In deze adventtijd leven we toe naar het vieren van de geboorte van Christus, de Vredevorst. En heel veel christenen worstelen, zo merk ik als predikant, met de oorlog tussen Hamas/Hezbollah/Iran en Israël, juist vanwege het geloof in Jezus Christus.
Want leerde Hij ons niet het “liefhebben van je vijanden”? Staat in Zijn leer niet de verzoening en vergeving centraal? Kun je dan als christen wel deze oorlog steunen, moet je hem niet juist vanuit ons geloof in de Vredevorst volstrekt áfkeuren?
En worden christenen die Israël lijken te steunen door dik en dun (zoals bijvoorbeeld de organisatie Christenen voor Israël) niet terecht verweten dat ze voorbijgaan aan het bovenstaande? Juist omdat Christus liefde is?
Eenzijdigheid
Hoe begrijpelijk deze gedachten ook zijn, maar we stuiten hier op een enorme eenzijdigheid. Want ja, degene waarop het christelijk geloof gebouwd is, Jezus Christus, had en heeft overduidelijk liefde, ontferming, barmhartigheid etc. zeer hoog in zijn vaandel staan.
Maar toch is dat slechts één kant van Hem. Want van Hem is ook de uitspraak “meent niet dat ik vrede ben komen brengen op aarde, want ik ben niet gekomen om vrede te brengen, maar het zwaard” (Matteüs 10:34) en over Hem schrijft de apostel Paulus dat Hij – nadat Hij is terug gegaan naar de hemel, vandaaruit heerst en strijdt als Koning, totdat Hij “alle heerschappij en macht en kracht vernietigd heeft en God alle vijanden aan Zijn voeten heeft gelegd.”
En gaat het daar nog over ‘geestelijke machten’, in het laatste Bijbelboek, Openbaring, lezen we dat we hier op aarde aan het eind der tijden, geconfronteerd zullen worden met de ‘toorn’ en woede van diezelfde Jezus. Die zal zo heftig zijn dat alle mensen zich daarvoor proberen te verbergen (hoofdstuk 6).
Vredevorst
En bij déze kant van de Vredevorst past heel goed het besef dat in onze wereld Hij wel degelijk niet los te maken is van degenen die met concrete wapens en legers wrede en totalitaire regiems proberen te verslaan. Zoals de geallieerden dat hebben gedaan in de Tweede Wereldoorlog, waardoor er een eind kwam aan het vreselijke rijk van Hitler.
En zeker ook in het licht van héél de Bijbel kunnen we voluit concluderen dat juist waar Gods volk aangevallen wordt door vijanden die uit zijn op zijn vernietiging God Zijn volk te hulp komt. Niet alleen door bijvoorbeeld hulp van (geestelijke) engelenmachten, maar ook door de inzet van concrete militairen en het gebruik van allerlei wapens.
Liefde en medemenselijkheid
En als het gaat over de huidige oorlog in en rond Israël is dat een oorlog die begonnen is en gevoerd wordt door terreurbewegingen als Hamas en Hezbollah, gesteund door o.a. het land Iran. Waarbij het hen volstrekt niet gaat om uiteindelijk te komen tot een in vrede naast elkaar kunnen leven van twee volkeren/landen (Israël en Palestina), maar om de totale vernietiging en verovering van elke centimeter van het hele land Israël en het ‘Judenfrei’ maken van dit gebied.
Naar dit alles kijken enkel en alleen door de bril van wat Christus heeft gezegd in de paar jaar dat Hij hier op aarde was, en geloven dat - zoals iemand zei - “alleen liefde en medemenselijkheid deze oorlog kunnen oplossen” is – hoe goedbedoeld ook – volkomen naïef, onrealistisch én doet volstrekt tekort aan wie Christus is in héél Zijn persoon. Bovendien isoleer je Christus daarbij van het geheel van Gods weg door onze menselijke geschiedenis en zeker ook de geschiedenis van God met Zijn geliefde Joodse volk.
Staat Christus voluit in deze oorlog aan de kant van Zijn volk Israël? Vanuit het geheel van de Bijbel is het antwoord overduidelijk: ja! Steunt Hij en steunt God daarmee kritiekloos alles wat de regering van Netanyahu doet ? Natuurlijk niet, zoals God in Zijn lange geschiedenis met dit volk en met de leiders ervan hen nooit kritiekloos heeft gesteund. Altijd weer eist Hij dat zij Zijn wetten en Zijn normen en waarden volgen en is snoeihard wanneer ze dat niet doen. Maar dát Hij hen steunt, ook nu anno 2024, en aan hún kant staat is glashelder.