Ons team in Oekraïne: "We laten niemand achter"

Ondanks een erg korte nachtrust voelden we ons gisterenochtend goed. We zouden die dag een groep van 110 mensen uit Vinnitsa laten komen. Dat leek ons een makkelijke klus. De bedoeling was dat we ze naar Boekarest zouden rijden, wat een heel lange rit is, maar we waren er klaar voor. Dat was het plan. Alles liep anders - alweer.

'Charkov was de hel'

De komst van het eerste deel van onze groep kwam vlot op gang. Ik ontmoette Ira, een vrouw van mijn leeftijd uit Charkov, en haar zoon David (5). Ze ging met haar zoontje de Moldavische kant van de grens over en het eerste wat ze zei, was: "Ik kan me niet voorstellen dat er hier geen bommen zullen vallen. Zijn we echt veilig? Charkov was de hel, het was gewoon de hel".

Ira's man is nog steeds in het oorlogsgebied. Hij kan niet vertrekken, omdat Oekraïense mannen in het land moeten blijven. Alleen mannen ouder dan 60 jaar kunnen vertrekken. Later vertelde Ira ons dat ze moest rennen voor haar leven. Slechts enkele uren nadat ze was weggelopen, werd haar flat gebombardeerd. Ze liet me de foto zien die ze kreeg van vrienden die er nog waren. Haar flat was volledig vernield.

Terwijl ze sprak met Ira uit Charkov, kreeg Koen een telefoontje van het Joods Agentschap: "Er zijn nog 250 Joodse vluchtelingen op weg naar 'uw' grensovergang. Kunnen jullie helpen?" Koen zegt nooit nee, we willen niemand achterlaten... dus zette Koen zes andere bussen klaar om de 250 mensen op te halen.

Busvervoer

De financiële kost van deze reddingsoperatie groeit enorm. Het kost ons 4000 euro busvervoer om een groep mensen te evacueren van ons opvangcentrum in Oekraïne naar de veilige haven van Boekarest, vanwaar ze naar Israël vliegen. Tien bussen kunnen we betalen. Maar wat als het moment komt dat we honderden of duizenden bussen nodig hebben? Hoe gaan we dat betalen? We kunnen geen mensen achterlaten, hoe zouden we dat kunnen? Hoe kan je kiezen wie je evacueert en wie je achterlaat?

Joodse vluchtelingen worden per bus naar Roemenië gebracht.

Ik ben voortdurend aan de telefoon en probeer de verschrikkingen van deze crisis, de onmogelijke keuzes en de enorme druk te beschrijven aan iedereen die maar wil luisteren: journalisten, kerken, voorgangers, vrienden en collega's. In de hoop dat meer mensen zullen doneren. We zijn zo dankbaar voor alle liefde, gebeden en donaties die we ontvangen, maar het is niet genoeg. Onze mensen van Christenen voor Israël over de hele wereld werken net zo hard als wij, om al het foto- en videomateriaal dat we hen sturen te verwerken.

We wachten nog steeds op de komst van de andere groep... We brengen koffie en brood van de plaatselijke kerk naar onze vluchtelingen die al vier uur aan het wachten zijn. We geven onze glimlach aan de kinderen die bij ons zijn. Maar van binnen huil ik. Hoe kunnen we het redden? Hoe kunnen we ze allemaal redden? Het maakt me gek.

Plotseling realiseer ik me dat er in de Bijbel staat in Ezechiël 39:28: "Dan zullen zij weten dat Ik, de HEERE, hun God ben, omdat Ik hen onder de heidenvolken in ballingschap voerde, maar hen ook weer verzamelde in hun land en niemand van hen daarginds nog liet achterblijven.”

God nam het op Zich om niemand achter te laten. Wij helpen iedereen die we kunnen, maar God heeft de leiding. Hij heeft het voor het zeggen. Dat is genoeg troost om ons werk hier voort te zetten.

Hoe kunt u helpen?

Christenen voor Israël regelt vervoer vanuit Oekraïne naar Roemenië, van waaruit Joodse vluchtelingen naar Israël vliegen. Een busrit kost €4000,-. We verwachten dat er de komende tijd nog veel bussen zullen vertrekken. Dit kan alleen mogelijk gemaakt worden met uw steun. Helpt u mee? Doneer dan hieronder. Bedankt!