Calabrië - Italië is een prachtige plek om te bezoeken. Zoals in heel Italië is het rooms-katholicisme overal zichtbaar aanwezig. Kerken, kruizen langs de wegen, beelden van de Madonna. Maar aan de hoge kliffen van Maratea is er nog een standbeeld: Christus Verrezen.
Net als het grote Christusbeeld in Rio de Janeiro - Brazilië, is ook dit standbeeld van meer dan twintig meter hoog vanaf grote afstand zichtbaar. Maar wanneer men de top van de klif bereikt, ziet men dat deze Christus niet uitkijkt over de zee, maar Zijn gezicht en uitgestrekte armen landinwaarts richt.
Alsof Hij de mensen die Hem benaderen, wil zeggen: "STOP! Ga niet langs Mij heen!" Er is een groot gevaar achter mijn rug! Laat Mij je alsjeblieft stoppen, tegenhouden! Want als je Mij negeert en Mij voorbijloopt, zal je naar beneden vallen van de steile kliffen achter Mij en zal er geen redding voor je zijn. Alstublieft: negeer Mijn uitgestoken armen niet! Ik wil je tegenhouden en je redden van de ondergang!”
Is dat niet een prachtige boodschap? De verrezen Christus wil ons redden van de eeuwige verdoemenis. Als we slechts Hem en Zijn doorboorde handen en uitgestrekte armen niet negeren.
Het lege graf
Het is zondagmorgen vroeg, de eerste dag van de week, de dag na de Joodse sabbat, die van vrijdagavond-na-zonsondergang tot zaterdagavond-na-zonsondergang duurt. Een jonge Joodse vrouw begeeft zich in alle vroegte naar een tuin waarin zich een rotsgraf bevindt. Daar aangekomen blijkt de zware, ronde rotssteen die de opening van het graf afsluit, plat op de grond terzijde te liggen. Maria Magdalena draait zich om en holt terug naar de stad Jeruzalem.
Johannes gaat als tweede het graf binnen en bekijkt nauwkeurig de windsels. Van Johannes wordt gezegd: “Hij zag het en geloofde.” Wat heeft Johannes gezien dat hem deed geloven dat Jezus lichamelijk verrezen moet zijn?
Hij ziet het graflinnen op zijn eigen plaats op de rustbank, en de hoofddoek, nog in de ronde vorm van het hoofd, op het 'kussengedeelte' van de rotsbank. Geheel intact. Maar geen lichaam erin. Een lege huls, als een lege cocon. Het graflinnen, waartussen een mengsel van ongeveer honderd pond (Johannes 19:39) van mirre en aloë, van kruiden, gommen en harsen, gestrooid en gestreken was, lag er nog net zo, in de vorm van het lichaam.
Dus kan Johannes niet anders dan tot de conclusie komen dan dat het lichaam door het linnen heen verrezen móet zijn! Het kan niet anders! Het is de enige natuurlijke verklaring voor wat hij ziet. De Heer is waarlijk opgestaan.
Deze overdenking verscheen eerder in onze maandkrant Israël Aktueel. Klik hier om gratis abonnee te worden!