Ik ben een paar dagen in Moldavië om ons team te helpen met de evacuatie van vluchtelingen uit de Joodse gemeenschappen, die we al 25 jaar helpen in Oekraïne. Dit is wat er gisteren gebeurd is. In de ochtend zijn we naar de grens van Moldavië en Oekraïne gegaan. Veertig mensen kwamen via onze schuilplaats in het westen van Oekraïne. Alles verliep vlot. Ik zag de droevige en bezorgde gezichten van mensen die gruwelijke dingen hebben gezien. Ouderen, jonge kinderen en moeders. Vaders moeten in Oekraïne blijven om in het leger te vechten. Zij mogen niet weg.

Een jonge moeder met haar kleine kindje komt uit de stad Kharkov in Oost-Oekraïne. Zij is de eerste die de grens oversteekt. Ze is al vijf dagen onderweg. Haar dochter kon niet praten uit angst en ze beefde. Nick, onze vrijwilliger uit België, praatte Russisch tegen haar op een lieve en liefdevolle manier.

Na anderhalf uur is onze groep compleet.

tekst gaat onder de foto verder

Vijf vluchtelingen die niet in onze groep zaten, smeekten ons om hen mee te nemen. Zij konden bij niemand terecht. Omdat we nog een paar vrije plaatsen hadden, hebben we ze meegenomen. Hoe kun je mensen achterlaten die het ergste hebben moeten doorstaan?

Een half uur nadat we de grens hadden verlaten, belde Max van een Israëlische organisatie een beetje in paniek naar onze coördinator Koen: "150 Joodse mensen uit Dnepropetrovsk komen naar de grens, kun jij ze naar Roemenië brengen? Ze hebben zelf bussen geregeld, maar de bussen kwamen gewoon niet opdagen". Dus besloten we te helpen. Koen regelde twee grote en twee kleine bussen, om de 150 vluchtelingen op te halen en naar Roemenië te brengen.

We rijden richting Kishinov, maar we hebben geen idee wat onze bestemming is. Moldavië wordt letterlijk overspoeld met vluchtelingen, er is geen plaats voor extra vluchtelingen. Maar elke dag komen er duizenden bij. Dit wordt een humanitaire catastrofe.

tekst gaat onder de foto verder

Niet veel later, bij onze eerste halte, krijgt mijn collega het verschrikkelijke nieuws te horen dat er een groot bombardement is geweest, niet ver van onze schuilplaats. Het is onmogelijk je voor te stellen hoe je zo hard kunt werken in zo'n stressvolle situatie, terwijl je tegelijkertijd de hele tijd nieuws moet verwerken over bomaanslagen, schietpartijen en moorden op burgers. Dit gaat de realiteit te boven. Mijn hart breekt voor ons team in Oekraïne die hun leven riskeren en voor de vluchtelingen die vrezen voor hun leven.

We besluiten om onze zorgen voor onze Heer en Redder te brengen. Hij heeft alles in Zijn handen, Hij zegt: vrees niet, want Ik ben met jullie.

We rijden verder. Niet wetende of er een plaats is voor onze veertig vluchtelingen. We worden van de ene naar de andere persoon doorverwezen - iedereen is in totale chaos en paniek. Eindelijk krijgen we te horen waar we met onze groep heen kunnen. We hebben een adres. Een centrum gerund door een kerk, verscholen in de bossen. Nog eens vijftig kilometer extra rijden van het oorspronkelijke plan.

Het proces van evacuatie, het controleren van documenten en het regelen van vluchten naar Israël duurt nu veel te lang. Tienduizenden zullen vluchten als het geweld zo doorgaat als nu. Waar moeten ze blijven? Op straat? Totale chaos, echt waar.

Maar we eindigen de dag dankbaar. We hebben wat orde en rust gebracht voor onze veertig mensen en ook voor onze 150 extra mensen. Wat komt er nog? Alleen God weet het.

tekst gaat onder de foto's verder

Hoe nu verder?

Joodse vluchtelingen worden vanuit Oekraïne naar Moldavië gebracht. Omdat het luchtruim in Moldavië gesloten is, rijden er bussen naar Roemenië. Vanuit daar worden de Oekraïense Joden naar Israël gebracht. De kosten van zo'n busreis zijn €4000,-. Omgerekend is dat zo'n €100,- per persoon.

Wilt u één of meerdere Joodse vluchtelingen helpen bij de evacuatie en emigratie naar Israël? Of wilt u een hele bus sponsoren? Steun dan onze noodactie via onderstaand formulier. Uw steun is letterlijk van levensbelang. Alvast bedankt!