De ongekende moordpartij van 7 oktober 2023, waarbij niets ontziend op grote schaal terreur is gepleegd en niemand van de Israëlische bevolking veilig was is de aanleiding van het optreden van Israël in Gaza. Na de jarenlange rakettenregens uit Gaza was meer dan een grens bereikt. Het is dan ook bizar, en volkomen onbegrijpelijk, dat het ICC op dit moment, als Israël in oorlog is met een groot aantal van zijn vijanden dit arrestatiebevel uitvaardigt.

Met de grootst mogelijke precisie, met alle mogelijkheden die er in een oorlog tegen een terroristenorganisatie mogelijk zijn, heeft Israël meer gedaan dan ooit enig ander land om burgerslachtoffers te voorkomen. Maar in de strijd tegen een nietsontziende vijand, die geen oog heeft voor burgers en nog steeds meer dan honderd burgers gevangen houdt, is dat schier onmogelijk.

Niet alleen de Verenigde Naties keren zich tegen de enige Joodse staat, ook de Internationale gerechtshoven grijpen de kans om zich te laten horen. Als het maar enigszins mogelijk is, en in dit geval, zelfs als het onmogelijk lijkt, grijpen ze de kans om Israël aan te klagen. Historisch is het nog nooit gebeurd dat de leider van een vrije democratie aangeklaagd wordt, en al helemaal niet als hij nog in oorlog is om het bestaan van zijn land te garanderen.

Het hof meet met twee maten. De meest extreme gevallen van oorlogsmisdaden heeft het niet onderzocht. Denk aan de recente oorlogen in Syrië, in Jemen, maar ook aan de situatie in China betreffende de Oeigoeren. Het hof mag zelf beslissen, wat ze onderzoeken, maar dan is het zeker niet onpartijdig en onschuldig, als het in een nog lopend conflict optreedt tegen de leider. In Gaza kunnen de feiten nog niet eens allemaal boven tafel komen voor de vijand verslagen is. De manipulatie waarvoor het ICC gezwicht is, maakt deze aanklacht tegen de leiders van Israël politiek en een aanval tegen de Westerse democratieën.

Dat onze minister van Buitenlandse Zaken direct uitspreekt, dat hij over zal gaan tot arrestatie van premier Netanyahu, als hij zich op Nederlandse bodem bevindt, is hoogst merkwaardig en een schande voor Nederland. De uitgangspunten van het ICC, die zeggen dat de misdaden ‘in Palestina’ zijn gepleegd, geven al voldoende reden om niet aan het verzoek van het ICC te voldoen. Nederland erkent niet eens een staat die Palestina heet en dat is voldoende reden om als regering een ander standpunt in te nemen. Het is wel een heel alerte reactie van een regering die zegt achter Israël te staan. Dat is nog niet uit de daden gebleken en dat wordt wel tijd. Zoals de Joden tweeduizend jaar de paria waren in de landen waarheen ze verstrooid waren, zijn nu de pijlen van de volken op de Joodse staat gericht.

“Waarom woeden de heidenvolken en bedenken de volken wat zonder inhoud is?" vraagt de Psalmist zich af in Psalm 2. “Laat u onderwijzen, rechters van de aarde”, zegt hij later. Premier Netanyahu vergeleek deze rechtszaak van het ICC met de zaak Dreyfus, die voor Theodor Herzl aanleiding was om zijn boek Der Judenstaat te schrijven. Dat was de start van het moderne Zionisme en de oprichting van de Staat Israël, waar de Joden een eigen vrije plek hebben.

Laten we bidden dat nu de tijd gekomen is dat de Heere Israël zal maken tot een naam en tot een lof onder alle volken van de aarde (Zefanja 3:20).

God zal opstaan en Hij zal recht en gerechtigheid brengen. Hij zal de volken oordelen die zich tegen Zijn volk keren.

Hier vindt u de verklaring van Thinc. waarin (in het Engels) meer uitgelegd wordt vanuit juridisch oogpunt