Zo begint het evangelie van Matteüs – en daarmee dus ook het Nieuwe Testament – als je het letterlijk vertaalt: ‘Boek van de wording (Grieks: genesis) van Jezus de Gezalfde.’

Twee keer gebruikt Matteüs dat woord ‘genesis’, in vers 1 en in vers 18. Het is als het ware een signaal om er het boek Genesis, het eerste boek van de Bijbel, bij te lezen.

En als je daar dan mee begint, doe dan meteen wat Jezus na Zijn opstanding met Zijn leerlingen deed: lees dan ook verder in de boeken van Mozes en de Profeten. Want dan zie je meteen waar Jezus vandaan komt.

Jezus is de Gezalfde, staat er. Christus betekent Gezalfde. Daarmee is de lang beloofde en lang verwachte Koning bedoeld, Die zoon van David is en zoon van Abraham. Jezus’ geboorte en leven is dus helemaal verweven met Israël.

Matteüs laat dat trouwens ook op een andere manier zien. Hij somt drie keer veertien geslachten op (vers 17). Veertien is de getalswaarde van David (Hebreeuws: D-W-D; 4+6+4).

In Israël – volk en land – komt Hij ter wereld. Hij is de vervulling van de beloften die God aan David en aan Abraham gedaan had. En als dat zo is, dan komt Hij die beloften dus ook voor Israël vervullen. Daar kijken we vol verwachting naar uit.