Er is een brug nodig

In deze tijd van moeite, spanning en verdriet na het uitbreken van bruut geweld dreigen er kloven te ontstaan. Wie Israël steunt, kan rekenen op allerlei vormen van weerstand, zelfs in een tijd waarin angst wordt gezaaid. Terrorisme dat als wanhoopsdaad, zelfs bevechting van vrijheid wordt geduid.

Wij zijn kinderen van onze tijd. Wij stellen gemakkelijk dat waar er twee strijden, er twee schuld dragen. Dat is niet altijd het geval. Kies het leven! Maar los van de discussies; er is verdriet, rouw, lijden rondom allerlei dat onschuldige mensen trof in de afgelopen tijd en nog voortraast. Krijgt dat voldoende aandacht? Is er ruimte in ons hart? Of beklimmen we zoals we gewend zijn de stellingen van het eigen gelijk?

Daarom is er een brug nodig. Tussen mensen onderling en dieper; tussen God en mens.

Psalm 119

Psalm 119 is een brug. Ook hier wordt een kloof overspannen en de Psalm is van buitengewone schoonheid. De Psalmen 113-118 vormen het Halleel. De lofzang die op kruispunten in de liturgie van Israël wordt gezongen. Aan de vooravond van Zijn lijden zong de Heere Jezus het met de Zijnen. Het zijn bijzondere momenten die worden bezongen.

De Psalmen 120-134 zijn opgangsliederen. Pelgrims zingen onderweg die naderen tot Gods aanwezigheid in Zijn tempel in Jeruzalem. Daar wordt de bijzondere plaats van Gods vrede bezongen. Tijd en plaats.

Daartussen klinkt Psalm 119. Een Alfabet Psalm. Elk van de 22 letters krijgt steeds 8 regels in volgorde. Met de eerste letter beginnen de eerste 8 regels telkens; enzovoorts; de 22^ste letter achtmaal bij het slotgedeelte. De Psalm bezingt de Thora van God. Met acht woorden: Belofte, Woord, Inzetting; Geboden, Verordeningen; Getuigenissen, Bevelen en Wet.

Bouwstenen

De letters zijn als bouwstenen van onze woorden. Ja; zelfs bouwstenen van het Woord van de God van Israël. Door Zijn Woord kunnen wij Hem verstaan. Hij zoekt de mens. Hij overbrugt in Zijn Woord de kloof tussen Hem en ons. Door dat Woord kunnen wij onze kloof als mensen onderling overbruggen. In die enorme rijkdom. Daarvan spreekt Psalm 119. En ook al voelen wij ons door bruut geweld vervreemd van deze wereld, hier klinkt een andere Stem. Hier wordt ons een brug gegeven.

Ik begrijp waarom de musicus Heinrich Schütz heel zijn lange leven zag met de ogen van het geloof in dit ene enkele vers. Een begaanbare brug ten hemel toe.

Lees de komende tijd gedeelten uit Psalm 119 en bid dat kloven overbrugd mogen worden.