Vandaag bezochten we drie Babushky (oma’s) en dit maakte de hele reis naar Oekraïne al meer dan de moeite waard! We klopten aan bij een vrouw genaamd Zhenia. We hadden twee voedselpakketten, vers brood en warme winterkleren voor haar meegenomen. Frau Huber uit Augsburg had een deken voor haar gebreid. Toen we deze om haar heen sloegen, begon ze te huilen. Veel familieleden van Zhenia liggen in Babi Yar, een ravijn bij Kiev waar in 1941 een massamoord plaatsvond. Zhenia was vijf jaar toen het Duitse leger Oekraïne binnenviel. Haar vader werd opgesteld in het leger van de Sovjet-Unie en u naar het front gezonden. Haar moeder probeerde Zhenia zo lang mogelijk verborgen te houden voor de Duitsers. “Mijn moeder vertelde me hoe ze allemaal uit hun dorp gedreven werden. Eerst naar Kiev en later naar Babi Yar,” vertelde Zhenia. Aanvankelijk vond ze onderdak bij een oude man die haar verborg. Later, toen haar moeder overleed aan tyfus, werd ze naar haar Oekraïense oma, de moeder van haar vader, gesmokkeld. Daar groeide ze op nadat haar vader overleed, kort nadat hij terugkeerde van het front. Zhenia’s gezin bestond uit haar man en drie kinderen. Van haar familie is nu alleen zij en een kleindochter overgebleven. Haar kleindochter komt af en toe langs om een oogje in het zeil te houden. Zhenia vroeg ons om een foto mee te nemen, zodat ze vaak naar ons kan kijken.