In navolging van het zogenaamde antikolonisatiecomité van de VN, was het op vrijdagavond de beurt van de Algemene Vergadering van de landenorganisatie om een nieuwe anti-Israël resolutie aan te nemen. Deze resolutie was in feite een vervolg op het besluit van het antikolonisatiecomité om de kwestie van de zogenaamde Israëlische “bezetting” van “de Palestijnse gebieden” voor te leggen aan het Internationale Gerechtshof (ICJ) in Den Haag.  De tekst van de resolutie sprak van “Israëls verlengde bezetting” en van de “kolonisatie en annexatie van Palestijnse gebied” en beschuldigde Israël van discriminatie.

De resolutie werd aangenomen met een overweldigende meerderheid van 87 tegen 26 stemmen. 53 naties onthielden zich van stemming, waaronder Nederland, Zweden en Frankrijk. Duitsland en het Verenigd Koninkrijk stemden tegen de resolutie.

In tegenstelling tot de stemming in november, toen de VN-ambassadeur van Oekraïne voor de soortgelijke resolutie stemde, was de diplomaat deze keer afwezig bij de stemming. Dat was waarschijnlijk het gevolg van een telefoongesprek tussen president Volodymyr Zelensky en de ‘nieuwe’ Israëlische premier Benjamin Netanyahu voorafgaande aan het debat in de Algemene Vergadering.

Overwinning van de PA

Zowel de resolutie van het comité, als de stemming over een nieuwe anti-Israël resolutie in de Algemene Vergadering was het werk van de Palestijnse Autoriteit (PA). Onder leiding van zijn hoogbejaarde autocratische leider Mahmoud Abbas werkt de PA al sinds 2008 aan een nieuwe strategie die tot doel heeft om de internationale gemeenschap tegen Israël op te zetten. Dat werd onder andere gedaan via het aanvragen van het lidmaatschap van diverse belangrijke internationale organisaties, waaronder de VN. Volgens de PA is die strategie succesvol gebleken. Men vierde dan ook feest over deze nieuwe “overwinning” op Israël.

De PA-strategie is erop gericht om legitimiteit te krijgen voor het eenzijdig uitroepen van een Palestijnse staat. Die staat zou volgens het Palestijnse leiderschap gebaseerd moeten zijn op wat men noemt de “ ’67 grenzen” en zou Jeruzalem als hoofdstad moeten krijgen. In werkelijkheid waren er geen grenzen toen de Zesdaagse Oorlog in 1967 uitbrak, dit waren slechts de erkende wapenstilstandslijnen van 1948.

Morele aftakeling of een positieve wending?

In Israël werd met woede en verontwaardiging gereageerd op de jongste VN-resolutie tegen de Joodse staat. VN-ambassadeur Gilad Erdan was niet aanwezig in het VN-gebouw omdat hij als traditionele Jood de Sjabbat houdt. De Verenigde Staten brachten daarom de Israëlische tegenstem uit. Erdan zei later dat de aanname van de resolutie “een nieuwe schandvlek” op de reputatie van de VN was. “Geen enkele internationale organisatie kan beslissen dat het Joodse volk de bezetters zijn van hun eigen thuisland” brieste Erdan. Hij noemde de VN “moreel bankroet en gepolitiseerd” en zei dat de beslissingen van de landenorganisatie niet legitiem zijn.

Erdan legde verder uit dat de VN de Palestijnse Autoriteit in feite helpt om de “enige vibrerende democratie in het Midden-Oosten schade toe te brengen”. Ook uitte de Israëlische VN-ambassadeur zware kritiek op het feit dat de VN de resolutie in stemming bracht tijdens Sjabbat. Hij noemde dit een nieuw bewijs voor de “morele aftakeling” van de organisatie.

Andere Israëlische diplomaten wezen op een vermeende positieve wending binnen de VN, in vergelijking met de stemming over de resolutie van het antikolonisatiecomité. In november stemden namelijk 98 landen voor deze resolutie terwijl 17 landen tegen stemden. Deze waarnemers beweerden dat deze vermeende positieve wending het gevolg was van de telefoongesprekken die zowel de afgetreden premier Yair Lapid als Netanyahu voerden met sommige leiders van VN-lidstaten.

Wanneer men echter naar de reële situatie in de VN kijkt, ontstaat er een ronduit onthutsend en zeer verontrustend beeld.

Premier Netanyahu reageerde na Sjabbat op de jongste VN-resolutie tegen Israël en herhaalde in grote lijnen wat ambassadeur Erdan had gezegd over de rechten van het Joodse volk op het historische thuisland. “Geen enkele VN-resolutie kan de historische waarheid verdraaien” zei de premier, die direct aankondigde dat Israël zich niet gebonden acht door resoluties van de Algemene Vergadering van de VN.

