Vestiging van het land

In de Thora-lezing van deze week lezen we over de stammen Ruben, Gad en Manasse die om land ten oosten van de Jordaan vragen als hun deel van het Beloofde Land (Numeri 32:4). Mozes stemt uiteindelijk toe op voorwaarde dat ze eerst deelnemen aan de verovering van het land Israël. Waarom weigerde Mozes hun verzoek niet gewoon omdat ze daarmee het grote gebod van het veroveren en vestigen van het land zouden verwaarlozen?

Rabbijn Ovadia Sforno (11470/1475 – 1549) antwoordt dat Mozes alleen akkoord ging om geen machloket (geschil) met deze stammen te veroorzaken. Een reden die ik moeilijk kan begrijpen. Wat als ze de Sjabbat, of enig ander gebod, niet wilden houden? Zou Mozes dat ook hebben geaccepteerd alleen maar om een ​​geschil te vermijden? Sterker nog, zien we aan het einde van het boek Jozua (22) dat toen de stammen Ruben en Gad een altaar bouwden, waarvan de andere stammen ten onrechte dachten dat het een daad van rebellie tegen G-d was, ze het niet zomaar lieten gaan. Men riep deze stammen onmiddellijk ter verantwoording. Misschien kunnen we hiervan leren dat vooral het gebod om ‘het land te vestigen’ afhankelijk is van het niet hebben van geschillen.

Op dit moment bevinden wij ons in de ‘drie weken van rouw’. De vernietiging van de Heilige Tempel en onze ballingschap vond plaats omdat er geschillen en ongegronde haat was. Geschillen en het vestigen van het land zijn als vuur en water. De twee kunnen niet samengaan. Eretz Jisrael (het land van Israël) is de vervulling van onze droom om als een Natie te leven. Als we niet met elkaar overweg kunnen, en er geen eenheid is, hoe kunnen wij dan een natie zijn? En als we geen natie zijn, waarom zouden wij dan verdienen om een eigen thuisland te hebben?

Mozes besloot om vrede te sluiten omdat ‘vestiging van het land’ door middel van geweld of dwang het hele doel van het gebod teniet zou doen. Het kan namelijk alleen maar worden gedaan be'sjalom – in vrede.

Samenleven in vrede

Het is waar dat de wereld om ons heen gevaarlijk en eng kan zijn. Iedereen denkt te weten hoe hij de ene situatie beter kan leiden dan de andere. Maar het enige wat wij echt nodig hebben is vertrouwen. Niet in onze politici of het leger, maar in de Meester van de Wereld. In tijden als deze kan het zijn dat zelfs een G-dvrezend mens zich niet altijd zo verbonden voelt met G-d… of met zichzelf. Maar de waarheid is dat het hebben van wat het Jodendom ‘emoena’ (geloof) noemt, niet betekent dat het leven makkelijk zal zijn. Rabbijn Chaim Soloveitchik (1853–1918) zei: "het is makkelijk om geloof te hebben wanneer het leven makkelijk is, maar de echte test is wanneer er uitdagingen zijn."

Reb Tzadok HaKohen Rabinowitz (1823-1900) schreef: "Net zoals je vertrouwen moet hebben in G-d, moet je vertrouwen hebben in jezelf. Dat je het waard bent. Dat je iets kunt bijdragen. Dat G-d van je houdt en om je geeft. En om te erkennen dat in onze mislukkingen en fouten de zaadjes van enorme groei en potentieel zitten. Daarom mogen we nooit ontmoedigd raken. Wat er ook gebeurt, moeten we altijd streven naar wat goed is. Want in het leven is juist de strijd - de overwinning.