïne oorlog uit. Victoriya’s gezondheid verslechterde en toen brak ook die vreselijke, onverwachte oorlog uit in februari 2022! Toch koppig en vastberaden werkte ze verder in haar winkeltje, al was ze niet meer goed ter been.

Van de ruim vierhonderd Joden in het stadje vertrokken en vluchtten er 350, waarvan het merendeel naar Israël. Nu zijn er nog welgeteld zestig Joden in Konstantinovskaya vertelde Victoriya ons. Toen besefte Victoriya: blijf ik hier straks totaal alleen achter? En wat nu als mijn flatgebouw gebombardeerd wordt? Zullen mijn kinderen en kleinkinderen dit dan ooit te weten komen?

Bijzonder moment

En dus besloot Victoriya te vertrekken naar Israël. We brachten haar in oktober met veel zorg en aandacht naar de opvangplaats in Kishenov in Moldavië. Hier kon ze haar documenten regelen bij de consul en daarna op het vliegtuig stappen met anderen emigranten.

Tussendoor hadden we nog een paar ritten met olim en telkens gingen we even langs bij Victoriya. Maar op een keer moest ze huilen. "Is er iets?", vroegen we.

Victoriya snikte en zei onder tranen dat het flatgebouw waar ze tot voor kort woonde, was gebombardeerd: “Er zijn veel slachtoffers, maar ik heb het overleefd, omdat ik de keuze heb gemaakt om naar Israël te gaan. Waarom leef ik nu nog en velen van mijn buren en dierbare vrienden niet meer?”

Daar weten we geen antwoord op. Maar wat we wel weten, is dat het nooit te laat is om te gaan. Dat beseft Victoriya nu maar al te goed. Ze is net op tijd gevlucht uit de hel van Konstantinovskaya!

Tekst gaat door onder de afbeelding.

Wilt u ons helpen met ons werk in Oekraïne? Met een bijdrage van €135 maakt u het mogelijk om voor één persoon de benodigde documenten te regelen, verblijf te verzorgen en vervoer vanuit heel Oekraïne naar Kishenov, Moldavië te organiseren.

Elk bedrag is welkom!

Maak een gift over naar:

NL38 ABNA 0529 310 252
t.n.v. Christenen voor Israël te Nijkerk
o.v.v. Breng de Joden Thuis Noorderland

Voor giften vanuit België:

BE91 000 165 450 876
t.n.v. Christenen voor Israël
o.v.v. Breng de Joden Thuis Noorderland

Of doneer eenvoudig online via de donatiepagina met de knop hieronder: