Gods verbond met Abraham: een belofte die standhoudt

Wanneer we spreken over Israël, dan moeten we terug naar de basis: Gods belofte aan Abraham in Genesis 17. God zegt daar:

Ik maak je tot een groot volk – een nageslacht dat talrijk zal zijn als de sterren.

Ik geef je een land – Kanaän als eeuwige bezitting.

Ik zal jouw God zijn – en dat geldt ook voor Abrahams nageslacht.

Dit is geen tijdelijk verbond, geen menselijke afspraak die ontbonden kan worden. Dit is een eenzijdige belofte van God Zelf. Kaptein benadrukt: “God is hierin soeverein. Hij gaat het verbond met Abraham aan en daar zit de vastheid in. Als het verbond op ons zou rusten, zou het allang verbroken zijn. Maar God laat niet varen de werken van Zijn handen.”

Heeft de kerk Israël vervangen?

Sommigen zeggen dat de kerk nu de plaats van Israël heeft ingenomen. Maar Kaptein is daar helder over: “Ik heb daar grote moeite mee. Wij zijn niet in de plaats van Israël gekomen, wij zijn erbij geënt. Denk aan Ruth: zonder Naomi had ze nooit deel gehad aan de zegeningen van Israël. Zo is het ook met ons.”

"Paulus schrijft in Romeinen 11 dat de gelovigen uit de volken als wilde takken geënt zijn op de olijfboom van Israël. Dat betekent dat christenen delen in de beloften, maar de wortel blijft Israël. Wie draagt nu wie? De wortel draagt ons, en niet andersom,” zegt Kaptein.

De moderne staat Israël: Gods hand in de geschiedenis

De oprichting van de staat Israël in 1948 wordt door velen gezien als een vervulling van Bijbelse profetieën, zoals Ezechiël 37. Daar profeteert Ezechiël over de terugkeer van Israël naar hun land en naar hun God. “Ik zie dat als een groot wonder,” zegt Kaptein. “Kijk naar de geschiedenis: hoeveel volken zijn verdwenen? Maar Israël bestaat nog steeds, en dat is geen toeval. De Heere waakt over Zijn volk.”

"Tegelijkertijd betekent liefde voor Israël niet dat we alles kritiekloos accepteren. “Israël is een democratie, en binnen Israël wordt ook hevig gediscussieerd over welke lijn ze moeten volgen", legt Kaptein uit. “Als christenen mogen we kritisch nadenken, maar dat betekent niet dat we de fundamentele band tussen God en Zijn volk ter discussie stellen.”

Wat kunnen wij doen?

Kaptein roept christenen op tot drie dingen:

Bid voor Israël – “De Bijbel roept ons op: bid voor de vrede van Jeruzalem (Psalm 122:6). Dat is niet vrijblijvend.”

Erken Gods trouw – “Het bestaan van Israël laat zien dat God Zijn beloften houdt. Dat geeft ons ook houvast.”

Toon bewogenheid – “Jezus stond op de Olijfberg en huilde over Jeruzalem. Laten wij die bewogenheid ook tonen.”

Conclusie: Israël is en blijft Gods volk

Als Kaptein het heeft over Gods trouw aan Israël, spreekt daar hoop uit. “Voor mij is Maleachi 3:6 altijd een belangrijke tekst: ‘Want Ik, de HEERE, word niet veranderd; daarom zijt gij, o kinderen van Jakob, niet verteerd.’ Als God niet trouw zou zijn aan Israël, hoe zouden wij dan op Hem kunnen vertrouwen?”

"De verbondenheid tussen christenen en Israël is geen keuze, maar een gegeven. Het verbond met Abraham blijft van kracht en als gelovigen mogen wij daar deel aan hebben. Gods plan met Israël is nog niet voltooid, en wij worden uitgenodigd om daarin mee te leven. Laten we blijven bidden en uitzien naar de dag waarop Gods beloften volledig in vervulling gaan.”