Op maandag 9 augustus was het twintig jaar geleden dat een Palestijnse zelfmoordterrorist één van de meest verschrikkelijke terreuraanslagen uitvoerde tijdens de zogenaamde Tweede Intifada die in september 2000 begon. Bij het bloedbad in Sbarro, zoals de zelfmoordaanslag door sommige Israëlische media wordt genoemd, kwamen vijftien mensen om het leven.

Onder de doden waren 8 kinderen en een zwangere vrouw, terwijl 130 mensen gewond raakten. Eén van de gewonden, Chanah Nachenberg, ligt tot op de dag van vandaag in een vegetatieve toestand in het ziekenhuis. Haar toestand werd tijdens het proces tegen de organisator van de terreuraanslag meegenomen en beschouwd als moord.

De terrorist en zijn handlanger

Izz a-Din Shuheil al-Masri, de zelfmoordterrorist, werd naar het restaurant geleid door Ahlam Tamimi, een jonge Palestijnse vrouw. Later werd zij gearresteerd door Israëlische veiligheidstroepen en werd vervolgens voor 16 keer levenslang veroordeeld. De vrouwelijke terrorist was degene die het restaurant in het centrum van Jeruzalem koos als doelwit van de verschrikkelijke terreuraanslag. Tamimi vermomde zich als een Joodse toerist en begeleidde al-Masri naar de ingang van het restaurant. Daarna ontsnapte ze met een autobus naar het door de Palestijnse Autoriteit gecontroleerde gebied.

De destijds 20-jarige Palestijnse vrouwelijke terrorist heeft nooit berouw getoond over wat ze had gedaan. Integendeel, in interviews met Israëlische en Palestijnse media uitte ze altijd haar vreugde en trots over haar moorddadige activiteiten. Tamimi herinnerde zich hoe ze teleurgesteld was toen de Israëlische radio aanvankelijk meldde dat er slechts drie mensen waren gedood. Uiteindelijk kwam het dodental op 15 mensen.

Toen Tamimi werd geïnterviewd terwijl ze in de gevangenis zat, onthulde ze dat ze restaurant Sbarro negen opeenvolgende dagen had geobserveerd. Toen ze zag dat er elke dag veel klanten het restaurant binnen gingen, besloot ze de aanslag daar uit te voeren. De Israëlische interviewer vroeg haar of ze wist hoeveel kinderen er omkwamen bij de zelfmoordaanslag. Ze antwoordde: “drie”. Toen ze te horen kreeg dat het nummer in werkelijkheid acht was, glimlachte ze en was zichtbaar blij om te horen dat ze zich had vergist.

Vrijlating Tamimi

De vrouwelijke Palestijnse terrorist zat slechts 8 jaar uit van de 16 levenslange gevangenisstraf, toen ze door de Israëlische regering in 2011 werd vrijgelaten na de zogenaamde Shalit-deal met Hamas. Bij deze deal stemde premier Benjamin Netanyahu ermee in om meer dan duizend Palestijnse terroristen vrij te laten in ruil voor IDF-soldaat Gilad Shalit. Hij werd op 25 juni 2006 door Hamas ontvoerd.

Onder degenen die door Israël in twee fasen werden vrijgelaten, waren 280 terroristen die levenslange gevangenisstraffen uitzaten voor verschillende terroristische aanslagen waarbij 569 Israëli's omkwamen.

Na haar vrijlating emigreerde Tamimi vervolgens naar Jordanië, waar ze een als held ontvangen werd. Later kreeg ze haar eigen tv-show waarin ze herhaaldelijk opschepte over haar rol in het bloedbad van Sbarro. Tamimi gebruikte haar tv-show om Palestijns terrorisme te promoten en haar invloed op Palestijnse Arabieren, die overwogen terroristische aanslagen op Israëli's uit te voeren, te vergroten.

Strijd om gerechtigheid

Onder de kinderen die werden vermoord in restaurant Sbarro was Malki Roth, de 15-jarige dochter van Arnold Roth en zijn vrouw Frimet. Tot op de dag van vandaag vecht het echtpaar om gerechtigheid te krijgen voor hun dochter, nadat hun verzoek om Tamimi niet vrij te laten werd afgewezen.

Ze reisden ook herhaaldelijk naar Washington DC om te lobbyen bij de Amerikaanse regering over de uitlevering van Tamimi aan de Verenigde Staten. De Amerikaanse regering heeft hierover een overeenkomst met Jordanië die dateert uit 1995.Malki Roth was één van de twee slachtoffers van het bloedbad in Sbarro met een dubbel Amerikaans Israëlisch staatsburgerschap.

De VS probeerden vervolgens formeel het verdrag met Jordanië af te dwingen. Echter, het Jordaanse Hooggerechtshof oordeelde in 2017 dat de bilaterale overeenkomst niet kon worden afgedwongen omdat deze niet door het Jordaanse parlement was geratificeerd. Het was een doorzichtig plot om onder de verplichtingen van het uitleveringsakkoord uit te komen.

