Israëls vijanden hebben de Joodse staat beschuldigd van vele bizarre overtredingen in de afgelopen 73 jaar dat Israël bestaat. Israël werd een nakomeling van nazi-Duitsland, een socialistische buitenpost, een ‘Kruisvaardersnatie’ en een Apartheidsstaat genoemd. De Palestijnse Arabieren en hun westerse sympathisanten gebruiken deze populaire termen graag om iets kwaadaardigs te omschrijven. Ze beschrijven vervolgens met deze termen de Joodse staat.

Een van de meest hardnekkige lasterpraatjes tegen Israël in de afgelopen jaren, vooral onder academici, is het opplakken van het etiket van ‘koloniaal project’ of ‘imperialistische staat’. Zoals bijna alle laster tegen Israël, hebben ook deze etiketten geen enkele feitelijke onderbouwing.

Israël voldoet niet aan definities

Israël voldoet simpelweg niet aan deze definities. Imperialisme is het beleid om de macht en invloed van een land uit te breiden door middel van diplomatie of militair geweld. Kolonialisme is het beleid of de praktijk van een land dat de volledige of gedeeltelijke politieke controle verwerft over een ander land, het bezet houdt met kolonisten en het economisch uitbuit.

In de loop van de geschiedenis zijn er veel kolonisatoren en imperiale machten geweest. Zij hadden allen een thuisland terwijl zij andere delen van de wereld veroverden - waarbij zij de plaatselijke bevolking misbruikten, hun bezittingen uitbuitten en hun eigen, vreemde culturen opdrongen.

Israël heeft echter geen enkel ander land onder zijn controle en heeft nooit enige belangstelling getoond voor de verovering van andermans land. Het Joodse volk heeft slechts één land gehad waar het inheems is en dat is zijn nationale vaderland. Als Israël een imperiale of koloniserende mogendheid zou zijn, dan zou dat het eerste geval in de geschiedenis zijn van een inheems volk dat zijn eigen land koloniseert.

Het Joodse thuisland is in het verleden alleen door anderen gekoloniseerd. Romeinen, Arabieren, kruisvaarders, Ottomanen, Britten en vele andere imperialistische machten hebben het land Israël en zijn inheems-Joodse bevolking onderworpen. Geen enkel ander volk in de geschiedenis van de mensheid - behalve de Joden - heeft getracht dit land onafhankelijkheid te geven. Het Joodse volk had inderdaad soevereine naties in het land van 1405-586 v. Chr. en 530 v. Chr.-70 n. Chr. In de tussenliggende jaren hadden zij ook andere kleinere onafhankelijke staten, zoals in het gebied rond Tiberias tussen 1558 en 1564.

Eeuwenlang sprak de Joodse bevolking in het Heilige Land - waarvan velen vervolging, gedwongen bekering en ballingschap wisten te overleven - dezelfde taal. Het volk hield er dezelfde gewoonten op na als hun over de hele wereld verspreide broeders, totdat de ballingen terugkeerden om de soevereiniteit in hun vaderland terug te nemen.

De meest succesvolle kolonisatoren ooit

In feite zijn Arabieren de meest succesvolle kolonisatoren ooit. Het is ironisch om de Joden te beschuldigen van het koloniseren van Arabieren. Het tegendeel is waar. Het Palestijns-Arabische volk behoort aantoonbaar tot de meest succesvolle kolonisatoren in de wereldgeschiedenis. Vandaag de dag zijn er 22 Arabische naties en 57 islamitische landen. Meer dan 1,8 miljard mensen zijn moslim, dat is ongeveer een kwart van de totale wereldbevolking.

Terwijl we lezen over de "Arabische wereld" - die zich uitstrekt over Noord-Afrika, Zuidwest-Azië en het Midden-Oosten - en academici er vrolijk aan refereren, vermelden slechts weinig mensen dat deze entiteit grotendeels is ontstaan door de gewelddadige onderwerping van plaatselijke inheemse volkeren. Zelden horen we iets over Berbers, Yazidis, Arameeërs, Zoroastriërs en Kopten. Deze en vele anderen, samen met de Joden, zijn voorbeelden van pre-islamitische volkeren, culturen en religies die óf werden weggevaagd, óf werden gedwongen om deel uit te maken van een Arabische of islamitische cultuur.

