In Beit Ruth worden meisjes opgevangen wiens leven is aangetast, slachtoffers van geweld. Met allerlei creatieve vormen van therapie bouwen ze voorzichtig weer aan hun toekomst. Omgeven door liefdevolle begeleiding bloeit de hoop weer op. De tulpen die we geven zijn daar symbolisch voor. Begraven in de grond, zullen ze over een paar maanden in hun volle pracht bloeien.

Een ongelukje

We rijden door naar Haifa waar de burgemeester ons opwacht in de centrale bunker van de stad, van waaruit de stad al een jaar bestuurd wordt. ‘Je bent op de meest veilige plek van de stad’ zegt de 80-jarige Yona Yahav. ‘Het is een ongelukje dat ik weer burgemeester ben geworden van deze stad waar Joden en Arabieren samenleven. Maar als bijna 70% van de stad je als hun burgemeester wilt hebben, dan heb je te luisteren.’

Yahav laat ons zijn ‘situation room’ zien waar we bijna geen foto’s mogen maken. Onder de grond, in de berg van Haifa, stuurt hij teams aan die bij elke raketaanval in actie komen. Hij heeft plannen voor zijn stad, laat na elke raket aanval de plek van de inslag zo snel mogelijk opruimen. Hij droomt van een museum en herinnert ons eraan dat zijn stad drie nobelprijswinnaars herbergt. Hij blijft niet stil staan bij het nu, maar heeft visie voor de toekomst, hoop voor zijn stad.

Positief blijven

In het bejaardenhuis Beit Joles worden we vrolijk verwelkomd door de bewoners met vaak Nederlandse wortels. Ze kennen Christenen voor Israël, ‘wat leuk dat jullie hier zijn’ en tot onze verbazing maken deze bejaarden selfies met ons. Een van de bewoners is Elly geëvacueerd uit haar dorp aan de grens met Libanon. ‘Positief blijven’, zegt ze, ‘ met  negativiteit help je niemand.’

De mooiste olie

Om 17.30 uur rijden we Tiberias binnen. En terwijl in Haifa het luchtalarm afgaat en de inwoners hun schuilkelder in, vieren hier de Ethiopische joden hun religieuze Sgid feest waarmee ze de ontvangst van de Thora vieren. Ze lezen psalmen, vieren het feest met dans en lekker eten.

We mogen het feest meevieren en zien om ons heen een eeuwenoud volk dat na eeuwen in de verstrooiing, nu eindelijk thuis is gekomen. Ezra, een beveiliger, die in 1991 tijdens operatie Salomo naar Israël is gekomen vat het samen. “Ik ben thuisgekomen. Het leven in Israël is goed. Ja we worden verdrukt, maar net zoals met olijven, brengt dat de mooiste olie voort".

Zijn ogen stralen en als je zijn houding mag samenvatten in één woord, dan is dat ‘Hoop!’

Bekijk hier een mooie video over dag 3 van de Tulpentour.