Stressvolle Pesach-voorbereidingen

De dagen voorafgaand aan Pesach zijn altijd erg stressvol en hectisch – vooral voor religieuze Joden die strict zijn om zelfs geen twijfel van chameets in huis te hebben tijdens Pesach. Het was dan ook in deze tijd dat ik onze kinderen naar buiten nam nadat de Sjabbat was afgelopen. Mijn vrouw stuurde mij op pad om bepaalde inkopen te doen voor Pesach. Op die manier zou zij de tijd, en zonder de kinderen ook de mogelijkheid, hebben voor de ‘finishing touch’ van de Pesach schoonmaak. Dit ‘uitje’ duurde echter behoorlijk wat langer dan verwacht. We ontmoetten onverwachts een goede vriend die maar voor een paar dagen in Israël was; de kinderen speelden een beetje, en we gingen ergens zitten om te eten. Toen we uiteindelijk naar huis gingen was het al erg laat.

Toen we nog maar twee straten van huis waren, zag ik plotseling “rode raketten” in de lucht en even later hoorde ik explosies. Dit waren de raketten die Iran op ons had afgeschoten. Ik belde mijn vrouw meteen op... maar ze nam niet op. Tegen de tijd dat ze mij terugbelde ging het luchtalarm af, en was ik al dekking aan het zoeken met mijn 5-jarige zoontje, en mijn 2-jarige dochter in haar kinderwagen. Ik riep naar mijn zoon, maar hij hoorde mij niet. Hij rende met zijn vingers in zijn oren. Dit is iets wat hij uit angst sinds eerdere oorlogen doet wanneer hij het luchtalarm hoort.

Toen we na afloop van de sirenes ons appartementencomplex bereikten, denk ik niet dat ik mijn zoon ooit zo snel de trap heb zien oprennen. Tegen de tijd dat ik onze flat binnenliep met mijn 2-jarige in mijn armen, zat mijn zoontje al helemaal stijf en bleek op de bank. Nog steeds in shock van wat er net was gebeurd. Bij de eerdere luchtalarmen was hij altijd thuis of op school. Niet buiten op straat.

Al wisten we toen nog niet dat ook wij binnenkort net zo geschokt zouden zijn als hij… zij het om een andere reden. Hoe meer tijd verstreek, hoe duidelijker het werd wat een wonder we zojuist hadden meegemaakt. Nog maar een paar weken eerder vierden we de ondergang van Haman en zijn kwaadaardige plan om ons volk in Perzië te vernietigen. En nu waren er weer vijanden uit het hedendaagse Perzië die hetzelfde probeerden te doen… maar ook zij faalden net zoals hun voorgangers.

Het is moeilijk uit te leggen wat voor opwinding en verwondering men hier had. Iedereen had het over de verbazingwekkende wonderen van de ‘Jad Hasjem’ (G-ds hand). Zelfs met alle technologische vooruitgang en bondgenoten was het hoogst onwaarschijnlijk (om het zachtjes uit te drukken) dat Israël zich in deze mate zou verdedigen.

Onverwachte show

Omdat wij op Pesach geen chameets kunnen eten of bezitten, verbranden Joden de chameets die wij nog hebben vroeg in de ochtend vóór Pesach. Daarom zei ik die dag extra vroeg mijn ochtendgebeden in de synagoge, en ging daarna samen met mijn zoontje weer naar buiten om onze chameets te verbranden (want... welke jongen ziet niet graag grote vuren?). Maar nog voordat we het huis verlieten, merkten we dat er iets aan de hand was. Er vloog een helikopter laag over onze buurt... wat heel ongebruikelijk is. Het moment dat we ons gebouw verlieten, en de plek naderden waar we elk jaar onze chameets verbranden; werd het al snel duidelijk wat er aan de hand was. Overal waar we keken zagen we zwaarbewapende soldaten en politieagenten die zich voorbereidden om een klein gesloten winkelcentrum te bestormen.

Mijn zoontje leek tegelijkertijd zowel onder de indruk als geschokt. Natuurlijk begreep hij niet wat er aan de hand was. Hoewel er een grote aanwezigheid was van gewapende veiligheidstroepen en media, waren er ook vele tientallen gewone burgers die de show zagen ontvouwen... een aantal dat al snel in de honderden zou uitlopen. Iedereen wachtte reikhalzend tot de terroristen in het gebouw zouden worden uitgeschakeld. Maar omdat ik samen met mijn zoontje was, kon ik mezelf de ‘actie’ van zo’n show niet permitteren...

