Vlinders die deze nep-eitjes waarnemen zullen op de plant geen eitjes leggen. Op deze manier voorkomt de passiebloem dat ie opgegeten wordt door de rupsen. In de oksels van de bladeren ontspruiten de bloemen. Exotische schoonheden. Fascinerend om naar te kijken. Ze stralen passie uit. Maar helaas leeft de bloem maar één dag. Na bestuiving groeit uit het vruchtbeginsel een rondvormige vrucht met een harde schil (niet eetbaar), die na enige tijd verschrompelt als een oud vrouwtje of mannetje. Eerst is de schil groen, dan geel en uiteindelijk paars en dan valt ie op de grond. Recepten te over waar je het passiefruit in kan verwerken, maar mijn voorkeur gaat uit naar het uitlepelen van het gele vruchtvlees en de zwarte eetbare pitjes. Smullen.

Bijzonder weetje
Op internet vond ik een leuk weetje en of het wel of niet waar is, het is een mooie uitleg voor de naam van deze bijzondere plant.
De eerste Spaanse missionarissen vonden in Zuid-Amerika een klimmende plant die voor hen een duidelijke rechtvaardiging van hun bekeringswerk leek. Vooral in de structuur van de bloem lazen zij een diepere betekenis. De vijf kelkbladen en de vijf kroonbladen waren een verwijzing naar tien apostelen, Judas en Petrus niet meegeteld. De vijf meeldraden stonden symbool voor de wonden van Christus en de drie stijlen van de stamper leken op de spijkers waarmee Christus aan het kruis genageld werd. De dubbele bijkroon, zichtbaar als een ring van puntige uitsteeksels in de bloem, verwees naar de doornenkroon. De ranken waarmee de plant klimt, leken op zwepen en de handvormige bladeren waren de grijpende handen van de soldaten die om Zijn bezittingen dobbelden. Het geheel verbeeldde de dood van Christus en zo werd de plant passiebloem genoemd, Passiflora in het Latijn.