Tientallen talen, culturen, godsdiensten en volkeren die wij alleen uit de archeologie kennen, overleefden de Arabische legers vanaf de zevende eeuw niet. Deze plunderaars dwongen door middel van bruut geweld meestal volledige onderwerping af aan de Arabische cultuur en taal en de islamitische godsdienst. Terwijl de Europese keizerrijken grotendeels zijn afgebrokkeld en door plaatselijke antikoloniale bewegingen uit elkaar zijn gevallen, voerden de Arabieren zo’n overheersende politiek dat maar weinig inheemse volkeren zich nog hun pre-islamitische identiteit herinneren, laat staan daaraan vasthouden.

Joden komen uit hun ballingschap om hun vaderland op te eisen. Na Israëls Onafhankelijkheidsoorlog werden bijna een miljoen Joden die in de "Arabische wereld" woonden verdreven, of vluchtten voor hun leven uit huizen waarin hun families lang voor de komst van de Arabieren en de islam hadden gewoond. Toch kon de imperialistische Arabische mentaliteit niet toestaan dat de oorspronkelijke bewoners van dit kleine stukje de kolonisatoren van zich af zouden werpen en naar de inheemse heerschappij zouden terugkeren.

Hoewel sommigen beweren dat de huidige Palestijnse Arabieren inheems zijn in het Heilige Land, is ook dit duidelijk onjuist. Vóór de 20e eeuw - en voor het grootste deel vóór 1964 - waren de Joden het enige volk dat naar zichzelf verwees als ‘Palestijnen’ (d.w.z. bewoners van Palestina). Nog belangrijker is dat het volk dat wij vandaag Palestijnen noemen nooit een eigen identiteit heeft gehad - geen eigen taal, godsdienst, georganiseerde samenleving of cultuur - alle vereiste kenmerken van het inheems-zijn. In feite zijn het Arabieren, afkomstig uit de hele Arabische wereld.

Een belediging voor de islam

Ironisch genoeg zijn de Joden het enige volk in de geschiedenis sinds de brute Arabische verovering, bezetting en kolonisatie die in opstand zijn gekomen om hun land terug te veroveren. Dit wordt beschouwd als een belediging van de islam. Het is daarom ook geen toeval dat de Hebreeuwse taal en het zionisme in de Arabische landen met geweld werden/worden onderdrukt en verboden.

Er bestaat geen twijfel over wie de kolonisator is en wie de gekoloniseerden. Er is maar één rijk in dit conflict. Dat is niet het Joodse rijk, een volk dat nog nooit een gebied op de planeet heeft veroverd dat niet het zijne is. Dit in tegenstelling tot de Arabische wereld, die momenteel 5.070.419 vierkante kilometer landmassa omvat.

In plaats van Israël te veroordelen, zouden progressieven in het Westen die terugdeinzen voor "koloniale projecten" de Joodse staat moeten omhelzen als een voorbeeld van dekolonisatie - inheemse terugkeer en herstelde soevereiniteit. Als zij eerlijk waren, zouden zij aan de zijde staan van het kleine Israël. Een land met een bevolking van negen miljoen, omringd door honderden miljoenen die uit zijn op de vernietiging en de terugkeer naar het enorme Arabische rijk.

Vraag het maar aan de Joden in het Midden-Oosten en Noord-Afrika, die bijna dertien eeuwen lang hebben geleefd onder Arabische onderdrukking, discriminatie en voortdurende angst voor geweld. Zij zijn uiteindelijk naar huis teruggekeerd en vormen de meerderheid van de Joodse burgers van de staat Israël. Hun recente geschiedenis en ervaring met Arabisch imperialisme, verovering en onderdrukking weerspiegelt een triest, gewelddadig verhaal van Arabische moslimprivileges. Deze Joden begrijpen werkelijk wat kolonialisme is en hoe het is om onder het juk ervan te leven.

James Sinkinson is voorzitter van Facts and Logic About the Middle East (FLAME), dat educatieve boodschappen publiceert om leugens en misvattingen over Israël en zijn relatie tot de Verenigde Staten te corrigeren.