De aanslag

Eerder die ochtend ramde een auto op twee verschillende plekken in onze wijk meerdere mensen in. Eén van die plaatsen was in de buurt van een vuur waar mensen hun chameets verbrandden. Op bewakings-videobeelden is te zien hoe een auto tegen twee mannen inrijdt, waardoor ze de lucht in worden geslingerd. Na de botsing met een geparkeerde auto verlieten de terroristen de auto, en probeerden ze het vuur te openen op vluchtende burgers. Maar hun machinepistool werkte niet. De tweede terrorist sloeg het zelfs op de grond in een wanhopige poging om het wapen weer te laten werken, maar het mocht niet baten; en ze werden gedwongen te voet te vluchten. Zie onderstaande video:

Tekst gaat door onder de video's.

De daders, Palestijnse terroristen uit Hebron, werden na een korte klopjacht opgepakt onder het gejuich van honderden toeschouwers. Zie onderstaande video:

Alle drie slachtoffers van de aanval liepen lichte verwondingen op, en werden later die dag ontslagen; waardoor ze de Seder-avond vierden met een extra dankbaarheid en toewijding aan de Almachtige. De slachtoffers kwamen een paar dagen later terug naar de plaats van de aanslag met buren, muzikanten en instrumenten, om G-d met liederen en gebed te bedanken voor het wonder dat hun leven had gered. Honderden buren sloten zich bij deze viering aan, omdat iedereen wist dat vele levens waren gered op die dag. Als het wapen niet defect was, had dit verschrikkelijke gevolgen kunnen hebben. Al was er nog een wonder van G-ddelijke leiding dat gebeurde op dezelfde ochtend.

Tekst gaat door onder de slider.

Vasten van de eerstgeborene

Er is nog een oud en wijdverspreid gebruik waarbij de eerstgeborenen van elke Joodse familie op de dag vóór Pesach vasten. Dit herdenkt het wonder dat de eerstgeboren Joodse zonen behoedde van de plaag die de eerstgeboren van de Egyptenaren trof. Dit vasten wordt echter nogal ‘soepel’ behandeld. Wanneer er een feestmaaltijd wordt gehouden dat verband heeft met een mitswa (bijvoorbeeld de viering van een besnijdenis, of van een siejoem, de voltooiing van een Talmoed traktaat), neemt de eerstgeboren zoon deel aan de maaltijd in plaats van aan het vasten. Het is daarom gebruikelijk om na het ochtendgebed op de veertiende van de maand Nissan een siejoem te laten plaatsvinden in de synagoge. De eerstgeboren zonen die aanwezig zijn nemen deel aan deze feestmaaltijd en mogen, nadat ze hun vasten hebben verbroken, de rest van de dag blijven eten.

De siejoem

Een van de vele mensen die zich aan deze gewoonte hielden was rabbijn Ze’ev, een bekende leraar en rabbijn in mijn buurt. Op de ochtend vóór Pesach bad hij het ochtendgebed, zoals hij dat elke dag doet, in de lokale synagoge; en aangezien hij een eerstgeborene is, bereidde hij zich voor om na de gebeden het leren van een Talmoed traktaat af te ronden. Op dat moment was rabbijn Ze’ev de enige in zijn minjan (gebedsgroep) die een traktaat afronde. Daarom verzamelde iedereen zich om hem heen om deel te nemen aan zijn siejoem. Hij begon de regels van de Gemara (traktaat) te lezen en aan iedereen uit te leggen waar het over ging. Maar toen hij het einde bereikte, en hij de woorden wilde zeggen die je zegt nadat je een heel traktaat hebt afgerond; merkte hij op dat hij las uit het zevende hoofdstuk van het traktaat Bava Kama, in plaats van uit het tiende hoofdstuk (waar dat traktaat mee eindigt).

Hij begreep onmiddellijk de fout die hij had gemaakt. Het type Talmoed-editie dat de rabbijn gebruikte verdeelt dit specifieke traktaat in verschillende delen, terwijl de meeste Talmoed edities het allemaal in één deel drukken. Een beetje beschaamd liep rabbijn Ze’ev snel naar de boekenkast, pakte een ander deel van hetzelfde traktaat, sloeg het meteen open naar de laatste paar regels. en begon ze hardop voor te lezen. Maar toen hij het afronde, merkte hij dat hij opnieuw dezelfde fout had gemaakt. Hij had zojuist het negende hoofdstuk uitgelezen in plaats van het tiende!

Een van de aanwezigen vroeg al half grappend of hij misschien te veel gedronken had, en of hij al dronken was. Rabbijn Ze’ev antwoordde dat hij helemaal niet had gedronken. "Juist omdat ik vandaag niets heb gedronken, ben ik een beetje in de war. Ik ben aan het vasten, en ben druk bezig met de voorbereidingen voor Pesach. En een paar dagen geleden heb ik ook een kind gekregen."

