Men is oorlogsmoe, en vooral van de ellende en misère die de nu bijna al drie jaar durende oorlog met zich meebrengt. Vooral de Holocaustoverlevenden en de tweede generatie overlevenden beleven de verschrikkingen opnieuw, maar nu niet meer als kleine jongen of klein meisje, maar als hoogbejaarde.
Galina, geboren in 1947, vertrok onlangs uit Poltava. Aan het begin van de oorlog vluchtte haar dochter naar Israël en haar zoon vocht aan het front. Zwaargewond werd hij naar een ziekenhuis in Poltava gebracht, maar na enkele dagen stuurden ze hem naar huis. Galina probeerde zo goed mogelijk voor haar zoon te zorgen. Ondanks de goede zorg stierf haar zwaargewonde zoon en Galina bleef alleen achter in een klein flatje op vijfhoog, met regelmatig stroomonderbrekingen, geen water, geen verwarming en nog steeds gebombardeerd met drones en rakketten!
Niet alleen achterblijven
Dochter Oksana volgde de situatie vanuit Israël op de voet. Zij was bezorgd over haar moeder. “Lieve mama, je moet nu naar Israël komen, wacht niet langer, wacht niet totdat het te laat is!” Maar Galina protesteerde: wie zal me helpen, hoe kom ik als het ware uit de hel van Poltava, en zo waren er nog vele andere vragen. Oksana belde ons op vanuit Israël en besprak de situatie. Protesteren had geen zin meer voor Galina en uiteindelijk vertrok ze met anderen uit Oekraïne via Moldavië naar Israël!
Onder geween
Onder geween zullen ze komen, heeft de profeet Jeremia voorzegd en dit zien we hier telkens gebeuren, vooral wanneer Holocaustoverlevenden vertrekken, de tweede generatie en of ouderen. Wanneer we in Moldavië aankomen, krijgen de chauffeurs altijd een innige omhelzing, en met tranen in de ogen zeggen de reizigers: “Bedankt dat je ons veilig naar onze bestemming hebt gebracht!” Dan rest nog de vlucht naar Israël waar elke Jood ongeacht zijn of haar leeftijd welkom is!
Wilt u het project "Breng de Joden Thuis" ook steunen? Door uw steun wordt Gods volk thuisgebracht! Klik op de onderstaande knop voor meer informatie.