Gebrek aan verandering

Arnold en Frimet Roth proberen momenteel bij de nieuwe Israëlische regering te lobbyen om Jordanië en de Verenigde Staten onder druk te zetten over de uitlevering van Tamimi. De nieuwe regering presenteerde zichzelf als het ‘veranderingsblok’, maar als het hierom gaat blijft alles bij het oude.

De krant Israel Hayom meldde maandag dat het echtpaar Roth een brief schreef aan premier Bennett. In de brief smeekten ze hem om de kwestie Tamimi te bespreken met president Biden tijdens Bennets aanstaande bezoek aan Washington. In de brief schreven Arnold en Frimet Roth, na de activiteiten van Tamimi in Jordanië en haar gebrek aan wroeging gedetailleerd te hebben beschreven, het volgende:

"Mijnheer Bennett, u gaat president Biden ontmoeten in het Witte Huis. Als nabestaande ouder kan hij zeker een standpunt innemen over uitlevering en gerechtigheid zonder Amerika's betrekkingen met Jordanië te verbreken." Biden verloor zijn zoon na een korte strijd tegen Glioblastoma, één van de meest kwaadaardige hersentumoren.

Op dinsdag jl. interviewde ik Arnold Roth, waarin hij onthulde dat hij en zijn vrouw nog geen antwoord van Bennett hadden gekregen. Ook werd hun verzoek om druk uit te oefenen op zowel Jordanië als de VS afgewezen door het kantoor van Yair Lapid, de plaatsvervangende premier van Israël en minister van Buitenlandse Zaken.

Interview met Arnold Roth

Op de vraag wat hij en zijn vrouw voelden op de dag dat ze Malki's dood herdachten, schreef Arnold Roth het volgende:

“Mijn vrouw en ik strijden sinds de Shalit-deal en de vrijlating van de vrouw, een veroordeelde terrorist uit Jordanië, genaamd Ahlam Tamimi, voor gerechtigheid. Tamimi had nooit vrijgelaten mogen worden, maar onze verzoeken stuitten op dovemans oren van de besluitvormers, voornamelijk bij de toenmalig premier Netanyahu en zijn kring van adviseurs.

Het is en blijft een turbulente periode in ons leven.

Eén van de kernpunten van deze pogingen om gerechtigheid te krijgen, is de slecht begrepen rol van de absolute heerser van Jordanië, koning Abdullah II.

Voor alle duidelijkheid: Frimet en ik hebben geen contact met hem. Er is geen dialoog en geen enkele vorm van communicatie. Er was een fase waarin we het probeerden. Echter, de onaangename wijze waarop de mensen in dienst van de koning reageerden, varieerde van ronduit grove en beledigende antwoorden tot norse stilte. We zijn gestopt met deze pogingen en zijn niet van plan om opnieuw te beginnen.

Maar als we onze aanpak zouden veranderen, zouden we koning Abdullah willen meedelen dat hij altijd heeft gesuggereerd dat hij zijn volk uit het riool van Jodenhaat en de omhelzing van dodelijke terreur wilde halen. We zouden hem vertellen dat het de perfecte manier om dat te doen is om doortastende actie te ondernemen tegen Ahlam Tamimi, een voortvluchtige van de Amerikaanse justitie sinds 2017, in overeenstemming met zijn verdragsverplichtingen ten opzichte van de VS.

Er is geen andere kijk op Ahlam Tamimi dan dat zij de erkende, trotse en beruchte massamoordenaar van kinderen is. Zelfs de meest duidelijke problemen in het openbare leven hebben vaak een 'andere' kant. Echter, wanneer het over Tamimi gaat is er geen andere kant.

Wat we wensen is dat de vrienden van Jordanië - vooral de Amerikaanse vrienden die een enorme invloed hebben - tegen Zijne Majesteit zouden zeggen dat de Tamimi-zaak, die hij en zijn adviseurs sinds 2013 catastrofaal slecht hebben beheerd, een kans voor hem is. De Verenigde Staten moeten hun stem verheffen en dit duidelijk zeggen. Waarom sinds 2013? Ik heb begrepen dat de VS toen voor het eerst om Tamimi's uitlevering van Jordanië verzochten in onofficiële discussies. Jordanië was het niet eens met het uitleveringsverzoek en wijst het vandaag de dag nog steeds af.

Indien de koning en zijn raadgevers niet in staat zijn om een morele (en religieuze) lijn te trekken in de Tamimi zaak en ernaar handelen, zullen zij die ook nergens anders kunnen trekken en dat heeft ernstige gevolgen.”

Arnold Roth en zijn vrouw Frimet reageerden in 2001 op de moord van hun dochter met het oprichten van een stichting die gehandicapte kinderen helpt.