Dit is het gedeelte waarmee de synagoge op weg leeft naar de komende sabbat. Die gang naar de sabbat, als laatste dag draagt in zich het reikhalzend uitzien naar de voltooiing, de uiteindelijke rust die God wil geven.

Zijn Christenen mensen van de ‘eerste dag’ of nu juist van de ‘achtste dag’? Sowieso geroepenen om weet te hebben van een nieuw begin, vanuit de belofte van de voltooiing.

Jakob is op de vlucht. Angst lijkt oppervlakkig gezien de motiverende drijfveer. Maar dat is het niet en zeker niet alleen. Zijn moeder stuurt hem naar de streek waarvan zij hoopte dat ook Izak voor hun andere kind een vrouw zou gaan zoeken.

Bovendien ontvangt Jakob een bevestiging op een onverwachte wijze. In de droom ziet hij engelen opgaan en afdalen. In die volgorde. Bij het opklimmen gaan de noden, vragen van mensen door de engelen – dat zijn  boden – omhoog; tot God. Daarna pas dalen zij af. De gebeden mogen tot God opklimmen.

De engel Gabriël geeft de priester aan dat het gebed van hem en zijn vrouw is verhoord. Blijkbaar waren die gebeden als een reukoffer opgegaan omhoog. Denk aan Psalm 141,1-3 Nu daalt de belofte op een verrassende manier af. Hopelijk mag dat voor ons ook zo zijn.