Hij schaamde zich op dat moment heel erg. En al helemaal omdat hij een Talmoed-leraar is die les geeft in dezelfde synagoge waar hij nu stond. Hij zou daarom moeten weten hoe een Talmoedtraktaat af te ronden. Niemand van ons heeft ooit eerder van zo’n dergelijke fout gehoord. En bovendien hield hij iedereen op deze zeer drukke dag op.

Nadat hij het traktaat Bava Kama voor de derde keer had “afgerond” kon iedereen eindelijk zitten om het te vieren met een le’chaim.. toen plotseling een paar mensen in paniek de synagogue binnen renden, en riepen dat er buiten terroristen waren. Pas nu zag iedereen de omvang van het wonder dat hen zojuist was overkomen. De terroristen kwamen namelijk eerst met hun auto aan bij de ingang van deze synagoge. Maar toen ze buiten niemand zagen, reden ze door en ramden een paar mensen verderop in de straat in.

Als rabbijn Ze’ev de siejoem meteen had gehouden, zonder allerlei gênante vertragingen, zou iedereen een paar minuten eerder zijn vertrokken, en zouden de terroristen hen hebben gevonden. En vooral omdat er ouderen onder hen waren, die niet konden rennen, wie weet wat er zou zijn gebeurd?

Dus, wat deed G-d? Hij "stuurde" rabbijn Ze’ev “deel twee” van het Talmoed-traktaat, en zorgde ervoor dat hij 'een fout maakte'. Vervolgens, liet Hij hem nog een fout maken. En toch stond alles tot in de kleinste details onder nauwgezet Hemels toezicht. Alle aanwezigen zagen met hun eigen ogen hoe alles voor het beste was. Ook al waren er in het begin mensen die boos waren omdat rabbijn Ze’ev hen ophield met zijn “domme” fouten, vooral op een dag waarop iedereen haast had, zag iedereen nu dat het allemaal van Bovenaf was georkestreerd om hun levens te redden.

Zandstorm

Soms zijn G-ds wonderen verborgen, terwijl ze op andere momenten juist voor iedereen zichtbaar zijn.

Afgelopen vrijdag was hier één voorbeeld van. In de stad Beer Sheva was er een “onverwachte zandstorm” die ongeveer 5 minuten duurde. De speeltuinen waren vol met kinderen, zoals gebruikelijk is op een vrijdagmiddag vóór de Sjabbat. Er was al een tijd geen luchtalarm geweest in Beer Sheva, dus maakte niemand zich hier zorgen over. Vanuit het niets begon er plotseling een hevige zandstorm, die zand en bladeren in ieders gezicht blies.

De meeste kinderen renden hierom naar huis. Nog geen tien minuten later klonk er het luchtalarm. Er waren vijf raketten afgevuurd op Beer Sheva. Eén werd onderschept, en één kwam rechtstreeks in een speeltuin terecht die enkele ogenblikken eerder vol met kinderen was. De raket veroorzaakte zware schade aan de speeltuin en aan het gebouw ernaast. En de zandstorm? De zandstorm hield even plotseling op als het was begonnen.

De speeltuin na inslag van raket: https://twitter.com/IDF/status/1789028200116375809

Zo nu en dan openbaart Hasjem Zichzelf duidelijk aan ons; om ons te laten weten dat Hij altijd bij ons is, ook al denken we dat we Hem niet altijd zien. Het enige wat wij hoeven te doen, is om onze ogen te openen...

Hoe gelukkig zijn wij Het zien van alle haat tegen Israël, en al het levendige antisemitisme over de hele wereld, kan inderdaad angstaanjagend zijn om te zien. Maar toch zou ik zeggen dat we werkelijk gezegend zijn dat we in deze tijd mogen leven. Gezegend om in een tijd te leven waarin we de openlijke wonderen kunnen zien die Hasjem voor Zijn kinderen doet.

Misschien is de reden dat deze mislukte pogingen van onze vijanden rond Pesach plaatsvonden, om ons te laten zien hoe de woorden van de Hagada (Pesach-liturgie) die we tijdens de Seder-avond zeggen, vandaag de dag nog steeds relevant zijn: “En in elke generatie staan ze op om ons te vernietigen. Maar de Heilige, gezegend is Hij, verlost ons uit hun hand”.

Het maakt niet uit hoe talrijk of luidruchtig onze vijanden zijn. Het belangrijkste is dat wij één zijn. Onze Vader zal altijd aan onze kant staan. Mogen we spoedig de vervulling zien van de profetie die werd uitgesproken door de slechte Bilam; een vijand van het Joodse volk die ons probeerde te vervloeken, maar niets anders kon dan ons in plaats daarvan te zegenen.

“Hij [het Joodse volk] hurkt en ligt als een leeuw en als een leeuwin; wie durft hem wakker te maken? Degenen die u zegenen, zullen gezegend worden, en degenen die u vervloeken, zullen vervloekt worden.” Numeri 24:9