De ontwikkelingen hebben de wereld volledig verrast. Het landschap van het Midden-Oosten is ingrijpend en onomkeerbaar veranderd. De implicaties zijn grotendeels onbekend. Voor Israël is dit een keerpunt.

Deze dramatische ontwikkelingen werden in gang gezet door de keten van gebeurtenissen na de geplande maar slecht getimede aanval van Hamas op Israël op 7 oktober 2023. Sindsdien is Israël onder leiding van Netanyahu in de aanval gegaan, waarbij Hamas vrijwel volledig werd verslagen, Hezbollah’s militaire capaciteiten in Libanon werden vernietigd, en zelfs Iran’s vermogen om Israël te bedreigen werd uitgeschakeld. En nu is Iran’s belangrijkste bondgenoot in de regio – waarin het jarenlang miljarden heeft geïnvesteerd – plotseling zonder slag of stoot ingestort.

Met verrassende snelheid en gemak namen Syrische rebellengroepen Homs en Aleppo in, en afgelopen weekend zelfs de hoofdstad Damascus. De rebellen staan onder leiding van de islamistische alliantie Hayat Tahrir al-Sham (HTS), samen met een koepelgroep van door Turkije gesteunde Syrische milities genaamd het Syrische Nationale Leger.

Het Syrische leger bood nauwelijks verzet. De Syrische president Bashar al-Assad vluchtte naar Rusland, waar hij en zijn familie naar verluidt asiel hebben gekregen. Zijn regering is nog steeds aanwezig.

Israël heeft de gelegenheid aangegrepen om de strategische wapens van Syrië te vernietigen om te voorkomen dat deze in handen vallen van partijen die vijandig staan tegenover de Joodse staat. De Israëlische luchtmacht heeft meer dan 350 luchtaanvallen uitgevoerd op luchtafweerbatterijen, luchtmachtbases van het Syrische leger en tientallen wapenproductielocaties in Damascus, Homs, Tartous, Latakia en Palmyra. Kolonel Richard Kemp noemde het “een strategische meesterzet” en “misschien wel de meest intensieve bombardementscampagne in [Israëls] geschiedenis.”

Israël heeft ook de oprichting aangekondigd van een tijdelijke gedemilitariseerde zone, voorbij de bufferzone die Israël heeft overgenomen in het grensgebied op de Golanhoogten. Deze “steriele verdedigingszone” in Zuid-Syrië heeft als doel potentiële terroristische dreigingen tegen Israël te elimineren.

Hoe dit zich zal ontwikkelen is hoogst onzeker. Duidelijk is dat dit een groot verlies betekent voor zowel Rusland als Iran, die beiden zwaar hebben geïnvesteerd in het Assad-regime. Een van de vragen is wat de invloed zal zijn van Turkije – gastheer voor ongeveer 3 miljoen Syrische vluchtelingen – dat een deel van Noord-Syrië bezet en diverse rebellengroepen steunt. Een andere vraag is hoe Iran zal reageren op de val van zijn meest strategische bondgenoot in de regio. Sommigen vrezen dat Iran zijn race om kernwapens te maken zal versnellen, wat een Israëlische aanval zou kunnen uitlokken.

Het lot van de christelijke minderheden in Syrië is onzeker. Ze hebben onze gebeden nodig.

De val van Damascus en de mogelijke rol van regionale grootmachten zoals Rusland, Iran en Turkije suggereren dat we getuige zijn van het ontvouwen van nog onvervulde profetieën over de regio. Zien we mogelijk de opkomst van de allianties die betrokken zullen raken bij een oorlog tegen Israël, zoals voorzegd in de Gog- en Magog-profetieën van Ezechiël 38? Het is nog te vroeg om hier met zekerheid iets over te zeggen. Hoe dan ook, het is verstandig om dit nauwlettend in de gaten te houden terwijl we proberen de tekenen van de tijd te begrijpen.

Laten we het volk en de natie Syrië, de natie Israël, en deze complexe regionale ontwikkeling voor de Heer brengen in gebed.