Opnieuw de Jakobsladder. Jonathan Sacks wijst erop dat hier letterlijk staat te lezen wat Jakob zegt over deze plaats waar hij de Heere God in de droom had gezien: ‘En ik; ik heb het niet geweten”

Dat twee keer ik juist om hem te bevrijden van egoïsme. We redeneren dikwijls vanuit onszelf en naar onszelf toe. Wat is mijn belang; wat heb ik eraan? Advent is een periode van inkeer en gebed. Daarbij is bidden juist een gesteld worden in een relatie.

Jakob ontvangt opnieuw de grote belofte die ook Abraham en Izak hadden ontvangen. Opnieuw een landsbelofte, een belofte van nageslacht en – dat is misschien het belangrijkste – de belofte van de nabijheid en hoede van de Heere God.

Als we bidden, opnieuw leren bidden onderweg, zoals Jakob dit onderweg ontvangt, dan mag ons gebed gezien worden in die wederkerigheid. We worden al biddend op de belofte van God in Christus betrokken.

Het ‘weten’ is dan geen verstandelijk weten, maar een vertrouwelijke omgang waarin de Heere God in Jezus’ Naam ook wil stellen. De geboorte van de Heere Jezus laat ons zien hoe Israëls Messias deel heeft aan de schepping, maar ook hoe in Hem de Woorden van God worden onthuld en hoe Hij deel neemt aan onze menselijke geschiedenis om die in Zijn licht van Zijn toekomst te mogen stellen.