Het Bijbelse Akko bevindt zich op Tel el-Fukhar of kortweg Tel Akko. Op deze archeologische heuvel met een omvang van zo’n 400 bij 500 meter, zijn mooie wandelpaden aangelegd. We komen op de tel enige Joodse en Arabische inwoners van Akko tegen, maar toeristengroepen ontbreken volkomen op deze Bijbelse plaats. Alleen al vanwege het uitzicht is een bezoek aan de tel de moeite waard. We zien hier de zee en de baai van Akko, de vlakte van Akko of de vlakte van Zebulon ten noorden van het Karmelgebergte, de Oude Stad 800 meter naar het westen en Haifa. Het was hier waar de weg uit Galilea de zee bereikte.

In de buurt van de haven van kruisvaardersstad Akko. | Foto: Alfred Muller

Op de heuvel staat ook een beeld van Napoleon. Hij trok vanuit Egypte naar het noorden om de route naar India veilig te stellen. Maar hij zag geen kans de stad te veroveren. Na deze mislukking trok hij zich weer terug naar Egypte.

De Hebreeuwse Bijbel noemt het woord Akko maar één keer. In de NBV komen we het woord Akko ook tegen in Jozua 19:30. De Statenvertaling gebruikt hier echter het woord ‘Umma’. Ook hier blijft de Statenvertaling dichter bij het Hebreeuws dan de NBV, want het woord ‘Umma” wordt gebruikt in de grondtekst. Het gaat overigens om dezelfde stad.

De reden dat de Bijbel Akko zo weinig noemt is waarschijnlijk dat de Israëlieten de stad niet in handen kregen. Teksten als 2 Samuel 24:7 en 1 Koningen 9:11-13 lijken te suggereren dat de stad onder Israëlitisch bestuur stond, maar archeologen hebben daarvoor geen aanwijzingen gevonden.

In Handelingen 21:7 lezen we over Ptolemaïs. Paulus beëindigde daar zijn tocht over de zee tijdens zijn derde zendingsreis. Akko heette in zijn tijd Ptolemaïs, genoemd na Ptolemaeus die de stad opbouwde nadat deze in de vierde eeuw v.Chr. werd verwoest.

Akko kent een lange historie. De stad was in de oudheid zeer belangrijk. Samen met Damascus en Jeruzalem behoort het tot langst bewoonde steden in de wereldgeschiedenis. Egyptische teksten uit 1800 v.Chr. melden de stad al. Diverse overheersingen heeft de stad gekend: die van de Egyptenaren, Persen, Assyriërs, Seleuciden, Ptolemaeën, hellenisten, Romeinen, Byzantijnen, Omajjaden en Ottomanen.

Slechts op een klein gedeelte van deze 35 meter hoge tel bevinden zich opgravingen. Veel archeologische rijkdommen op de tel zijn verloren gegaan door roof, erosie en cultivering. Pas aan het begin van de twintigste eeuw kwam er een einde aan de bewoning van de tel.

Tussen 1973 en 1989 werden hier opgravingen verricht onder leiding van Moshe Dothan van de universiteit van Haifa. Hij vond ondermeer een aarden wal die gericht was naar de zee. In de tijd van de exodus bloeide de stad. Archeologen ontdekten ondermeer sporen van productie van paarse verf. Uit de geschiedenis van de stad blijkt dat de Israëlieten terecht kwamen in een gemengd culturele samenleving.

Na de aanleg van de haven van Caesarea door koning Herodes, nam het belang van Akko af. Maar toen de moslims in 636 de stad veroverd hadden, nam het belang van Akko weer toe. De haven van Caesarea was toen dichtgeslibd. Akko werd de belangrijkste schakel tussen Europa en het koninkrijk van de kruisvaarders na de verovering door Boudewijn I in 1104.