Regelrecht antisemitisme

Niet alleen heeft de VN een aantal unieke commissies die zich uitsluitend richten op werk ten behoeve van de Palestijnse Arabieren. Er werd een commissie opgericht om de “onvervreemdbare rechten van het Palestijnse volk” te verdedigen. Of een onlangs opgerichte permanente VN-commissie van onderzoek naar Israëls vermeende oorlogsmisdaden. Er is sprake van regelrecht antisemitisme binnen de VN, dat werd opgericht na de Tweede Wereldoorlog.

In 2022 nam de Algemene Vergadering van de VN maar liefst 15 resoluties tegen Israël aan, voornamelijk vanwege vermeende wandaden tegen de Palestijnse Arabieren. Over hetzelfde jaar nam de VN in totaal 13 (!) resoluties aan tegen andere lidstaten van de landenorganisatie. Onder die resoluties waren er zes gericht tegen de Russische invasie in Oekraïne en slecht één tegen Iran, Noord-Korea en Syrië. Dit zijn staten waar de mensenrechten iedere dag met de voeten worden getreden.

Er is echter nog meer. Sinds 2015 nam de Algemene Vergadering van de VN in totaal 136 resoluties aan tegen Israël. Voor al de andere lidstaten gecombineerd was het aantal slechts 58. Verscheidene staten met een lange staat van dienst in het schenden van de mensenrechten zoals Turkije, Algerije, China en Pakistan werden volslagen genegeerd door de VN.

Israël wordt dus door de Verenigde Naties beoordeeld volgens het principe ‘meten met twee maten’. Door van Israël een hogere standaard te eisen in het beschermen van de mensenrechten, zonder te kijken naar de terreur waar de Joodse staat onder lijdt, kan men spreken van klassiek antisemitisme.

Volgens Hillel Neuer van de organisatie UN Watch, is de ware agenda van de Verenigde Naties en de VN Mensenrechtenraad (UNHRC) het demoniseren van de Joodse staat.

“De disproportionele overval op de Joodse staat ondermijnt de institutionele geloofwaardigheid van wat wordt verondersteld te zijn een onpartijdig internationaal orgaan. Politisering en selectiviteit schaden de missie van de VN en beschadigen het handvest van de organisatie”, aldus Neuer. In dat handvest beloofde de VN om alle naties, groot of klein, een gelijke behandeling te geven.

Advies van Internationale Gerechtshof

Een juridische opinie over de Israëlische aanwezigheid in Judea en Samaria door het ICJ zal, naar verwachting, negatief zijn voor Israël. En door de regering in Jeruzalem worden genegeerd. De juridische oordelen van dat hof zijn weliswaar bindend maar het VN-orgaan heeft geen middelen om ze af te dwingen.

Dat gezegd hebbende, zal het effect van de doorlopende reeks anti-Israël resoluties en beslissingen van VN-organen waarschijnlijk zijn dat antisemitische elementen zich nog vrijer gaan voelen om uiting te geven aan hun Jodenhaat. Dit gebeurt al in de Verenigde Staten en in een reeks Europese en vooral Arabische landen.

Het antisemitisme onder Arabieren was ook duidelijk zichtbaar tijdens het afgelopen WK voetbal en schokte de aanwezige Israëlische journalisten in Qatar. Het was ook zichtbaar op vrijdagavond in de gebouwen van de VN in New York. Geen van Israëls Arabisch vredespartners stemden tegen de resolutie of onthielden zich van stemming.

VN en de Naqba leugen

De Algemene Vergadering van de VN besloot onlangs om dit jaar voor het eerst een zogenaamde Naqba-herdenking te houden, de dag nadat Israël de 75^ste Onafhankelijkheidsdag viert. De Naqba (Ramp) is een uitdrukking die door Constantin Zureiq, een Syrische historicus werd gebruikt na de gebeurtenissen in 1948. Tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog een vluchtte een groot deel van de Arabische bevolking naar de omringende Arabische landen. Zureiq blameerde deze vlucht op het Arabische legioen dat had gezworen om de jonge staat Israël te vernietigen. De Syrische historicus gebruikte later de term Naqba opnieuw toen hij de blunders beschreef die tot de Arabische nederlaag leidden in de Zesdaagse Oorlog van 1967.

De PLO gebruikte de term later in zijn propaganda en beweerde dat deze ramp een gevolg was van systematische pogingen van Israël om het land te ontdoen van zijn Arabische bevolking. Door nu de Palestijnse propaganda over deze gebeurtenis over te nemen, koos de VN de zijde van de ware agressor in het voortdurende Palestijns Israëlische conflict. De VN bewees eens te meer dat de Bijbeltekst op het monument voor de ingang naar het VN-gebouw niet langer relevant is voor de organisatie.

“Dan zullen zij hun zwaarden omsmeden en hun speren tot snoeimessen. Geen volk zal tegen een ander volk het zwaard opheffen, en zij zullen de oorlog niet meer leren.” staat er geschreven op het monument (Jesaja 2:4) in New York.