Je bent geboren in Iran, ben je daar ook opgegroeid?

“Ik ben geboren in Teheran, de hoofdstad van Iran. Op zevenjarige leeftijd ben ik met mijn ouders en mijn zusje naar Nederland gekomen. We hadden hier al familie wonen.

In Iran ging het niet zo goed met mijn moeder. Ze had medicijnen nodig en die waren daar heel lastig te krijgen. Op een gegeven moment heeft mijn vader zijn taxibedrijf verkocht en besloten we naar Nederland te komen. Hier ben ik opgegroeid op Texel.

Ons vertrek uit Iran was voornamelijk om medische redenen, maar we zijn ook gevlucht vanwege het strenge regime. Er was gewoon geen vrijheid.”

Hoe zou je het gezin waarin je bent opgegroeid, omschrijven?

“Ik kom uit een heel liefdevol en warm gezin. Ik ben opgegroeid in vrijheid, maar ook met de islam. Ik was een jaar of tien toen mijn moeder invalide raakte. Hierdoor is mijn oma vanuit Iran naar Nederland verhuisd om ons op te voeden en mijn ouders bij te staan.

Een paar jaar geleden is mijn vader gescheiden van mijn moeder. Dat was wel een klap. Maar alles heeft een reden. Ik heb nog altijd goede contacten met zowel mijn vader als mijn moeder.”

Kun je vertellen hoe je tot geloof gekomen bent?

“Van jongs af aan was ik bezig met het geloof. Mijn oma is een diepgelovige moslima. Ze vertelde altijd verhalen uit de Koran. In die tijd ging ik naar een christelijke basisschool. Ik ging zelfs af en toe mee naar de kerk, maar vond het vreemd dat God Zijn Zoon had opgeofferd voor de mensen.

Dat staat in Johannes 3:16-17: God had de wereld zo lief, dat Hij Zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft zodat de wereld behouden zou worden. Dat begreep ik niet. Mijn vrienden van school destijds konden het mij ook niet uitleggen. Op jonge leeftijd was ik dus al op zoek naar God.

Dit veranderde toen ik ging puberen. Ik deed alles wat God verboden heeft: ik ging feesten en gebruikte drugs. Maar dat gaf geen voldoening.

Toen ik een aantal jaren later trouwde met een moslima, ben ik me weer serieuzer gaan verdiepen in de islam. Ik begon met vasten, bidden en heb ook meerdere keren de Koran gelezen, maar dat bracht me geen voldoening.

Toen kwam er een moment in mijn leven waarop alles op zijn kop kwam te staan. Het ging slecht met mijn moeder en ik lag in scheiding, waardoor ik tijdelijk bij mijn vader introk. Ik had ook vaak woordenwisselingen met mijn zusje, die inmiddels christen was geworden. In deze moeilijke tijd heb ik een Bijbel gekocht. Ik begon te lezen vanaf Genesis tot aan de Psalmen en ik kreeg zo’n innerlijke rust. Ik heb de Koran meerdere keren gelezen, maar echte shalom had ik toen niet.”

En wat gebeurde er daarna?

“Door de moeilijke omstandigheden in mijn leven toentertijd bleef ik boos op God. Even later leerde ik mijn huidige vrouw kennen. Zij is een dochter van een voorganger. Uit respect voor haar ben ik toen meegegaan naar de kerk, maar ik zei tegen haar: ‘Verwacht niet dat ik me bekeer’.

Tijdens die kerkdienst voelde ik een aanraking van de Heilige Geest. Dat had ik nog nooit gevoeld. Maar ik was nog steeds niet overtuigd. Totdat God persoonlijk tot me sprak. Mijn vrouw had tegen me gezegd: ‘We hebben een levende God. Als jij het aan Hem vraagt, dan zal Hij tot je spreken.’

Even later werd ik ’s ochtends klaarwakker en ik hoorde Zijn stem: ‘Geloof in de Naam van Jezus’. En die stem werd luider en luider. Toen wist ik: ik kan niet tot God komen zonder Jezus. Hij is de Weg, de Waarheid en het Leven. Er viel op dat moment een zware last van mijn schouders.”

Is Israël toen ook een belangrijk onderdeel van je geloofsleven geworden?

“Zeker. Om te beginnen waren alle profeten Joods. Daarnaast is onze Here Jezus geboren in Bethlehem, in Israël. Zelf ben ik een aantal jaar geleden met mijn vrouw naar Israël geweest. Bij de security check werd ik er uitgehaald vanwege mijn geboorteplaats.

Terwijl mijn vrouw mocht doorlopen, heb ik uren moeten wachten. Maar het mooie was, dat ik mijn getuigenis heb mogen geven. Ik zei: ‘Ik houd van het Joodse volk’. De hoofdofficier werd hierdoor geraakt. Ik heb tegen hem gezegd: ‘Als je me binnenlaat, dan weet ik dat ik niet meer terug kan naar mijn geboorteland, tenzij het regime verandert’. Toen heeft hij me binnengelaten, op voorwaarde dat ik de volgende keer ook mijn ouders zou meenemen.

Als we kijken naar het nieuws, dan wil Iran Israël liever wegvagen, maar ik bid voor Israël. Ik bid voor vrede, voor de mensen die daar leven en ik zegen hen. Het Joodse volk is onze oudere broeder. We zijn één grote familie in principe. Tegelijkertijd kan je niemand dwingen om van Israël te houden, maar wij als christenen behoren dat wel te doen. Het hoort bij ons geloof.”