Big Brother is het fictieve hoofd van de totalitaire staat in Nineteen Eighty-four. Hij staat symbool voor de alomtegenwoordige surveillance en controle over de burgers, waarbij elke afwijking van de staatsideologie wordt bestraft.

Je kan Big Brother tegenwoordig vergelijken met de publieke opinie en de seculiere media, vooral in het Westen. Dit lijkt zichtbaar in de berichtgeving over de oorlog tegen Hamas. In plaats van Hamas te beschuldigen van oorlogsmisdaden en genocide, wordt Israël beschuldigd.

"Neemt de vatbaarheid van de massa, de reden voor de rampen van de twintigste eeuw, een nieuwe wending? Ingewikkelde inhoud, nuances, contexten en tegenstrijdigheden, compromissen zijn vreemd aan de mediawereld."

Dit zijn de woorden van Herta Müller, een van de grootste hedendaagse Duitse schrijvers. Ze heeft een schokkende wake-up call voor het Westen geschreven over "de waanzin die delen van de Westerse samenleving in zijn greep heeft sinds Hamas Israël aanviel." Ze schreef: "Ik heb de indruk dat de strategie van Hamas en zijn aanhangers is om alles wat Israëlisch is, en dus ook alles wat Joods is, ondraaglijk te maken voor de wereld. Hamas wil antisemitisme in stand houden als een permanente wereldwijde stemming."

Müller bekritiseert het falen van de media en de publieke opinie in het Westen om te begrijpen dat Iran en zijn bondgenoten en volmachten bewust proberen Westerse waarden te ondermijnen en te vernietigen, met Israël als voornaamste doelwit.

"De obsessie van de moellahs en Hamas met oorlog is zo sterk dat het - als het gaat om het uitroeien van Joden - zelfs de religieuze scheidslijn tussen sjiieten en soennieten overstijgt. Alles wordt ondergeschikt gemaakt aan deze oorlogszuchtige obsessie. De bevolking wordt opzettelijk in armoede gehouden, terwijl de rijkdom van het Hamas-leiderschap onmetelijk toeneemt. In Qatar zou Ismael Haniye over miljarden beschikken. De minachting voor de mensheid kent geen grenzen. Voor de bevolking blijft er bijna niets anders over dan martelaarschap. De combinatie van militaire en religieuze controle zorgt voor totale onderdrukking. Er is letterlijk geen ruimte voor afwijkende meningen binnen de Palestijnse politiek in Gaza. Hamas heeft met ongelooflijke brutaliteit alle andere politieke stromingen uit de Gazastrook verdreven. Na de terugtrekking van Israël uit de Gazastrook in 2007 werden Fatah-leden als afschrikmiddel van een vijftien verdiepingen hoog gebouw gegooid."

Ze vervolgde:

"Ik heb meer dan dertig jaar in een dictatuur geleefd. Toen ik naar West-Europa kwam, kon ik me niet voorstellen dat de democratie ooit op zo'n manier in twijfel getrokken zou kunnen worden. Ik dacht dat mensen in een dictatuur systematisch gehersenspoeld werden. En dat in democratieën mensen leren zelfstandig te denken omdat het individu telt. Anders dan in een dictatuur, waar onafhankelijk denken verboden is en de gedwongen collectiviteit mensen vormt. En waar het individu niet deel uitmaakt van het collectief, maar een vijand is. Ik ben geschokt dat jonge mensen, studenten in het Westen, zo verward zijn dat ze zich niet meer bewust zijn van hun vrijheid. Dat ze blijkbaar het vermogen hebben verloren om onderscheid te maken tussen democratie en dictatuur."

In een ander voorbeeld van een rapport dat deze week werd vrijgegeven, hebben Columbia University-professoren Awi Federgruen en Ran Kivetz beschikbare gegevens geanalyseerd en onderzoek uitgevoerd waaruit blijkt dat er voldoende hoeveelheden voedsel naar Gaza worden geleverd, zoals zij in een samenvatting van hun bevindingen aan The Jerusalem Post meldden.

In hun artikel van 7 juni in The Times kozen Catherine Philp en Gabrielle Weiniger ervoor om gruwelijke misdaden tegen onschuldige vrouwen goed te praten, waardoor deze vrouwen verder werden gedehumaniseerd. Het stuk, getiteld "Israel says Hamas weaponised rape. Does the evidence add up?", is volgens JNS "een klassiek voorbeeld van ontkenning, waarbij selectieve informatie wordt gebruikt om Joden, en bij uitbreiding hun land, af te schilderen als niet in staat om onderscheid te maken tussen werkelijkheid en fictie vanwege hun politieke neigingen en trauma's uit het verleden".

Professor Ruth Halperin-Kaddari, Orit Sulitzeanu en Dr. Sarai Aharoni, die allemaal in het artikel in The Times werden geciteerd, gaven een verklaring waarin zij de auteurs beschuldigen van misrepresentatie ten dienste van een agenda. "We reageren doorgaans niet op persartikelen. Echter, vanwege het cynische misbruik van onze interviews in het artikel ... voelen we ons gedwongen af te wijken van ons beleid," aldus de verklaring. "Helaas heeft het gepubliceerde artikel onze woorden verdraaid, waardoor de indruk wordt gewekt dat wij de vooringenomen stelling ondersteunen dat claims van seksueel geweld door Israël worden gemanipuleerd."

Ten slotte vond afgelopen maandag in Toronto een fascinerend debat plaats over het onderwerp: "Antizionisme is antisemitisme". Het werd voorgesteld door de schrijver Douglas Murray en internationaal advocaat Natasha Hausdorff, en werd tegengesproken door Guardian-journalist Mehdi Hasan en de Israëlische antizionistische Ha’aretz-schrijver Gideon Levy.

Zoals Melanie Philips rapporteert: "Zoals gewoonlijk bij zulke evenementen, werd het zionisme opnieuw misleidend ingekaderd door de antizionistische oppositie. Voor Gideon Levy, die blijkbaar denkt dat het zelfbeschikkingsrecht van een volk wordt geannuleerd wanneer Levy beslist dat hij het volk afkeurt, werd het zionisme blijkbaar getransformeerd van een heldhaftige ontsnappingsroute voor Joodse slachtoffers in een duivelse leer van Joodse onderdrukkers toen Israël dingen begon te doen die Levy niet bevielen. Zo werd Israëls vermeende gedrag verward met het recht van het Joodse volk om überhaupt een eigen land te hebben. En zoals ook vaak gebeurt bij zulke evenementen, verspreidden deze twee antizionisten vervormingen, onwaarheden en bloedsmaad om Israël en zijn supporters te demoniseren."

Laten we de waarheid blijven verdedigen.

Redactie
Israël & Christians Today