Als Maria zegt dat God machtigen van de troon gestoten heeft, wijst ze op de vele beloften waarin beloofd wordt aan Israël dat haar vijanden eens zullen verdwijnen. ‘Hij heeft het opgenomen voor Israël, Zijn Knecht, door aan Zijn barmhartigheid te denken’ (vers 54).

In de geschiedenis van de christenheid is Maria losgemaakt van haar Joodse achtergrond en als een godin op een voetstuk geplaatst. Soms zelfs in een context van anti-Joodse sentimenten. Als we Maria loskoppelen van haar volk Israël, dan gaat het mis. Maria wijst in haar Lofzang naar Gods beloften voor heel haar volk Israël. God heeft het immers ‘opgenomen voor Israël’.

Zoals ook de profeet Jeremia al schreef: ‘Zie, er komen dagen, spreekt de Heere, dat Ik het goede woord gestand zal doen dat Ik gesproken heb tot het huis van Israël (…) in die dagen zal Juda verlost worden en zal Jeruzalem onbezorgd wonen (…) Aan David zal het niet aan een man ontbreken die op de troon van het huis van Israël zit’ (Jeremia 33: 14-17). En juist dat had ook de engel Gabriel aan haar beloofd.

We kunnen Maria, en dus ook onze Advent en Kerst niet loskoppelen van haar volk Israël. Haar Zoon Jezus zal immers de ‘Koning van de Joden’ zijn. Na Pinksteren lezen we weinig tot niets meer over Maria. Ze is altijd een nederige en dienstbare Joodse vrouw gebleven.