40-dagenoverdenking 7 maart • Ik ken hun leed

Lezen: Exodus 2:23 en Exodus 3:1-7

Luister hier:

Exodus 2:23 en 3:1-7

23 Het gebeurde vele dagen daarna, toen de koning van Egypte gestorven was, dat de Israëlieten zuchtten en het uitschreeuwden vanwege de slavenarbeid. En hun hulpgeroep vanwege de slavenarbeid steeg omhoog tot God.

1 En Mozes hoedde het kleinvee van zijn schoonvader Jethro, de priester van Midian. Hij dreef het kleinvee tot voorbij de woestijn, en hij kwam bij de berg van God, de Horeb.

2 En de Engel van de HEERE verscheen hem in een vuurvlam uit het midden van een doornstruik. Hij keek toe, en zie, de doornstruik brandde in het vuur, maar de doornstruik werd niet verteerd.

3 Mozes zei: Laat ik nu naar dat indrukwekkende verschijnsel gaan kijken, waarom de doornstruik niet verbrandt.

4 Toen de HEERE zag dat hij ging kijken, riep God tot hem uit het midden van de doornstruik en zei: Mozes, Mozes! Hij zei: Zie, hier ben ik!

5 En Hij zei: Kom hier niet dichterbij. Doe uw schoenen van uw voeten, want de plaats waarop u staat, is heilige grond.

6 Hij zei verder: Ik ben de God van uw vader, de God van Abraham, de God van Izak en de God van Jakob. En Mozes bedekte zijn gezicht, want hij was bevreesd God aan te kijken.

7 De HEERE zei: Ik heb duidelijk de onderdrukking van Mijn volk, dat in Egypte is, gezien en heb hun geschreeuw om hulp vanwege hun slavendrijvers gehoord. Voorzeker, Ik ken hun leed.

Overdenking

Het tekstgedeelte dat we gelezen hebben, beschrijft de ontferming van God over Zijn volk Israël. Hij dacht aan het verbond dat Hij met Abraham, Izaäk en Jakob gesloten had. Het leed van het volk was onbeschrijflijk. Bittere, meedogenloze slavenarbeid. En de net in de wereld gekomen Joodse jongetjes werden door de Egyptenaren in de Nijl gegooid. Het was intens bitter en wreed.

God hoorde hen echter en greep in. Hij zag om naar het lot van Zijn volk. Hij zond Mozes en Aäron. Hij kende het leed van zijn volk, Hij was er deel van, Hij leed met hen mee. Israël wordt door God ‘Zijn eerstgeboren zoon’ genoemd in Exodus 4:22. Hij redde hen uit de duisternis naar het land dat Hij hen beloofd had. Zijn land.

Gebeden worden verhoord, God hoorde hun klacht. Het leek uitzichtloos, maar God ontfermde Zich op Zijn tijd. Dat was 400 jaar nadat Jakob en zijn zonen zich tijdelijk in Egypte hadden gevestigd.

De Heiland zegt dat er geen musje van het dak zal vallen, zonder dat God het ziet. Al je haren op je hoofd zijn bij Hem bekend. Hij kent ook onze omstandigheden, onze teleurstellingen en ons verdriet. Hij gedenkt ook ons, aangenomen als Zijn kinderen in de doop.